คลั่งไคล้รัก(เมีย)ชั่วคราว

รู้ความจริง

บทที่8

รู้ความจริง

ค่ำคืนที่แสนจะมีความสุขของปฐพีเพราะเพื่อนๆ ของตนนัดรวมตัวกันเลี้ยงฉลองอยู่ริมหาดโดยมีเพียงฝันคอยชงเหล้าให้ เธอทำหน้าที่ของเธอเป็นอย่างดีแม้จะถูกสายตาของเพื่อนๆ ชายหนุ่มลวนลามแต่เธอก็จำใจฝืนทนเพื่อให้ผ่านพ้นคืนนี้ไปให้เร็วที่สุด

“น้องเพียงฝันนี่น่ารักนะเสียดายไม่น่ารีบแต่งงานเลย” นทีเอ่ยแซวขึ้นมากลางวงทำให้หลายๆ คนเห็นด้วยกับคำพูดของนที

“1500 ไม่รวมห้องสนปะ” ปฐพีพูดออกมาพร้อมเสียงหัวเราะแต่เพียงฝันไม่สนุกด้วยเธอจึงหยิบแก้วน้ำสาดเข้าเต็มหน้าของปฐพีแต่มันกลับทำให้ปฐพีไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“เพียงไม่เคยคิดเลยว่าพี่ดินจะเป็นคนแบบนี้ ถ้าเรื่องของเรามันทำให้พี่อึดอักมากพี่บอกเพียงดีๆ ก็ได้เพียงจะได้ไปอยู่ให้ไกลๆ พี่ ไม่เห็นต้องมาพูดจาดูถูกเพียงขนาดนี้เลย!!” เพียงฝันเดินกลับห้องพักของตัวเองทั้งน้ำตา เธอเอาแต่กอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง ทั้งเจ็บใจทั้งแค้นใจที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย

อีกด้าน...

บรรยากาศบนโต๊ะเปลี่ยนไปทันทีเพราะเพื่อนๆ ของปฐพีต่างเอ่ยปากว่าเพื่อนรักพูดจาแรงไป ยังไงเพียงฝันก็เป็นผู้หญิงอีกทั้งเธอก็ตกที่นั่งลำบากเหมือนกับปฐพี

“กูว่ามึงไปขอโทษน้องเพียงเถอะไอ้ดิน” ซันมองหน้าเพื่อนที่ดูไม่ทุกร้อนอะไร

“ปล่อยเถอะทนไม่ได้ก็ไปแค่นั้น”

“ไอ้ดินยังไงน้องเพียงเขาก็เป็นผู้หญิง ถ้ามันอึดอัดนักมึงก็แยกกันอยู่ไปเลยถึงเวลาก็ค่อยมาหย่า” นทียื่นข้อเสนอออกมาแต่มันกลับไม่ได้ผลเพราะปฐพีได้คิดวิธีนี้แล้ว ขืนแยกกันอยู่แม่ของตนจับได้คงยิ่งเกิดปัญหาตามมา

“ไว้เดี๋ยวกูจัดการเอง” ผมลองโทรหาน้ำเหนือครั้งนี้ปรากฏว่าติด แต่ไม่มีคนรับผมเลยลองโทรไปใหม่แต่ครั้งนี้สายของผมมีคนกดรับแต่คนที่รับไม่ใช่น้ำเหนือ

การสนทนา

ปฐพี: เหนือทำไมไม่รับสายผมเลย ฟังผมก่อนได้ไหม (ผมเดินออกมาคุยที่ชายหาดแต่ปลายสายกลับเงียบ)

ปฐพี: ผมจำเป็นจริงๆ ผมขอโทษที่เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ก็เพราะ...

“คุณดิน อย่าติดต่อมาหาลูกสาวผมอีกตอนนี้เหนือกำลังมีชีวิตใหม่แล้ว”

ปฐพี: พ่อครับเดี๋ยว ฟังผมก่อนมันเป็นการแต่งงานทางธุรกิจเดี๋ยวผมก็หย่ากัน ผมขอคุยกับเหนือก่อนได้ไหมนะครับ ให้ผมได้อธิบายให้เหนือฟังก่อน

“อยากบอกอะไรก็ไปจุดธูปบอกมันก็แล้วกัน ลูกสาวผมโดนรถชนในวันที่คุณประกาศว่าจะแต่งงาน ลูกสาวผมเสียในวันแต่งงานของคุณ!!”

จบการสนทนา

เหมือนโลกทั้งใบกำลังจะหยุดหมุน โทรศัพท์ในมือของปฐพีร่วงหล่นลงพื้นทรายจนซันที่เดินมาตามต้องรีบเข้ามาดูอาการเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

“ไอ้ดินมึงเป็นอะไร!!”

“เหนือ...ไม่อยู่กับกูแล้ว ไอ้ซันกูต้องไปหาเหนือตอนนี้ เอาเรือออกกูขอร้องฮึก!!” เพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ต่างพากันวิ่งมาดูอาการของเพื่อนที่ฟูมฟายเสียใจ นทีจึงโทรหาพี่ชายที่เป็นตำรวจให้เช็คเรื่องราวไม่นานพี่ชายของนทีก็โทรกลับมาบอกว่าที่วัดบ้านเกิดของน้ำเหนือมีการจัดงานศพของผู้หญิงที่ชื่อน้ำเหนือจริงๆ มันยิ่งเป็นการตอกย้ำปฐพีเข้าไปใหญ่

“พอแล้วไอ้ดิน เหนือทำบุญมาแค่นี้มึงฟังกูนะมึงเสียใจได้พวกกูไม่ว่า พวกกูเข้าใจแต่มึงต้องมีสติหน่อย เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปช่วยงานคืนนี้มันดึกมากแล้ว มึงกลับไปพักก่อนเดี๋ยวพวกกูไปส่ง”

ปฐพีส่ายหน้าไม่ยอมกลับห้องพักเอาแต่นั่งร้องไห้ในมือก็เปิดดูรูปแฟนสาวที่จากไปโดยไม่ได้ล่ำลากันสักคำ ดวงใจที่เฝ้าทะนุถนอมต้องมาจากไปแบบนี้ตนจะเดินหน้าต่อไปยังไง

“ทำไมถึงรีบไปจากผมแบบนี้แล้วผมจะอยู่ต่อไปยังไงฮึก!!”

เพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ก็ไม่รู้จะปลอบใจเพื่อนยังไงเลย ซันจึงเดินไปตามเพียงฝันมาคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเพียงฝันที่พึ่งรู้เรื่องก็ยกมือขึ้นปิดปาก เธอเองก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกแต่พอมองไปเห็นชายหนุ่มนั่งร้องไห้เสียใจก็อดสงสารไม่ได้ ยังไงชายหนุ่มก็เกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากพูดอะไรไม่เข้าหูก็คงโดนไล่ตะเพิดออกมา

“น้องเพียงฝันช่วยดูแลมันหน่อยนะ พี่ว่าช่วงนี้มันคงแย่เลยล่ะ” ซันมองเพื่อนรักที่ยกแก้วเหล้าทั้งน้ำตา

“ถ้าเขาไม่ไล่เพียงออกมาก่อนนะคะ”

“น้องเพียงฝันคิดว่าจะทำยังไงต่อครับ ตอนนี้มันก็โสดแล้ว” ซันหลอกถามเพื่อความแน่ใจเพราะในใจก็แอบชื่นชมความน่ารักของเธออยู่ไม่น้อย

“เรื่องของเพียงกับพี่ดินมันเป็นเพราะความต้องการของผู้ใหญ่ค่ะ เราสองคนไม่ได้รักกันและเราคงไม่มีวันรักกัน บางครั้งสัญญาที่ตกลงกันไว้มันอาจจะยุติก่อนจะครบ1ปีก็ได้นะคะ”

ซันพยายามมองดูดวงตาของเพียงฝันที่มีแต่ความว่างเปล่า แม้เธอจะเสียใจแต่ในสายตาของเธอก็ไม่ได้มีเพื่อนของตนอยู่เลยแม้แต่น้อย

ทั้งสองเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะโดยที่เพียงฝันนั่งอยู่ไม่ไกลชายหนุ่มเท่าไหร่นัก ปฐพีเตรียมยกแก้วขึ้นมาดื่มแต่เพียงฝันคว้าเอาไว้เสียก่อน

“ปล่อย!!”

“พี่ดินจะไปหาเขาแต่เมาแบบนี้ไม่ดีนะคะ กลับไปนอนพักดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ไปแต่เช้า” เพียงฝันพยายามพูดเกลี้ยกล่อมชายหนุ่มที่กำลังเมามายจนขาดสติ เพื่อนๆ ของชายหนุ่มจึงต้องพามาส่งที่ห้องพักโดยปล่อยให้เพียงฝันดูแลเพื่อนต่อ

เพียงฝันรีบหาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาเพื่อให้ปฐพีสบายตัวขึ้นแต่ปฐพีกลับนอนร้องไห้เสียใจกับเรื่องราวที่พึ่งได้รับรู้ซึ่งเธอก็พอเข้าใจ ตอนที่เธอเสียคุณแม่ไปเธอก็มีสภาพไม่ต่างจากปฐพีเท่าไหร่

“เหนือ...”

“พี่ดินคะพี่ต้องสู้ๆนะ เพียงเป็นกำลังใจให้พี่ต้องผ่านมันไปให้ได้”

“สู้เหรอ...ไม่มีเหนือจะให้ฉันสู้ไปเพื่ออะไรฮึก! เหนือเป็นคนน่าสงสารมากเหนือต้องทำงานส่งเงินให้ครอบครัว ขาดเหนือไปสักคนที่บ้านจะเป็นยังไงต่อ” น้ำเสียงสั่นเครือและแววตาที่ดูเศร้าเสียใจของชายหนุ่มทำให้เพียงฝันต้องบีบมือชายหนุ่มเพื่อให้กำลังใจ

“พี่ดินก็รับผิดชอบต่อจากคุณน้ำเหนือสิคะ เดี๋ยวเพียงจะช่วยอธิบายให้ครอบครัวคุณน้ำเหนือเข้าใจ ถ้าพี่ไม่ไหวพี่ระบายให้เพียงฟังได้นะเพียงจะอยู่กับพี่จนกว่าพี่จะแข็งแรงดีไหม”

“ฮึก!!”