ยังทำใจไม่ได้
1339 Words
บทที่9
ยังทำใจไม่ได้
วันต่อมา...
ฉันถูกพี่ดินพามาต่างจังหวัดเพื่อมางานศพของคุณน้ำเหนือแต่ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาช้าไปเพราะศพถูกเผาไปแล้วกว่าฉันกับพี่ดินจะมาถึงก็5โมงเย็น มาถึงพี่ดินก็รีบวิ่งเข้าไปหาครอบครัวคุณน้ำเหนือแต่กูถูกญาติๆ เข้ามาทำร้ายฉันเลยต้องเข้าไปห้ามเลยถูกลูกหลงไปหลายที
ปึก! ปัก!
“พอแล้วค่ะ หยุดๆ พอแล้วฟังพวกเราก่อนได้ไหมคะ!!” ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่ฟังเพราะมีคนจับฉันเหวี่ยงออกมาจนกระเด็น
“อ๊า! เจ็บ!!”
“เพียงฝัน!” ผมรีบเข้าไปพยุงเพียงฝันขึ้นมาแล้วมองหน้าทุกคน ตอนนี้เธอเลือกไหลจากการโดนเศษแก้วบาดจากการปาข้าวของใส่ผมเมื่อกี้
“พวกคุณมาทางไหนก็กลับไปทางนั้น อย่าให้ฉันต้องแจ้งตำรวจเลย!!” ผู้เป็นแม่ของน้ำเหนือทนดูไม่ไหวจึงออกมาไล่ทั้งสองคนให้ออกไปจากงานท่ามกลางสายตาของญาติๆ และคนที่รอช่วยงาน
“ฟังผมก่อนได้ไหม ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”
“พวกเราแค่แต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว พี่ดินไม่ได้คบซ้อนที่พวกเรามาเพราะอยากมาแสดงความเสียใจพี่ดินยินดีรับผิดชอบทุกอย่างและดูแลคุณพ่อคุณแม่ของคุณน้ำเหนือ ได้โปรดฟังพวกเราก่อนได้ไหมคะ”
ปฐพีเดินมายกมือไหว้พ่อแม่ของน้ำเหนือจนทั้งสองยอมใจเย็นลง เพียงฝันจึงเดินแยกออกมาเพื่อทำแผลตัวเอง
“วันนั้นเหนือมันต้องกลับไปเปลี่ยนเวรกับแม่ เหนือมันต้องมาเฝ้าร้านส่วนแม่จะไปเฝ้าพ่อตอนกลางคืน แม่รอเหนืออยู่นานมันก็ไม่กลับมาสักทีจนมีคนโทรมาบอกว่าเหนือรถคว่ำ พอแม่มาเห็นเหนือมันก็หมดสติไปแล้ว หมอบอกว่าดูจากแผลเหนือน่าจะถูกรถทับเป็นไปได้ว่าร่างกระเด็นออกมา ฮึก!” ผู้เป็นแม่เล่าเหตุการณ์ออกมาทั้งน้ำตาปฐพีที่นั่งฟังก็น้ำตาไหลไปด้วย
“ตอนนี้เหนือมันก็ไม่อยู่แล้ว คุณก็มีครอบครัวไปแล้ววันนี้คุณได้มาเล่าความจริงให้พวกเราฟังเหนือมันก็คงตายตาหลับ”
“อันนี้เงินเก็บของเหนือที่เคยฝากผมไว้ 2แสน ของผมอีก1ล้าน ผมให้พ่อกับแม่ไว้ใช้ส่วนเรื่องเงินประกันผมจะจัดการให้เดี๋ยวทางทนายของผมจะจัดการในส่วนที่เหลือและเงินจะส่งให้พ่อกับแม่นะครับ”
ทั้งสองพยักหน้าและขอบคุณที่ปฐพีมาเล่าความจริงให้ฟัง ปฐพีเลยเดินออกมาหาเพียงฝันที่ยังคงมองไปที่เมรุด้วยความรู้สึกผิด
“เฮ้ออ” เสียงถอนหายใจดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่นั่งลงข้างๆ เธอ เธอจึงเปิดน้ำเย็นให้ชายหนุ่มได้ดื่ม
“ทุกคนเข้าใจพี่ไหมคะ”
“อืม คืนนี้เดี๋ยวไปหาโรงแรมนอนกันก่อนพรุ่งนี้ฉันว่าจะอยู่ทำบุญเช้า เธอโอเคใช่ไหม”
“ค่ะ”
ปฐพีขับรถมาจอดที่โรงแรมม่านรูดขนาดเล็กแต่ด้วยสถานที่มันคับแคบและดูไม่ปลอดภัยจึงเปิดเพียงห้องเดียว ตอนนี้บาดแผลของเพียงฝันเริ่มอักเสบเธอจึงต้องเดินออกมาหาพนักงานของโรงแรมเพื่อขอยา ด้านปฐพีที่ออกมาจากห้องน้ำพอไม่เห็นเพียงฝันก็รีบเดินออกมาจนเห็นเธอนั่งหน้าซีดอยู่หน้าห้อง
“เป็นอะไร!”
“เจ็บแผลค่ะเลยออกมาขอยา” ฉันแบมือให้พี่ดินดูว่ามาขอยาจริงๆ พี่ดินเลยพาฉันเข้ามานั่งพักในห้องและไปหาอุปกรณ์ทำแผลมาให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ”
“ทำเองนะฉันจะคุยธุระ”
เพียงฝันรับกล่องยามาล้างแผลแต่ด้วยบาดแผลที่เปิดอ้ามันต้องเย็บเธอเลยต้องใช้อุปกรณ์ที่มีทำแผลไปก่อน เสียงการสนทนาของชายหนุ่มตอนนี้กำลังคุยกับทนายและเพื่อนที่เป็นตำรวจเกี่ยวกับคดีความของคุณน้ำเหนือ
“เพียงหิวข้าวไหม” ผมถามยัยเด็กเพียงฝันที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา
“หิวค่ะ ตั้งเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย” ฉันหันไปตอบพี่ดินที่หยิบเมนูอาหารมาให้ฉันเลือกจากนั้นก็เดินไปคุยโทรศัพท์ต่อ ฉันเลยหันไปถามว่าเขาอยากทานอะไรแต่เขาไม่ตอบฉันก็เลยสั่งให้มันเหมือนๆ กัน เหนื่อยใจชะมัด
“สั่งอะไรมา” ผมเดินเข้ามาดูอาหารที่พึ่งมาเสิร์ฟก็เห็นข้าวผัดกระเพรากับแกงจืดเต้าหู้ เมนูโปรดของน้ำเหนือมันเลยทำให้ผมแทบกลืนทั้งน้ำตา
“เผ็ดเหรอคะ เพียงสั่งไปว่าไม่เอาเผ็ดมากคราวหลังเพียงจะได้สั่งแบบไม่เผ็ดให้”
“อืม ไม่เป็นไรพรุ่งนี้เสร็จจากทำบุญก็กลับกันเลยนะ ส่วนเรื่องของเราเธอคิดว่าจะทำยังไงต่อ” ผมถามความคิดเห็นของเด็กเพียงฝันเพราะอยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อไป จะมาอยู่เฉยๆ ก็คงไม่ได้
“เพียงจะกลับไปทำงานกับคุณพ่อคะ บริษัทที่คุณแม่เพียงสร้างมามันจะพังไม่ได้”
“ยังไงก็เจ๊ง! ไม่ได้แช่งนะแต่ถ้าไม่เปลี่ยนผู้บริหารยังไงก็ไปไม่รอด เธอรู้ใช่ไหมว่าพ่อเธอกับแม่ฉันมีความสัมพันธ์กันยังไง” คำถามที่เล่นเอาเพียงฝันสะอึกเบาๆ แต่เธอก็พยักหน้าเป็นคำตอบ
“พ่อเธอไม่ได้มีแค่แม่ฉันคนเดียว ที่เราต้องแต่งงานกันก็เพราะแม่ฉันอยากให้พ่อเธอไปไหนไม่ได้ ฉันต้องเสียงทั้งพ่อ เสียทั้งแฟน ฉันเองก็ไม่อยากเสียบริษัทของฉันไปเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันคงให้เธอเข้าแทรกแซงไม่ได้ แต่ถ้ายังไงฉันจะช่วยให้คำแนะนำการทำงานให้เธอ แต่เธอก็ต้องไปจัดการบริหารเอาเองนะถือว่าตอบแทนเรื่องวันนี้ก็แล้วกัน”
แค่ได้ยินเพียงเท่านี้สาวน้อยก็ยิ้มร่าทั้งน้ำตา เธอรีบไลน์หาอริชะเพื่อเล่าเรื่องวันนี้ให้ฟังอชิระเลยโทรมาถามถึงเรื่องบาดแผลของเธอที่ยังอักเสบอยู่
ปฐพีออกมาจากห้องน้ำได้ยินเสียงการคุยโทรศัพท์ก็เดินมาจองที่นอนของตัวเองไว้ก่อน แต่ทั้งสองก็ยังคุยกันไม่เสร็จสักที ตนจึงลุกไปปิดไฟเพื่อพักผ่อนพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไหนจะต้องขับรถกลับกรุงเทพฯอีก
วันต่อมา...
ทั้งสองเดินทางมาที่วัดเพื่อทำบุญให้กับดวงวิญญาณของน้ำเหนือ ถึงเวลาที่ต้องกรวดน้ำปฐพีก็นั่งน้ำตาไหลเพียงฝันเลยบีบแขนปฐพีเพื่อให้ปฐพีตั้งสติ
“ขอบคุณมากนะที่จัดการเรื่องค่าใช้จ่าย แม่ขอให้ดินเข้มแข็งแล้วผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะลูก เหนือมันไม่ต้องทนทุกข์ทรมานแล้ว แม่หนูก็เหมือนกันถึงจะแต่งกันเพราะเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่บังคับแต่เราเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย ดูแลพ่อดินแทนเหนือมันด้วยนะลูก”
เพียงฟ้ามองหน้าปฐพีที่นั่งมองรูปและกระดูกของน้ำเหนือก็รู้สึกเศร้าไปด้วย นั่นสินะเวลานี้คงมีแต่กำลังใจเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยาได้
“ค่ะ”
“ผมคงต้องกลับก่อนนะครับถ้าพ่อกับแม่มีปัญหาอะไรหรือมีเรื่องต้องใช้เงินโทรหาผมได้ตลอดเลยนะครับ” ผมลาทุกคนในงานจากนั้นก็เดินออกมาพร้อมกับเพียงฝันเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ
---------------------------------------------------------------------
ไรท์จะแจ้งว่าตอนหน้าค่อนข้างมีฉากที่รุนแรงทางด้านจิตใจนะคะ ใครไม่ไหวข้ามได้ค่ะ
- Writer
