คลั่งไคล้รัก(เมีย)ชั่วคราว

งานแต่งงาน

บทที่6

งานแต่งงาน

ผมขับรถกลับมาที่บริษัทมือก็พยายามส่งข้อความไปหาน้ำเหนือแต่ก็ไม่มีการตอบกลับไม่รู้ว่าที่ร้านค้าของบ้านเธอคนเยอะหรือเปล่า ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะรู้เรื่องผมกับเพียงฝันหรือยัง

มาถึงบริษัทผมก็ต้องตกใจกับงานมากมายที่เลขาของผมเอามาวางไว้บนโต๊ะ เห็นแล้วอยากจะบ้า ผมหายไปแค่2ชั่วโมงมีเอกสารรอผมเซ็นถึงขนาดนี้เลยหรือไงกัน

“คุณปฐพีคะ นกขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะเดี๋ยวต้องไปเตรียมชุดสำหรับงานแต่งของคุณปฐพีอีก” เลขาสาวอย่างคุณนกเดินเข้ามาลาเจ้านายที่นั่งอ่านเอกสารงบประมาณอยู่ที่โต๊ะทำงาน เมื่อเจ้านายหนุ่มพยักหน้าเธอก็รีบวิ่งแจ้นออกมาจากบริษัทอย่างไว

เวลาผ่านไปจนดึกดื่นสายเรียกเข้าจากแม่ผมก็โทรมาไม่หยุดคืนนี้ผมต้องรีบกลับไปเตรียมตัวพรุ่งนี้เช้าต้องเข้าพิธีหมั้น ไม่คิดบ้างหรือไงว่างานมันรอไม่ได้

ผมหยิบงานทุกอย่างขึ้นมาบนรถเพื่อรีบขับรถกลับบ้านแต่บ้านที่ผมต้องไปนั้นก็คือบ้านของเพียงฝัน เพื่อสะดวกต่อการตื่นมาแต่งหน้าแม่ผมเลยต้องให้ผมมานอนอยู่ที่นี่

“พี่ดินนอนได้ไหมคะ ห้องนี้เป็นห้องรับรองแต่ไม่เคยได้ใช้หรอกค่ะ” เพียงฝันช่วยชายหนุ่มขนเอกสารขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะจากนั้นเธอก็เดินไปเปิดแอร์ให้

“อืม อีกเรื่องที่ฉันอยากจะบอกเธอก็คือเรื่องแฟนฉัน เธอไม่ต้องแสดงตัวหรือเข้าไปวุ่นวายเด็ดขาดนะ หย่ากับเธอฉันก็จะขอแฟนฉันแต่งงานเลย ส่วนเรือนหอขอไม่ยกให้นะ มาแต่ตัวก็ไปแต่ตัว”

คำพูดที่โคตรเห็นแก่ตัวของปฐพีทำให้เพียงฝันสะอึกเบาๆ ใจจริงเธอก็ต้องการแค่เงินสินสอดและใช้ชื่อเสียงของชายหนุ่มกลับมาพลิกวิฤตของบริษัทเท่านั้น ไม่ได้อยากจะกอบโกยสมบัติของชายหนุ่มแต่อย่างใด

“ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเพียงขอตัวก่อนนะคะ” ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องของฉันด้วยอารมณ์ไม่ปกติ นี่มันพึ่งเริ่มต้นเองฉันจะทนได้อีกสักกี่น้ำ

วันต่อมา...

เพียงฝันเดินออกมาจากห้องแต่งตัวทำให้ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ เจ้าสาวสวยราวกับนางวรรณคดีแม้แต่ปฐพีก็ไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้ ชุดไทนสีขาวพร้อมเครื่องเพชรสีน้ำเงิน หน้าผมที่ถูกช่างมีฝีมือแต่งให้จนสวยผิดหูผิดตา

“เจ้าบ่าวตาเยิ้มเลยนะคะ” เสียงแซวของช่างภาพทำให้ปฐพีต้องกะพริบตาแล้วเบนหน้าไปทางอื่น ข่าวการแต่งงานของตน มันทำให้หุ้นที่ตนถืออยู่พุ่งขึ้นตามกระแสสังคม นายทุนต่างๆ อยากมาคบค้าสมาคมด้วยถือว่าไม่เสียผลประโยชน์ซะทีเดียว ค่าสินสอดร่วม50ล้าน แต่หุ้นทางธุรกิจพุ่งขนาดนี้ไม่ถึงครึ่งปีคงถอนทุนคืนได้แน่

เมื่อเริ่มเข้าพิธีหมั้นทั้งสองก็เดินมานั่งอยู่เบื้องหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายช่างภาพมากมายและนักข่าวที่ถูกทิพย์วรรณเชิญมา ปฐพีหยิบแหวนขึ้นมาสวมใส่ให้เพียงฝันจากนั้นเพียงฝันก็กราบลงบนตักของชายหนุ่ม ระหว่างที่เพียงฝันกำลังสวมใส่แหวนให้ปฐพีอยู่นั้นในใจของปฐพีกับนึกห่วงแฟนสาวที่ป่านนี้ยังไม่ได้บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เธอได้รู้เลย

เสร็จจากพิธีหมั้นในช่วงเช้าก็ต่อด้วยพิธีรดน้ำสังข์ เพียงฝันมองหน้าชายหนุ่มที่กล้ำกลืนฝืนยิ้มให้แขกในงานแม้แต่เธอก็ยังรู้สึกอึดอัดไปด้วย

“มึงอดทนหน่อยนะ” มิเกลกระซิบข้างหูเพื่อนสาวพร้อมกับซับเหงื่อให้เธอเบาๆ มิเกลนั้นรับรู้เรื่องทุกอย่างจากเพื่อนรักหมดแล้วแต่เธอก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เพื่อนรักที่เป็นดั่งลูกคุณหนูกำลังจะเหลือตัวเปล่าเพราะผู้เป็นพ่อถลุงสมบัติของแม่เธอไปใช้จนหมด

“พี่ดินค่ะ” เพียงฝันเรียกสติเจ้าบ่าวที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ข้างกาย

“อืม”

ผมรอเวลาเสร็จพิธีก็รีบลุกพลวดขึ้นไปเพื่อโทรหาน้ำเหนือแต่ครั้งนี้ผมติดต่อเธอไม่ได้ หรือว่าเธอจะรู้ข่าวของผมแล้ว จิตใจที่คิดถึง ห่วงหามันทำให้ผมอยากจะทิ้งงานแต่งนี้เพื่อไปหาเธอเหลือเกิน

“พี่ดินคะ จะถึงเวลาจดทะเบียนสมรสแล้วนะคะ” เพียงฝันจำใจเดินมาตามคำสั่งของผู้เป็นพ่อ แต่ดูเหมือนว่ามันจะทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจเธอนัก

“รีบเหรอ กลัวไม่ได้ใช้นามสกุลฉันขนาดนี้เลยหรือไง!!”

เพียงฝันก้มหน้าลงเพื่อกลั้นอารมณ์เอาไว้ เธอแค่มาตาม ตามคำสั่งของผู้ใหญ่ทำไมต้องด่าว่าเธอขนาดนี้ด้วย

ถึงเวลาที่ทั้งสองต้องจดทะเบียนสมรสกันดูเหมือนว่าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะรอคอยเวลานี้มาแสนนาน คนนึงก็ต้องการมัดใจอีกฝ่าย ส่วนอีกคนก็ต้องการทรัพย์สมบัติ ช่างเป็นคู่รักที่เป็นนเหมือนผีเน่ากับโลงผุเสียจริง

มือของเพียงฝันกำปากกาไว้แน่นสายตาก็มองไปหาคุณยายและทนายความอย่างอชิระที่มองเธอด้วยความเป็นห่วง หยดน้ำตาที่ไหลลงมาพร้อมกับมือเล็กๆ ที่สั่นไหวขณะเซ็นชื่ออยู่ภายใต้สายตาของปฐพีที่มองเธอสลับกับอชิระไปมา เมื่อถึงเวลาที่ตนต้องเซ็นตนถึงได้เข้าใจว่าทำไมเพียงฝันถึงเป็นแบบนั้นแต่ตนก็ต้องจำใจเซ็นให้เสร็จแล้วดันเอกสารในมือให้เจ้าหน้าที่

“ขอแสดงความยินดีกับคุณปฐพีและคุณเพียงฝันด้วยนะครับส่วนนี่เป็นทะเบียนสมรส ผมขอให้ทั้งสองมีความสุขกับคู่ชีวิตหลังจากนี้นะครับ”

“ครับ/ค่ะ”

“เอาล่ะเดี๋ยวช่วงเย็นมีงานเลี้ยงเราสองคนไปพักกันก่อน ดินพาน้องไปพักแล้วอย่าแกล้งน้องล่ะรู้ไหม!” ทิพย์วรรณรีบปรามลูกชายเอาไว้จนลูกชายพาหนูเพียงฝันกลับเข้าไปพักตนถึงได้หันไปหาพิสุทธิ์ราวกับว่าตัวเองนั้นคือคนสำคัญที่สุดในชีวิตของพิสุทธิ์

“หลังจากนี้คุณต้องชดเชยให้ฉันงามๆ แล้วล่ะพิสุทธิ์” รอยยิ้มยั่วสวาทส่งไปหาพิสุทธิ์ที่กำลังคิดถึงแผนการการใช้เงินสินสอดของลูกสาว

///เพียงฝัน///

ฉันเดินถือน้ำเย็นมาให้พี่ดินที่ยังติดต่อแฟนสาวไม่ได้เห็นแบบนี้ฉันก็อดสงสารเธอไม่ได้ ที่เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะครอบครัวของเธอแท้ๆ

“น้ำค่ะพี่ดิน” ฉันนั่งลงข้างๆ พี่ดินที่ดูเหนื่อยจนอยากจะหลับ แต่พี่ดินก็รับน้ำของฉันไปดื่มจนหมด คงจะเหนื่อยมากจริงๆ

“คุณอชิระยอมได้ยังไง ดูเขารักเธอมากนะ” ปฐพีถามสาวน้อยข้างกายที่ดูซึมๆ กับการแต่งงานวันนี้เหมือนกับตน

“เพียงกับคุณอชิไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ เราสองคนมีความปราณาดีต่อกันเท่านั้น...”

อีกด้าน...

ร่างของสาวสวยค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาในห้องพักฟื้น เธอพยายามประมวลภาพรอบ ๆ กายของเธอจนแน่ใจว่าเธอนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลที่มีหมอกำลังตรวจคนไข้เตียงข้างๆ สายตาของเธอมองไปยังหน้าจอทีวีก็ต้องตกใจสุดชีวิตเมื่อข่าวการแต่งงานของแฟนหนุ่มกำลังถูกฉายอยู่บนหน้าจอ อีกทั้งภาพการหอมแก้มของชายหนุ่มก็ยิ่งเป็นการตอกย้ำเธอจนทำให้การหายใจของเธอติดขัดหมอและพยาบาลต้องรีบวิ่งเข้ามาช่วยเธอกันจ้าละหวั่น