We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
Bölüm 11
“Sen git, benim biraz işim var,” dedi Emir Ali. Eylem, boynunu kaşırken gömleğinin düğmelerinden kurtulmaya başlamış olan Emir Ali’ye bakakaldığı için ne odadan çıkabiliyordu ne de içeri girebiliyordu. Kirpiklerini saçma bir şekilde kırpıştırırken şaşkın bir şekilde aralık kalmış dudaklarını kapatmayı bile akıl edememişti. Emir Ali, çekici değildi. Sadece çekici değildi. Güzellik denen kelime onu görenlerce, sadece onu tarif etmek için icat edilmişti. Eylem onu süzerken aklından geçirdiği fikri kendi kendine başını sallayarak onayladı. Emir Ali, onun bu şapşal halini görmedi ama yere düşürdüğü cüzdanını almak için eğildiği sırada kızın hala kapı aralığında dikildiğini fark etti. “Sapık gibi dikizleyeceğine gel de yakından bak istersen,” deyip kemerini çıkartırken kıza döndü. “Efendim
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
