ตอนที่ 9
1025 Words
หล่อนก็หวังว่าวันนั้นมันจะเดินทางมาถึง ก่อนที่หล่อนจะบอบช้ำเพราะน้ำมือของกล้าตะวันจนขาดใจตายไปเสียก่อน
“งั้นหนูหวันพักผ่อนนะ เดี๋ยวแม่ออกไปข้างนอกแป๊บนึง”
“ค่ะคุณแม่”
ก่อนที่กรรณิการร์จะเดินออกไป ก็กดเปิดโทรทัศน์ให้กับหวันยิหวา
“รีโมทอยู่ตรงนี้นะลูก ถ้าจะนอนก็กดปิดได้เลย”
หวันยิหวายิ้มอ่อนหวานให้กับมารดาของสามีอย่างขอบคุณ
ประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดและปิดลงตามหลังของกรรณิการ์
เมื่ออยู่ตามลำพังภายในห้องพักฟื้น แววตาของหวันยิหวาก็เจือความเศร้าหมอง อดคิดถึงเรื่องราวความเหี้ยมโหดที่ตัวเองเจอมาเมื่อคืนไม่ได้เลย
ร่างกายของหล่อนถูกกล้าตะวันกระทำย่ำยี เขาบรรเลงสวาทกับกายสาวอย่างบ้าคลั่งป่าเถื่อน ทำราวกับว่าหล่อนคือโสเภณีราคาถูก
หลายครั้งที่หล่อนวิงวอนร้องขอให้เขาหยุดกระทำเพราะว่าเจ็บปวด แต่กล้าตะวันก็ไม่สนใจ เขายังคงเดินหน้ากระทำเหี้ยมเกรียมต่อไปอย่างไม่รู้สึกรู้สาเหมือนซาตาน
แต่หล่อนก็พยายามมองกล้าตะวันในแง่ดีเสมอ
ที่เขาทำรุนแรงก็เพราะเขายังโกรธหล่อนอยู่ แต่หลังจากนี้ เขาคงไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
สักวันเขาจะรักหล่อน...
หล่อนภาวนาให้เป็นแบบนั้น...
หวันยิหวาฝืนยิ้มออกมา ขณะเลื่อนสายตาจากวิวนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่ มาจับจ้องที่จอโทรทัศน์แทน
ในโทรทัศน์กำลังนำเสนอข่าวบันเทิง ซึ่งก็เป็นข่าวคราวของฟ้ารดา ผู้หญิงที่กล้าตะวันรักหนักรักหนานั่นเอง
ฟ้ารดาเป็นผู้หญิงที่สวยมาก หุ่นดีมาก แถมตอนนี้ยังกำลังเป็นนางเอกดาวรุ่งแถวหน้าของเมืองไทย
ฟ้ารดาเป็นคนรักที่เพียบพร้อมสำหรับกล้าตะวัน และหล่อนก็คงไม่เข้าไปทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาหรอก หากไม่บังเอิญไปล่วงรู้ว่า ฟ้ารดากำลังแอบคบหากับผู้จัดละครของช่องดังช่องหนึ่ง
หล่อนไม่อยากให้กล้าตะวันกลายเป็นเพียงผู้ชายโง่ๆ ที่ถูกฟ้ารดาจูงจมูก จึงวางแผนทำให้พวกเขาเลิกรากัน โดยมีกรรณิการ์มารดาของกล้าตะวันเป็นแนวร่วม
ซึ่งสิ่งที่หล่อนทำลงไปนั้นมันก็ทำให้พวกเขาเลิกกันได้สำเร็จ
ฟ้ารดาตัดขาดความสัมพันธ์กับกล้าตะวันอย่างไร้เยื่อใย ตรงกันข้ามกับกล้าตะวันที่ไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
“ตอนนี้ได้ข่าวมาว่า น้องฟ้ากำลังคบหาดูใจกับผู้จัดเต้ยอยู่ใช่ไหมคะ”
นักข่าวคนหนึ่งจ่อไมค์หาฟ้ารดา และยิงคำถาม
“ไม่จริงเลยค่ะ ฟ้ายังไม่คิดเรื่องนั้นเลยค่ะ ตอนนี้โฟกัสแต่งานอย่างเดียวค่ะ”
“แล้วรูปที่ไปเที่ยวด้วยกันล่ะคะ หมายความว่ายังไงเอ่ย”
นักข่าวยังคงไล่ต้อนเพื่อหาความจริงจากปากของนางเอกที่กำลังโด่งดัง
“อ๋อ ที่ผับแถวทองหล่อใช่ไหมคะ นั่นเราไปกันเป็นกลุ่มค่ะ ฟ้าก็ไปกับกลุ่มเพื่อน แล้วพอดีวันนั้นพี่เต้ยแกว่างพอดีก็เลยไปด้วยกันค่ะ”
“น้องฟ้ากำลังจะบอกว่า ไม่มีอะไรในกอไผ่ใช่ไหมคะ” นักข่าวถามย้ำ
“ไม่มีอะไรในกอไผ่แน่นอนค่ะ ก็อย่างที่บอก ฟ้ายังไม่พร้อมเปิดหัวใจรับใคร ตอนนี้ขอทำงานอย่างเดียวพอค่ะ”
“แล้วเรื่องแฟนเก่าของน้องฟ้าที่เพิ่งแต่งงานไปล่ะคะ”
นักข่าวเปลี่ยนเป้าหมายมาถามถึงกล้าตะวันแทน
“ฟ้าก็ยังเศร้าอยู่ค่ะ แต่ฟ้าก็จะพยายามมูฟออนให้เร็วที่สุด อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ต้องยอมรับมันค่ะ”
“น้องฟ้าเสียงเศร้าแบบนี้ แสดงว่ายังรักแฟนเก่าอยู่ใช่ไหมคะ”
“ฟ้าไม่ขอตอบเรื่องนี้ก็แล้วกันนะคะ เพราะฟ้าไม่อยากสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของคนอื่นน่ะค่ะ”
หวันยิหวากดปิดโทรทัศน์ทันที เพราะไม่อาจทนฟังคำพูดโกหกของฟ้ารดาได้อีก
“สักวันพี่ตะวันจะต้องตาสว่าง”
เสียงเคาะประตูห้องพักฟื้นดังขึ้นในตอนเย็น ทำให้คนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงระบายยิ้มออกมาเกลื่อนใบหน้า
“พี่ตะวันมาแล้ว”
แม้เมื่อคืนเขาจะกระทำโหดร้ายกับตนเอง แต่หวันยิหวาก็ไม่คิดโทษโกรธชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย หล่อนยิ้มทักทายเขา แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมามีเพียงแค่แววตาเย็นชาไร้ความรู้สึกเท่านั้น
หวันยิหวาหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก เพราะหล่อนก็พบเจอกับความเย็นชาของกล้าตะวันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เลยรู้สึกชินชา
“พี่ตะวันทานข้าวเย็นมาหรือยังคะ”
เขาที่เดินไปหย่อนตัวนั่งบนโซฟา ปรายตามามองหล่อน
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ”
เมื่อถูกตอบกลับอย่างเลือดเย็นก็หน้าชาดิก แต่ก็ยังไม่ละความพยายาม
“พี่ตะวันอยากดูทีวีไหมคะ นี่ค่ะรีโมท”
“นอนเฉยๆ ไปเถอะ ไม่ต้องมาสนใจฉัน”
“เอ่อ...”
“แค่ฉันถูกคุณแม่บังคับให้มานอนเฝ้าเธอที่นี่ ฉันก็หงุดหงิดจะแย่อยู่แล้ว อย่าต้องให้ฉันหงุดหงิดจนต้องเป็นบ้า เพราะความพยายามที่ไม่มีทางสัมฤทธิ์ผลของเธอเลย หวันยิหวา”
เขาปิดทุกประตูหัวใจของตัวเอง และบอกเจตนารมณ์ชัดเจน ซึ่งแน่นอนว่าหวันยิหวาเสียใจมาก แต่นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เขาแสดงให้เห็นความเย็นชาไม่มีเยื่อใยแบบนี้
สักวัน...
สักวันหล่อนจะต้องทำให้เขาหันมามอง และรักหล่อนให้ได้
“ความจริง... พี่ตะวันกลับไปก็ได้นะคะ หวันนอนคนเดียวได้ค่ะ”
“คุณแม่ได้ทุบกบาลฉันพอดีน่ะสิ หึ อย่าลืมสิว่าคุณแม่ของฉันหลงเสน่ห์จอมปลอมของเธอมากแค่ไหน”
“หวัน... ไม่ได้ทำเสน่ห์อะไรใส่คุณแม่นะคะ”
“มารยาไงล่ะ”
คนตัวโตตอกกลับมาเสียงดุดันไม่มีความเป็นมิตรเลย
“ถ้าหวันทำเสน่ห์ได้จริงๆ หวันทำใส่พี่ตะวันไม่ดีกว่าเหรอคะ พี่ตะวันจะได้รักได้หลงหวัน ไม่ทำท่าทางใจร้ายใส่หวันแบบนี้น่ะ”
- Writer
