คำทักทายแรกดังจากปากของชายวัยกลางคนซึ่งอยู่ในชุดลำลองดังขึ้นก่อนวางมือหนาลงบนมือเรียวบางซึ่งร่างระหงวางมันไว้บนหน้าตักด้วยท่าทีที่ไม่ใส่ใจเขามากนัก
“ฉันสบายดีค่ะ สัปดาห์หน้าก็คงกลับไปทำงานได้ตามปกติ”
“ผมว่าคุณควรพักผ่อนให้มากกว่านี้”
“นี่เป็นความเห็นของหมอค่ะ ไมค์!” คลอเดียสวนกลับเสียงแข็ง เธอแสดงท่าทีไม่พอใจแต่ไมค์กลับยักไหล่และยิ้มน้อย ๆ
“โอเค ที่รัก ผมคิดว่าผมคงห้ามคุณไม่ได้ ผู้หญิงที่รักการทำงานเป็นชีวิตจิตใจก็คงเป็นแบบนี้ทุกคน แต่...คุณจะไม่ถามหน่อยหรือว่าตอนนี้ผมเป็นยังไงบ้าง”
คลอเดียเอียงศีรษะมองสามีก่อนยิ้มมุมปากอย่างมีนัย
“ให้ฉันตอบแทนไหมคะว่าคุณเป็นยังไง คุณก็เหมือนดาวเทียมที่อยู่ในวงโคจรพ้องคาบโลกและตอนนี้เชื้อเพลิงใกล้หมด ในอนาคตก็จะหลุดจากวงโคจรและกลายเป็นแค่ขยะอวกาศ”
“ฮันนี่...” ไมค์ออดอ้อนกลับขณะยกมือบางขึ้นมาบีบเบา ๆ
“พวกผู้หญิงนี่ประชดประชันกันได้เจ็บดีจริงนะ พระ
