หากก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่บุษราคัมมักเห็นว่าตอนเที่ยงวันจะมีเครื่องบินเล็กร่อนลงจอดพร้อมชายอีกสี่ห้าคนหอบหิ้วกระเป๋าเอกสารและกล่องอุปกรณ์มากมายเข้ามาภายในบ้านซึ่งเธอจะเก็บตัวเงียบก่อนออกไปดูอีกครั้ง ทว่าก็พบเพียงความว่างเปล่า ทุกอย่างเงียบงันไม่มีเสียงสนทนาพาทีหรือเงาของใครแม้สักคน
หญิงสาวแปลกใจทุกครั้งเพราะแม้แต่ฮอฟมันน์ก็หายไปด้วย พวกเขาไปอยู่ที่ไหนกัน...เธอจะได้รับคำตอบอีกครั้งก็เมื่อเครื่องบินทะยานออกไปจากเกาะ บุษราคัมได้แต่คาดเดาว่าภายในบ้านรูปทรงสมัยใหม่หลังนี้อาจมีบางส่วนซึ่งเธอไม่เคยเห็นก็เป็นได้
“ที่นี่เคยใช้เป็นจุดนัดพบและที่ประชุมลับของหน่วยซีลที่ผมสังกัด”
คำพูดของฮอฟมันน์ยังดังก้องในค่ำคืนที่หญิงสาวมิอาจข่มตาหลับได้ลง เธอนึกกระวนกระวายมากกว่าราตรีไหน ๆ ที่พ้นผ่านและมันทำให้ร่างบอบบางตัดสินใจเดินลงไปที่ชายหาดในห้วงเวลาเลยกึ่งกลางของรัตติกาลอาบแสงเงินยวง เธอเกลียดเขาไม่ใช่หรือ..
