Simon (PS3)

9

Gigil...

"Okay, this is really weird," bulong ni Ahyessa habang ang mga mata ay nakatutok pa din sa direksyon ni Aedree. Kanina pa iyon pabalik-balik sa akin, at kay Aedree ulit. Malapit ng sumakit ang leeg niya sa totoo lang. 

Nandirito kase kami sa tambayan kasama si Ice na nakaidlip na naman yata sa kabilang upuan at tila wala namang pakialam sa mga nangyayari. Si Aedree ay kausap si Julio at hindi humalo sa lamesa namin while the others still have their classes.

"What's weird? Normal lang na hindi kami magpansinan minsan," bulong ko naa nakatutok pa din ang atensyon sa librong kunwari ay binabasa ko. Kunwari dahil sa totoo lamang ay hindi naman ako makafocus. 

How can I when Aedree hasn't been talking to me since yesterday. Halos mabaliw ako kakaisip kagabi sa kanyan ngunit tiniis kong huwag siyang imessage. I don't want him to think na affected ako sa hindi niya pagpansin sa akin kahit pa nga kanina pa talaga ako kating-kati na kausapin siya.

"I said it's weird but it's so funny na na-assume mo agad na kayo iyong sinasabi ko," natatawa niyang turan. She even leaned her back on the chair at pinagtaasan ako ng kilay. Itong babaeng ito, antipatika din talaga minsan e. 

Parang ikaw. Bulong ng isipan ko. 

Agad naman akong napabuntong hininga. Sa totoo lamang ay kanina ko pa siya gustong kausapin kaya lamang ay hindi ko alam kung paano ba magsisimula.

Kagabi, inisip kong mabuti ang mga sinabi sa akin ni Cinco and as hours go by, I felt even worse. Hiyang hiya ako sa inasal ko. Kanina, I saw my groupmates and I tried giving them a nod. I wanna apologize pero halos manginig ako nang maisipan ko man lang subukang gawin iyon. I can't do it. I just can't.

I mean, I can't apologize casually. Those little things. But if it's something that will make me question myself and even my integrity, hirap na hirap ako doon.

I don't apologize. Xantha doesn't apologize because for me, tama lahat ng ginagawa ko. But Cinco's words kept bugging me. Ang bunganga ng walanghiya kong pinsan ay pilit na sumisira sa kalmado ko naman sanang sarili. Minsan gusto ko na din talaga siyang itakwil.

Because I began thinking, did I really went overboard? Did I really go over the line?

Tinanguan naman ako ni Dorothy pabalik but the other girl, ni hindi siya makatingin sa akin. Hindi ko alam kung takot ba siya o ano but it doesn't make me feel better.

And now I'm starting to feel so bad. So so bad that I wasn't abke to focus on what I the lesson was earlier. Kung nagpaquiz ang prof namin kanina ay baka nangamote na ako doon.

"So tell me, what did you do?" nakangisi niyang tanong na ikinagulat ko.

Sinuklay ko ng aking kamay ang dulo ng aking buhok at pilit na iniwasan ang kanyang tingin.

"What made you think I did something? Hindi ba pwedeng siya ang may ginawang mali?" alanganin kong tanong. Hindi ko alam kung bakit ngunit bigla na naman akong ninerbyos.

Natawa naman siya bago humilig ng bahagya sa lamesa.

"That's Aedree. He's like the most level-headed sa kanilang magpipinsan - him and Julio actually. And if you ask me, kung nagalit man siya sa'yo, may seventy percent chance na kasalanan mo dahil hindi naman madalas magalit si Aedree. Nagtataray siya sa mga pinsan niya pero hanggang doon lamang iyon. Hindi iyan aabot sa hindi ka kaausapin. So yes, I believe it's your fault," sa sobrang lawak ng inginingisi niya, gusto ko na agad siyang salaksakin ng lagari sa bunganga. 

Agad akong napanguso at tinigilan na ang pagkukunwari dahil napapagod na din naman ako.

"I don't know," hindi ko napigilang bulong. 

Gusto kong ibahagi sa kanya ang mga naiisip ko ngunit hindi naman ganoong kadali mag open up. Hindi ganoon kadaling ipakita sa tao na mahina ka. Eventually, they will use it against you. 

But then again I feel like I need this. Para na kase akong sasabog. 

"I think I may have snapped on him yesterday," bulong ko at tumango lamang siya. Hindi siya nagsalita at para bang hinihintay akong matapos. 

Napailing ako. 

Okay, I find it weird na feeling niya kulang pa yung sinabi ko. Ganoon ba kaobvious na malaki ang kasalanan ko para maging impossible na magalit ng ganyan si Simon?

"Tuloy mo, wag kang pabitin," umirap pa siya at natawa na lamang ako.

"I don't know. I may have crossed the line a little like what Cinco said. And somehow, nahagip ko ng kaunti yung linya tungkol sa pamilya,"

Tumango-tango naman siya at muling lumingon kay Aedree kung kaya't napasunod na din ako ng tingin at gayun na lamang ang gulat ko ng mapansin na nakatingin din pala siya sa aming direksyon.

His eyes were focused on mine na hindi ko napigilang mapakislot sa sobrang kaba. Titig na titig siya sa akin na para bang may gusto ng iparating. Napansin ko din ang kawalan ng kulay noon. 

Is he sad?

Parang bumilis agad ang t***k ng aking puso at gusto nang tumayo upang lumapit sa kanya. 

I want to talk to him. I want to say sorry for being incosiderate. 

Napahinga ako ng malalim at hindi na kinakaya ang bigat noon. 

I wanna tell him I didn't mean what I said about Grey because I care about her too. It's just, I find it hard to express myself to people without the thought of being judged. Weak, that is something I am afraid to be perceived like.

Nilaro laro ko ang aking mga daliri at bahagya nang napayuko. 

Pakiramdam ko ay nanginginig na ang aking mga kalamnam at hindi na mawari kung ano ba ang nangyayari sa akin.

Damn. Isang araw lang, actually, isang magdamag lang pero ganito na ang naging epekto sa akin nang hindi namin pag uusap. How will I survive if I end up breaking up with him?

Litong-lito na ako. And my mind is starting to think crazy things! Paano? Paano kung hindi ko na lang ituloy? Paano kung mas tama na hayaan ko na lang? Na mahalin ko na lang siya?

What if keeping him will make me happy? And what if hurting him will hurt me more?

Parang may biglang tumambol sa aking dibdib at hindi ko na kinaya. Agad akong napatayo at mabilis na dinampot ang aking mga gamit.

"Hey, where are you going?" taka niyang tanong ngunit masyado na akong tuliro para sagutin pa siya.

Mabilis akong nakalayo at hindi na alam kung saan ako pupunta.

Napahawak ako sa aking dibdib at para nang may nagwawala sa loob ko!

For weeks now I've been trying to deny myself! My own emotion!

Oh my God! I love him!

I'm starting to fall deeply for him I can't even remember how or when it started!

Fuck!

Why did I allow myself to fall for him? Just why?

Parang maiiyak na ako sa sobrang frustration at naninikip na din ang aking dibdib. 

Bakit pakiramdam ko ay ako ang talo sa larong pinasok ko? Pakiramdam ko ay ako ang pinakamasasaktan sa huli?

Bago ko pinasok ito ay sigurado ako sa kagustuhan kong saktan siya. Kase yun naman talaga dapat ang plano hindi ba? I was supposed to make him fall in love with me!

Bakit parang baligtad?

Hilong hilo na ako at hindi na malaman ang gagawin. This is freaking me out! Wala ito sa plano!

"I can't fall for him," bulong ko sa aking sarili. "I shouldn't fall for him,"

Napaatras ako ng may nakabangga sa akin. O ako ba ang nakabangga at sobrang lakas niyon ay halos tumumba ako sa sahig kung hindi lamang ako nasalo ng kung sino.

"Sorry Xantha," kitang kita ko ang gulat sa mukha ng lalaking bakabangga sa akin bago nag aalalang tumingin kung sinumang nasa aking likuran.

"Aedree hindi ko sinasadya,"

Tumindig ang aking balahibo sa sobrang nerbyos. 

It's him. The warmth of his fingers seeping through my skin, siya iyon. Paglingon ko ay agad na nagtama ang aming paningin at kulang na lamang ay atakihin ako sa puso dahil sa sobrang dilim ng kanyang ekspresyon.

"It's okay," sagot niya na hindi man lang nilingon ang kanyang kausap at sa akin lamang nakafocus ang atensyon. Nagulat na lamang ako ng bigla niya akong hatakin palayo sa mga tao. 

Para akong papel na tangay tangay niya hanggang sa makarating kami sa parking lot kung nasaan ang kanyang sasakyan.

Para naman akong biglang natauhan at napahinto sa paglalakad na agad niyang naramdaman kung kaya't agad din siyang napalingon sa gawi ko.

Muling nagtama ang aming paningin at halos manghina ang aking tuhod. 

The intensity of his stare is killing me. 

Bakit ganito? Parang hindi ko kaya...

"Caitlin..." nanginig ang aking kalamnam sa simpleng pagtawag niya. Oh God even his voice makes me weak. And this is starting to kill me.

Before I knew it, the words automatically came out of my lips like I was prepared to say them.

"I love you..." I whispered.

I saw how his eyes widened. Parang nagulat siya sa mga salitang bigla ko nilang binitawan. 

Maging ang aking mga mata ay agad na nanlaki at hindi makapaniwala. 

Did I just say it? Did I just told him I love him?

Shit! s**t! This can't be happening! Parang may bara na sa aking lalamunan at natatakot akong dito ako maiyak sa sobrang kalituhan.

Ayoko. Ayoko ng ganito!

Sinubukan kong kumalas sa kanyang pagkakahawak ngunit hindi niya ako binitiwan.

"You're not going anywhere without me Caitlin," nakangisi niyang turan. Hindi ko alam kung bakit para akong kinilabutan sa paraan ng kanyang pagngisi. Para siyang natutuwa na kung ano. "Not when I finally heard the words I'm dying to hear. And it took you a while baby. It took you a damn while," 

But it didn't took him a while. Because in a flash, his lips crashed into mine.

Sakop na ng kanyang nga kamay ang magkabila kong pisngi at ni hindi ako makagalaw. Para na akong malulunod sa kanyang mga halik at napakapit na lamang ako sa kanyang mga braso.

He was kissing me hungrily. And before I knew it, I was starting to kiss him back. 

We were deliciously devouring each other's lip that we don't even care that we're doing it in a broad daylight. And it just felt so damn right!

Naghiwalay ang aming mga labi at mas lalo akong napakapit sa kanya. Habol habol ko ang aking hininga at maging siya ay ganoon din.

Napalunok ako. Napalingon ako sa aming paligid at halos sumabog na sa init ang aking pisngi ng mapansin ang gwardya na nakatingin sa aming gawi. Apart from him, I didn't see anyone.

Gosh, nakakahiya!

Parang nabasa naman ni Simon ang aking iniisip dahil bigla na lamabg niyang kinulong ang aking mukha sa kanyang dibdib. Naramdaman ko pa ang pag alog ng kanyang dibdib tanda ng kanyang pagtawa.

"I think we need we need to go out for some icecream," bulong niya. Naramdaman ko pa ang paghalik niya sa akinh uluhan at ang paggiya niya sa akin hanggang sa tuluyan na akong makapasok sa loob ng sasakyan.

I watch him as he march his way on the other side habang ang aking kamay ay nakahawak na sa aking mga labi.

I can't believe we just kissed each other. Outside. In the parking lot.

Pakiramdam ko ay nabibingi na ako sa sobrang lakas ng t***k ng aking puso. 

Nang makapasok siya sa loob ay agad naman siyang dumukwang at isinuot ang sestbelt sa akin. 

Damn. This felt like a whole back to square one incident. Mas lalo na akonh kinakabahan sa kanyang presensya at hindi ko alan kung kakayanin ko ba iyon.

Nang maisuot niya ang kanyang seatbelt ay muli niya akong nilingon. 

"Let's go get some icecream before I do something that will make you kill me. Masyadong mainit," natatawa niyang turan at muling namula ang aking pisngi. 

God! Sinasabi niya bang nag iinit niya dahil sa akin?

Nanlaki naman agad ang aking mga mata.

"You-"

"Yeah, being with you makes me feel alive. And he's getting alive down there too. Kaya mag ice cream na tayo Caitlin dahil kailangan ko ng pampakalma... bago pa ako tuluyang maggigil sayo,"

Fuck. He did not just say that.