"วันหลังเนยจะระวังนะคะ" ฉันพูดขึ้นเมื่อเราเข้ามาในรถ "ถ้าไม่จำเป็นจะไม่เข้าห้องพี่ เมื่อวานเนยเคาะไปหลายรอบเลยเพราะไม่รู้ว่าพี่ไม่ชอบ"
ฉันยกมือขึ้นเการังผมอย่างรู้สึกผิดแต่ก็ขำออกมาเบาๆเพราะทำตัวไม่ถูก
"ฉันไม่ได้บอกเธอ" พูดจบเขาก็กระแอมเบาๆเหมือนมีอะไรติดคอ
"คะ" ก็จริงที่เขาไม่ได้บอกฉันแต่มันก็คำพูดลอยๆที่อยากบอกทุกคนหรือเปล่าล่ะ
"เธอต้องไปเลี้ยงแมว เอากับข้าวไปให้" ฟังดูแล้วก็คล้ายกับแม่บ้านจริงๆนั่นแหละ
"นั่นสิ เอาเป็นว่า...ต่อไปจะรบกวนพี่ให้น้อยที่สุดแล้วกันนะ" ฉันพูดแล้วยิ้มหวานให้เขาและสายตาเย็นชาก็ถูกส่งกลับมาเช่นเดิม
หลังจากนั้นเราก็ไปซื้ออาหารและของใช้ให้ปุยนุ่นกันต่อจนถึงบ่ายสามก็กลับมาห้องแยกย้ายกันเข้าห้องตัวเองแต่ให้ตาย ฉันลืมถามว่าเขาอยากจะกินอะไรนี่สิ
ก๊อกๆ
ยืนรอไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาเปิดประตูแถมตอนนี้ยังปลดกระดุมเสื้อช็อปออกสองสามเม็ดจนเผยให้เห็นแผงอกแน่นๆนั่นด้วย
