"ทำไมไม่ไปดูเอง" เขาตวัดสายตามามองฉันแล้วก็กลับไปดูการแข่งขันฟุตบอลเหมือนเดิม
"ขอโทษ...เนยรีบมาช่วยญานินเลยไม่ได้ไปหามัน" ฉันกัดปากด้านในแน่น นี่เขาโกรธฉันเรื่องให้อาหารแมวใช่มั้ย "แล้วพี่ไม่กินเหรอคะ หรือไม่ชอบงั้นเดี๋ยวกลับไปเนยไปทำกับข้าวให้ทานมั้ย"
"อืม" เขาตอบสั้นๆ แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่ม
"ไปนั่งด้วยกันมั้ยคะจะได้สนุกกว่านั่งคนเดียว" ฉันชวนแต่คนฟังเอาแต่นั่งนิ่ง "งั้นเนยไม่กวนแล้วค่ะ"
"เดี๋ยวไป" พี่นธีพูดเบาๆ ตามหลังฉันจึงหันไปส่งยิ้มให้เขาอย่างดีใจและเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วทานต่อกับเพื่อนและพี่ๆ
เขาเป็นคนที่เอาใจยากจริงๆ ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไรแต่ฉันก็อดสนใจไม่ได้ ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจฉันอยู่เลยแต่ถ้าถามไปเขาอาจจะคิดว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ก็ได้
"แก้วนี้สำหรับเจ้าของวันเกิด" พี่ฮ้องเต้ยื่นแก้วมาให้ "ชงไม่เข้มกินได้สบาย"
"ขอบคุณค่ะ" ฉันรับมันมาแล้วค่อยๆ ดื่มทีละนิด
ไม
