RISING OF ZOMBIES
1079 Words
December 25, 2086. Rising of zombies hindi sila basta-basta na zombies, dahil maliksi kung sila ay kumilos at lubhang nakakatakot ngunit mayroon silang kahinaan at ’yon ay ang sinag ng araw, tuwing gabi lang sila lumalabas at sa umaga nama’y nagtatago sa dilim.
Hindi ko alam kung bakit umabot sa ganito ang lahat kahit ang mga Doctor, Scientists, O mga taga-gobyerno ay ayaw magbigay komento ukol dito noon paman. Paubos na rin ang lahi ng mga tao habang ang mga kaaway naman ay parami nang parami. At ang lunas dito ay ’di pa rin natutukoy. Hindi pa nga ba? O sadyang tinatago lang nila ito para sa salapi?
January 2, 2088 ito ang petsa at araw kung saan
ituturok na sa amin ang gamot na kanilang pinag-aralan. Hindi ko alam kung epektibo ito dahil ayon sa mga Scientists, ay kinapos sila sa oras.
Medyo may katagalan na rin ang aming pakikibaka, hindi ko alam kung kakayanin pa ba namin ito.
“Natatakot ako sa negatibong epekto no’n sa iyo, Laura, paano kung maging katulad ka ni patient Y?”
“Patient Y? Sino ang taong ’yon?”
Hindi ko mapigilang mapa-isip tungkol pasyenteng iyon bakit walang alam ang publiko ukol sa bagay na iyon?
“S’ya ang kauna-unahang pasyente na nag-positibo bilang isang zombie, dahil iyon sa failed experiment ng isang Scientist, na kung saan dapat ay pahahabain lamang ang kan’yang buhay ngunit iba ang kinalabasan naging nakakatakot s’yang nilalang,” wika ni Hades, ang boyfriend ko.
“Sige, kakausapin ko na muna si Dr. Velasque, para rito,” nababahala kong wika.
Habang naglalakad ako para puntahan ang kaibigan kong si Velaque, nakita ko namang pumasok sa isang secret room ang apat na Scientist, kaya kaagad ko silang sinundan at nagtago sa isang sulok kung saan ’di nila ako makikita.
“Mga tanga! Mga bsbo! Sa’n na ang gamot? Akala ko ba bago lalabas ang mga zombies na iyan ay may gamot na, huh!? Nagpalabas pa kayo ng pekeng ulat tungkol sa isang pasyente na unang nag-positibo dahil sa failed experiment! Ang usapan ay babawasan lang ang mga tao dahil ang population natin ay lumalaki na ng lubusan at pagkatapos noon ay ilalabas na ang mga gamot para sa pera na ipambabayad ng gobyerno! Pero anong nangyayari! Tayong mga tao ang nauubos na! Tayo-tayo na lang ang natitirang tao sa secret basement na ito! At ang mga halimaw ay parami nang parami!” Sigaw ng isang lalaki na sa tingin ko ay iyon ang kanilang amo.
Bumungad sa akin ang mga tao, hayop at isang zombie, na nakatitiyak akong kanilang ginamit para sa experiment.
Hindi ko lubos maisip na kaya nila itong gawin para lamang sa pstanginang salapi. Halos hindi ma-process ng utak ko ang aking mga nalalaman.
May isang bagay na ’di inaasahan, biglang napindot ng isang Scientist, ang open button kaya naman nakawala ang isang zombie.
Kaagad akong lumabas at biglang na lock ang pintuan, dinig ko pa ang kanilang sigawan. Mismong experiment nila ang pumatay sa kanila at nag-pahamak sa taong bayan at ng dahil lamang sa pera—root of evil.
Mga makasarili sa tingin ba nila ay madadala nila sa hukay ang salapi at kayamanan? Dahil sa paggiging sobrang sakim nila ito ang naging resulta.
Kaagad akong nagtungo sa laboratory para kumuha ng vaccines na kung saan iyon sa na ang gagamitin para sa amin.
“Laura! Ikaw ba ’yan?” tanong ng isang tao na alam kong si Hades, dahil sa pamilyar ang kan’yang boritong tinig.
“Hades! Ako nga ’to may dapat kang malaman! Iyong mga...” pinutol n’ya ang aking sasabihin.
“Mamaya na natin ’yan pag-uusapan dahil nandito na sila! Nahanap na nila ang lungga natin!” Hades.
“Kung ganoon mamamatay na tayong lahat? Pero ayaw ko pang mamatay na hindi nauubos ang mga zombies, na iyan huwag nating hayaan na sila ang pumalit sa mga tao sa mundong ito!”
“No, baby. Listen to me, hindi ka mamamatay! Not now. Halika ka na! May alam akong secret room, doon ’di ka nila mahahanap!” Hades.
Nanginginig ang tuhod kong sumusunod kay Hades, dahil na rin sa takot at pangamba. Hanggang saan ba ang delobyong ito?
“Dito ka lang okay? Pangako babalikan kita kaya manatili ka lamang dito, you are very safe here, baby,” malambing na ani ni, Hades.
“Saan ka pupunta? Just stay here please!”
“Kailangan kong bumalik may obligasyon pa rin ako sa bansang ’to at sa mga tao na dapat kong gampanan. Take this gun incase na may mangyaring ’di inaasahan, and please huwag matigas ang ulo stay here, baby. Aalis na ako.”—Hades
“W-Wait! Take this vaccine, if this is effective hindi ka papansinin ng mga zombies, at sa na gamitin mo ’yan dahil wala na tayong pagpipilihan hindi pa ito nasusubukan kaya hindi natin alam kung ano ang bad effects at kung gagana ba but, please bumalik ka sa akin!” Umiiyak kong wika sabay halik sa kaniyang mapupulang labi na siya naman niyang tinugunan ng buong puso.
“I will,” the last words that I heard coming from him on that day.
**†**
Dalawang araw ng hindi bumabalik si Hades, at nakakaramdam na rin ako ng sobrang pangangamba.
Mas lalo akong nakaramdam ng takot nang biglang may kumatok ng ubod nang lakas.
“Laura! Open the door... It’s me, Hades!”
Kaagad naman akong nakaramdam ng ginhawa nang marinig ko ang pangalang, Hades.
“Thank God, at buhay ka’t ligtas!”
“The vaccine is effective! Laura! But we’re late dahil tayo na lang ang nabubuhay sa mundong ito! I guess?” Hades.
“How about the zombies? I knew they are still alive!”
“Pero hindi na tatagal ang kanilang buhay dahil sila na mismo ang nagpapatayan ngayon!” Hades
“Huh? Paano?”
“After kong malaman na effective ang vaccine o ang gamot dahil hindi na nila ako pinapansin kinuha ko ang ibang vaccines sa laboratory at itinurok mismo sa kanila, para malaman kung ano ang effect niyon sa kanila and after kong maiturok ’yon iniisip na nila na ang kalaban nila ay ang mismong ka uri nila kaya sila na ngayon ang nagpapatayan,” Hades.
“Thank God! The war between humans and zombies will end soon. But sad to say dahil tayo na lang ang natitira. Napakalaki talaga nang naidulot na pinsala ng mga taong sakim at pera, lamang ang na sa isip.”
WAKAS
- Writer
