ฟางข้าวเหมารถแท็กซี่มาจากสนามบิน มุ่งหน้าสู่ไร่กาแฟกว้างใหญ่ซึ่งเป็นสถานที่ทำงานของน้องชาย
หัวใจของหล่อนร้อนรุ่มราวกับถูกไฟสุมอยู่ภายในมากมาย
หล่อนเป็นห่วงน้องชายเหลือเกิน...
กลัวว่าต้นน้ำจะถูกทำร้ายจนเป็นอะไรไปเสียก่อน
ดวงตากลมโตที่มองออกไปนอกกระจกรถแท็กซี่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา ในใจก็ภาวนาให้ตัวเองไปทัน
ทันเวลา...
ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป...
รถแท็กซี่เลี้ยวไปตามโลเคชั่นที่น้องส่งให้ วิ่งไปตามทางลาดยางที่คดเคี้ยว ก่อนจะเลี้ยวขวาเข้าสู่อาณาจักรไร่กาแฟยิ่งใหญ่
“หนูมาสมัครงานที่นี่หรือครับ”
จู่ๆ ลุงคนขับรถแท็กซี่ก็เอ่ยถามขึ้น หลังจากที่นั่งเงียบมาตลอดทาง
“เอ่อ...”
“หรือว่ามีญาติทำงานอยู่ในนั้นล่ะครับ”
“น้อง... น้องชายของหนูทำงานในไร่กาแฟนี้จ้ะลุง”
หล่อนเห็นลุงผงกศีรษะขึ้นลงเล็กน้อย ก่อนจะชวนคุยต่อ
“ไร่กาแฟของคุณขุนเขาใหญ่โตที่สุดในภาคใต้เลยนะครับ เมื่อเดือนก่อนก็เพิ่งมีรายการโทร
