ตอนที่ 4

1012 Words
ช่วยด้วย... แววตาของหล่อนบอกให้เขาเข้าใจแบบนั้น “ไป กลับบ้านได้แล้ว บอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ” เขาเห็นผู้หญิงที่จะหลับอยู่ร่อมรอพยายามขืนตัวเอาไว้ แต่ก็สู้แรงของคนที่ประคองร่างของหล่อนไม่ได้ กล้าตะวันยืนมองนิ่ง เขาควรจะปล่อยผ่านไป และเข้าไปหาเพื่อนที่รออยู่ แต่สัญชาตญาณบางอย่างของเขา ทำให้เขาปล่อยผ่านไปไม่ได้ “หยุดก่อนครับ” เขาตะโกนตามหลังไป และรีบเดินเข้าไปหา ผู้ชายที่ประคองผู้หญิงอยู่หันกลับมา และตวาดเขาด้วยเสียงไม่พอใจ “อะไรล่ะครับ ผมจะรีบพาเมียกลับบ้าน” “ฉัน... ไม่ใช่...” ฟางข้าวพยายามจะโต้แย้ง แต่อ่อนแรงเกินกว่าจะพูดได้ครบทั้งประโยค หล่อนทำได้แค่เพียงฝืนตาขึ้นและมองวิงวอนให้ผู้ชายแปลกหน้าช่วยเหลือ หวังว่าเขาจะเข้าใจความหมายของหล่อน... “รถของผมเสียหาย ผมต้องการให้คุณชดใช้” “อะไรกันคุ๊ณ รถคุณไม่ได้ชนเมียผมสักหน่อย อย่ามาขูดรีดผมดีกว่า” “งั้นก็จ่ายค่าตกใจให้ผมมา” “กูไม่มีหรอก หลีกไป” ผู้ชายตรงหน้าแสดงความหงุดหงิดหัวเสียออกมา กล้าตะวันระบายยิ้ม เขายกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และกดโทรออก “สวัสดีครับคุณตำรวจ ผมจะแจ้งความครับ” “เฮ้ย! ไอ้ระยำ มึงจะแจ้งตำรวจทำไม” ผู้ชายที่หิ้วผู้หญิงอยู่ตะโกนลั่น สติแตก ก่อนจะรีบปล่อยร่างของฟางข้าว และวิ่งหนีหน้าตาตื่นจากไป กล้าตะวันรีบเข้าไปประคองร่างอ่อนแรงของฟางข้าวเอาไว้ “ขอบ... คุณ... ค่ะ...” แล้วฟางข้าวก็ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ของยานอนหลับได้อีก หล่อนหลับใหลไปในที่สุด “คุณ... คุณครับ...” กล้าตะวันพยายามเรียก แต่หญิงสาวไม่ได้สติอีกแล้ว ชายหนุ่มจึงต้องอุ้มไปขึ้นรถ และตัดสินใจพาไปโรงพยาบาล ระหว่างทางที่กำลังขับไปโรงพยาบาล เขาก็โทรบอกให้ขุนเขารู้ว่าเขาอาจจะไปถึงตอนไนต์คลับเลิกพอดี “พอดีเกิดเรื่องขึ้นน่ะ ไอ้ขุน กูคงไปสายมากๆ เลยล่ะ อาจจะถึงไนต์คลับตอนปิดพอดี” “ไหนมึงบอกว่าจะถึงแล้วไงไอ้ตะวัน” “พอดีกูช่วยผู้หญิงคนหนึ่งไว้น่ะ ตอนนี้กำลังจะพาไปโรงพยาบาล มึงกลับโรงแรมก่อนเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้กูแวะไปหาที่โรงแรมก่อนมึงบินกลับก็แล้วกัน ขอโทษทีว่ะเพื่อน แต่มันเหตุสุดวิสัยจริงๆ” “โอเค งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้า ก่อนกูกลับชุมพร” ขุนเขาเองก็ไม่มีกระจิตกระใจจะรอเพื่อนต่ออีกเช่นกัน “โอเค ขอโทษอีกครั้งว่ะไอ้ขุน” “ไม่เป็นไร มึงเคลียร์เรื่องของมึงเถอะ” “ขอบใจว่ะไอ้ขุน แค่นี้นะ ไฟเขียวแล้ว” “อืม ไว้เจอกัน” กล้าตะวันวางสายไปเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่ขุนเขายังคงนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่เดิม และสั่งเหล้ามาเพิ่มอีกหลายแล้ว ความรู้สึกผิดหวังยังคงเกาะกินอยู่ภายในหัวใจเหมือนกาวเหนียวที่แกะเท่าไรก็แกะไม่ออก เขาเกลียดผู้หญิงคนนั้นจริงๆ เกลียดที่สุดในโลกเลย! สมรศรีวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในโรงพยาบาลยามค่ำคืน หลังจากได้รับสายจากชายปริศนาที่ใช้เบอร์มือถือของฟางข้าวโทรเข้ามาหา ‘คุณรู้จักกับเจ้าของเบอร์นี้ไหมครับ’ ‘ใช่ ฉันรู้จัก ฉันเป็นเพื่อนกับฟางข้าว แล้วคุณเป็นใคร เอาเบอร์ของเพื่อนฉันโทรมาได้ยังไง หรือว่าคุณทำร้ายเธอ!’ ‘ผมไม่ได้ทำร้ายเธอ แต่ตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลครับ คุณสะดวกจะมาหาเธอไหมครับ’ ‘เพื่อนฉัน... เป็นอะไร ฟางข้าวเป็นอะไรคะ?!’ ‘เพื่อนคุณไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ไม่ได้สติ อาจจะถูกวางยามา’ ‘ได้ๆ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ’ และนี่ก็คือบทสนทนาของหล่อนกับผู้ชายเจ้าของเสียงหล่อเข้มคุยกัน “คุณสมรศรีใช่ไหมครับ” “ใช่ค่ะ ฟาง... นังฟางมันเป็นยังไงบ้างคะ แล้วมันอยู่ไหน” สมรศรีละล่ำละลักถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน “เพื่อนของคุณปลอดภัยแล้ว แต่น่าจะหลับอีกสักพัก เพราะเธอถูกวางยานอนหลับมา” “ถูกวางยาเหรอคะ? ใครมันทำเนี้ย” สมรศรีอุทานอย่างตกใจ “น่าจะเป็นผู้ชายที่หิ้วเพื่อนของคุณออกมาจากไนต์คลับ” คิ้วของสมรศรีขมวดมุ่นด้วยความประหลาดใจ “ผู้ชาย? ผู้ชายที่ไหนคะ เพื่อนฉันไม่ได้คบหากับใคร แล้วเวลานี้เพื่อนฉันก็ต้องทำงานเสิร์ฟอยู่ในไนต์คลับสิ ทำไมถูกหิ้วออกมาได้” “ผมก็ไม่รู้ครับ แต่เพื่อนคุณโชคยังดีที่รอดมาได้” สมรศรียกมือขึ้นไหว้ผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาเบื้องหน้า “ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณคุณมากเลยนะคะที่ช่วยนังฟางมัน เพราะถ้าคุณไม่ช่วยเอาไว้ ฉันไม่อยากคิดเลยว่านังฟางมันจะเป็นยังไง...” สีหน้าของสมรศรีเต็มไปด้วยความสงสารเพื่อน “ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ผมแค่ทำในสิ่งที่ควรทำ” “นั่นแหละค่ะ ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี” “ผมว่าทางที่ดี คุณควรเตือนเพื่อนของคุณให้ระวังตัวให้มากกว่านี้ เพราะในที่อโคจรแบบนั้น อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ และเหตุการณ์แบบวันนี้อาจจะเกิดซ้ำขึ้นอีกก็ได้” “นังฟางมันก็ระวังตัวมาตลอดเลยนะคะ แต่ก็พลาดเข้าจนได้ ยังไงขอบคุณคุณอีกครั้งค่ะ” สมรศรีกล่าวขอบคุณกล้าตะวันอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เมื่อพยาบาลออกมาถามหาญาติของฟางข้าว “คุณเข้าไปดูเพื่อนเถอะครับ ผมคงต้องกลับแล้ว ขอให้คุณสองคนโชคดี” “คุณชื่ออะไรเหรอคะ เดี๋ยวนังฟางมันตื่นขึ้นมา ฉันจะได้บอกว่าคนที่ช่วยมันเอาไว้ชื่ออะไร” กล้าตะวันระบายยิ้มอ่อนโยน “ผมชื่อกล้าตะวันครับ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD