ภาพสาวสวยที่อยู่ในชุดราตรีสีแดงเพลิงร้อนแรงที่นั่งรอเขาอยู่บนโซฟาด้านล่างคอนโดทำให้ภีมวัจน์ถึงกับชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าใบหน้ารูปไข่เนียนสวยที่มักจะเผยรอยยิ้มรูปพระจันทร์เสี้ยวให้เขาเสมอถูกแต่งแต้มอย่างสวยงามส่งผลให้ใบหน้าที่เย็นชาของภีมวัจน์แต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความความพึงพอใจก่อนที่เขารีบหุบยิ้มทันทีเมื่อกอหญ้าเงยหน้าขึ้นมาทันได้เห็นรอยยิ้มของเขา
“ยิ้มแบบนี้ชอบใจที่เห็นกอหญ้าสวยขนาดนี้ใช่ไหมคะ”
กอหญ้าเอ่ยถามภีมวัจน์ด้วยรอยยิ้มก่อนที่เธอจะยื่นแขนของตัวเองออกไปคล้องแขนเขาเอาไว้อย่างมั่นคงซึ่งคนที่ถูกแสดงความสนิทสนมก็ไม่มีความคิดที่จะสะบัดออกแต่อย่างใดในเมื่อเธออยากคล้องแขนก็ตามใจเขาจะไปทำอะไรได้นอกจากตามใจเธอเท่านั้น
“หึ เปล่าสักหน่อยหัดคิดเองเออเองตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แหนะ อย่ามาเฉไฉนะกอหญ้าเห็นชัดเจนเต็มสองตาว่าคุณแอบยิ้มตอนที่เดินออกมาคิดว่ากอหญ้าตาบอดหรือไง”
“แล้วคิดว่
