“ไม่คิดเลยว่าพี่ภีมจะกล้าควงเลขามาออกงานสังคมทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รับเชิญ”
เสียงแมลงหวี่ที่ดังอยู่ข้างหูชวนให้กอหญ้าที่กำลังถือแก้วไวน์ชมดอกไม้อยู่ในสวนถึงกับหันมามองเจ้าของคำพูดดูถูกเหยียดหยามด้วยความสนใจมุมปากของเธอพลันกระตุกน้อยๆก่อนที่จะยกแก้วขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดอย่างไม่แยแสสายตาดูแคลนจากอีกฝ่าย
“นึกไม่ถึงว่าเจ้าของงานเลี้ยงในวันนี้จะมีฝีปากคล้ายแม่ค้าแถวๆตลาดที่กอหญ้าเคยไปเลยค่ะ”
ประโยคตอบโต้ที่เผ็ดร้อนไร้การให้เกียรติและเกรงใจเจ้าของงานทำให้แพรวรัมภาที่แสร้งทำตัวเป็นเป็นคนดีมีมารยาทมีสีหน้าที่ไม่ชวนมองอีกทั้งดวงตากลมโตยังถลึงใส่อีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจอีกด้วยซึ่งถ้าอยู่กันเพียงลำพังแพรวรัมภามั่นใจว่าเธอต้องเข้าไปกระชากหัวอีกฝ่ายพร้อมตวัดฝ่ามือใส่ใบหน้ามั่นๆนั้นจนบวมปูดแน่นอน
“ต่อหน้าทำเป็นพูดจาอ่อนหวานลับหลังร้ายกาจสิ้นดีผู้หญิงไร้มารยาทแบบนี้ไม่นานพี่ภีมคงเฉดหัวส่ง”
“ดูเหมือนว่าคุณแพ
