ห้องทำงานกลับมาอยู่ในบรรยากาศที่เงียบสงบอีกครั้งกอหญ้าพยายามรวบรวมสมาธิที่ว้าวุ่นใจกลับมาแต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรก็ไม่เป็นผลเมื่อในใจนั้นมีความคิดที่อยากจะไปร่วมงานเลี้ยงของแพรวรัมภากับภีมวัจน์ด้วย แต่ติดที่สถานะของเธอกับเขาเป็นเพียงเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น เอ๊ะ ไม่สิคนคุ้นเคยต่างหาก หืม คุ้นเคยที่ไหนกันหรือว่าคนในความลับดีนะแล้วมันลับตรงไหนในเมื่อเธอก็ยืนเคียงข้างเขาอย่างเปิดเผยหรือว่าคนอยู่ที่ในความสัมพันธ์ที่ยังไม่ชัดเจนกันนะ อ๊าย กอหญ้าอยากจะบ้าตายเธอจะปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ไปงานเลี้ยงคนเดียวแล้วถูกฝูงแร้งรุมทึ้งไม่ได้เด็ดขาด
“กอหญ้าขอไปงานเลี้ยงด้วยได้ไหมคะ”
“คุณไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหม”
เมื่อต่อสู้กับความว้าวุ่นใจจนกระทั่งตัดสินใจได้แล้วหนุ่มสาวทั้งคู่ก็เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยบอกอีกฝ่ายพร้อมกันทำให้ต่างคนต่างชะงักไปทันทีเมื่อสิ่งที่พูดออกมานั้นถึงรูปประโยคจะไม่เหมือนกันแต่ความหมา
