ตอนที่ 11 เลขาใต้โต๊ะ 18++
1364 Words
19:39
สิงหาขับรถเข้ามาจอดลงที่ด้านหลังคาสิโน หลังจากวันนี้ที่เคลียร์งานด่วนช่วงกลางวันไปเสร็จ เขาถึงได้กลับไปนอนพักที่คอนโด เพิ่งจะได้กลับเข้ามา
ร่างแกร่งลงจากรถมายืนอยู่ตรงมุมอับเพื่อจะสูบบุหรี่ก่อนจะเข้าไป สายตาคมมองรถที่เริ่มขับเข้ามาจอดพร้อมกับแขกที่ทยอยเดินเข้าไปในคาสิโนจนสายตาคมเหลือบไปเห็นรถเก๋งคันสีดำ กระจกปิดทึบแปลกไปจากรถคันอื่น สิงหายืนมองอยู่แบบนั้นนานเกือบนาทีถึงเห็นเป็นคะนิ้งที่ลงมาจากรถคันนั้น
"ปิดทึบอย่างกับรถมาเฟียที่ไหน" เสียงเข้มบ่นออกมา ก่อนจะหลบเข้ามุมอับไป รอจนคะนิ้งเดินมาถึงตรงช่องที่ตัวเองยืนอยู่แล้วถึงกระชากตัวเลขาสาวเข้ามา
"กรี๊...!" มือหนาปิดปากอวบอิ่มเอาไว้ ก่อนจะจับตัวร่างเล็กให้หันมาหาตัว "คุณสิงหา!"
"เป็นถึงเลขามาเฟีย ขวัญอ่อนขนาดนี้ได้ไง"
"แล้วใครมันให้มากระชากตัวกันแบบนี้! ที่นี้ยิ่งมีแต่คนน่ากลัวๆ ใครมันก็ตกใจกันทั้งนั้นแหละ"
"ขับรถใครมา?" สิงหาถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะรถคนปกติทั่วไป กระจกก็ไม่ได้ปิดมืดทึบขนาดนั้น ส่วนใหญ่จะปิดทึบขนาดนี้ก็ต้องเป็นรถของพวกคนใหญ่คนโต มีอำนาจ หรือทำงานอะไรที่มันเสี่ยง
"รถพี่"
"พี่ไหน"
"แล้วคุณจะถามทำไม จะรถใครก็ไม่เห็นเกี่ยวกับคุณสักหน่อย" สิงหาได้ยินแบบนั้นแล้วก็ยักไหล่ใส่ ก่อนจะโยนบุหรี่ในมือทิ้งลงพื้นไปแล้วจูงมือเลขาเข้าคาสิโน
"ตารางงานวันนี้ค่ะ" ทันทีที่เข้ามาในห้องทำงาน พิมก็เดินเข้ามาหาเขาพร้อมยื่นไอแพดให้เขาได้ดู สิงหาถึงปล่อยมือจากคะนิ้ง ให้คะนิ้งได้เดินไปนั่งรอตรงโซฟามุมห้อง
"วันนี้คุณธวัทจะมาคุยด้วยตัวเอง แล้วก็ฝากขอโทษที่เมื่อวานส่งลูกสาวมาแทนค่ะ"
"อืมโอเค มีอะไรจะทำก็ไปทำเถอะ"
"คืนนี้คุณจะให้พิมนอนด้วยไหมคะ" สิงหาได้ยินแล้วถึงละสายตาจากไอแพดขึ้นไปมองคะนิ้งที่นั่งอยู่ไม่ไกล ก่อนจะหันมามองหน้าเจ้าของประโยคต่อ
"ฉันยังคุยกับเธอไม่เคลียร์เหรอ"
"พิมไม่ได้คิดจะหวังสูงแบบที่คุณเข้าใจ ยังพร้อมจะนอนกับคุณเหมือนเดิมและจะเป็นแค่เลขาค่ะ ไม่ล้ำเส้นที่คุณวางไว้แน่นอน"
"ออกไปเถอะ ไว้ค่อยคุย" สิงหาพูดจบก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงตรงเก้าอี้ทำงาน เช็คตารางงานที่พิมส่งให้เพื่อจะจัดการทุกอย่างให้เสร็จไวที่สุด เพราะเขาเองอยากกลับไปนอนที่คอนโดแล้วตั้งใจจะพาคะนิ้งย้ายเข้าคอนโดคืนนี้เลย
"มีอะไรให้ฉันทำไหมคะ" คะนิ้งเอ่ยถามออกมา
"มานี่สิ" สิงหาพูดตอบสั้นๆ คะนิ้งถึงรีบเดินเข้าไปหา ไม่ทันจะได้ถามอะไรก็โดนสิงหารั้งตัวไปนั่งลงบนตัก "อมให้หน่อย"
"คุณจะบ้าไปใหญ่แล้ว"
"ไหนถามว่ามีอะไรให้ทำไหม"
"ฉันหมายถึงงาน"
"แล้วงานของหนูคืออะไร ฉันต้องโชว์สัญญาให้ดูเหรอ" สิงหาพูดพลางดันตัวเธอลงไปใต้โต๊ะทำงาน ก่อนจะจัดการปลดกางเกงตัวเองลง ปล่อยเจ้ามังกรดีดผึงออกมาโชว์ให้เธอเห็น
"มันคือเวลางานนะคุณสิงหา"
"ขัดใจจ่ายหนึ่งแสน"
"เหอะ!"
"ทำไป ฉันจะได้ทำงาน" สิงหาพูดแล้วก็ขยับเก้าอี้ดันเข้าไปใต้โต๊ะ
คะนิ้งเองมองค้อนไปหาคนบนเก้าอี้ที่ตอนนี้เมินเธอไปทำงานอยู่บนโต๊ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สุดท้ายเธอเองก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยอม...
มือเล็กเริ่มจับแก่นกายรูดเร้นขึ้นลง ก่อนจะขยับใบหน้าเข้าหากดลิ้นเล็กลงไปที่หัวมังกร..พร้อมดูดเม้มเบาๆ
"อ่าส์" เสียงกระเส่าเบาๆ ดังขึ้นมาให้ได้ยินจากคนบนเก้าอี้ตามด้วยมือที่เลื่อนลงมากดหัวเธอเข้าหาตัวและกระแทกเอวใส่จนแก่นกายเข้าไปลึกสุดคอ
"อึก" เพี๊ยะ! มือเล็กตีไปที่หน้าขาแกร่งเพื่อให้อีกคนผละมือออกแต่ก็ไม่เป็นผล เธอยิ่งโดนกดหัวลงซ้ำๆ จนต้องจำยอมปรนเปรอให้เขาทั้งแบบนั้น
แกร๊ก!
"คุณธวัทมาถึงแล้วนะคะ รออยู่ที่ห้องรับรองค่ะ" พิมเดินเข้าห้องมาแจ้งให้ผู้เป็นนายทราบ
"อืม บอกให้รอก่อน ครึ่งชั่วโมง"
"มีอะไรหรือเปล่าคะ" คำถามที่สิงหาเองไม่ทันจะได้พูดตอบก็โดนคนใต้โต๊ะแกล้งด้วยการขยับหัวขึ้นลงถี่รัว ทั้งดูดเลียเหมือนจะอยากทำให้พิมรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรให้เขาอยู่
ทั้งวนลิ้นไปกับร่องหัวมังกร ทั้งกดหัวลงให้แก่นกายเข้าลึกสุดความยาว จนสิงหาเองเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ปล่อยเสียงครางออกมา
"อ่า เบาๆ..คนสวย" ใบหน้าคมก้มลงพูดกับคนใต้โต๊ะ ก่อนจะใช้มือจับศีรษะสวยไว้ให้เบาจังหวะลง
"..." แค่นั้นพิมเองก็เข้าใจ รีบกระแทกเท้าเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีไม่พอใจ
"ดื้อ" สิงหาพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าคะนิ้งเผลอยกยิ้มที่ได้ยินเสียงพิมกระแทกเท้าออกไป "ดื้อแบบนี้คงไม่จบแค่ปาก"
"ไม่เอา!" ใบหน้าสวยรีบผละปากออกจากกลางกายมาพูดขัดเขาแต่ก็ไม่ทัน โดนสิงหาดึงตัวขึ้นมาวางให้นั่งลงบนโต๊ะ ก่อนจะรีบแทรกตัวไปยืนระหว่างขาเรียวแล้วล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงทรงเอดึงแพนตี้จิ๋วออกมา "คุณสิงหา ไม่เอานะ! ยังไม่หายเจ็บเลย"
"เจ็บอยู่เหรอ"
"อื้อ"
"โอเค" สิงหาถกกระโปรงขึ้น จ่อแก่นกายไปที่กลีบกุหลาบสวยแล้วชักรูดแก่นกายใส่แทน ใบหน้าคมโน้มเข้ากดจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มดูดเม้มแลกเปลี่ยนน้ำลายกันพักใหญ่ สิงหาก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำกามออกมาเต็มขาอ่อนขาว
"แล้วทำไมไม่หันไปปล่อยทางอื่นเนี่ย"
"เดี๋ยวอุ้มไปล้าง หยุดบ่นบ้างเถอะค่ะ ปากมากไม่หยุดเดี๋ยวจะไม่จบแค่ที่โต๊ะ" สิงหาพูดจบก็อุ้มคะนิ้งตรงเข้าไปในห้องน้ำ วางร่างเล็กให้นั่งลงตรงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า จัดการล้างตรงส่วนนั้นให้กับเลขาสาว
"ทรีตหลังเซ็กซ์แบบนี้ไง แล้วใครมันจะไม่คิด"
"หมายถึง?"
"ก็คุณห้ามคุณพิมคิดเกินเลยไม่ใช่เหรอ แล้วทรีตกันแบบนี้ ผู้หญิงคนไหนมันจะไม่คิด ไม่มีทางซะหรอก"
"ฉันทำเปื้อนเองก็ต้องดูแลเอง มันเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้วแต่บางคนมันคิดไปไกล"
"ไม่แปลกนะคะ ใครๆ มันก็ต้องคิด มีที่ไหนให้เงินแล้วยังดูแลแบบนี้"
"แปลว่าหนูคิดเหรอ?" ใบหน้าคมเงยขึ้นเอ่ยถามกับเธอ คะนิ้งถึงยักไหล่ให้เหมือนเป็นคำตอบที่กำกวมเพื่อลองเชิงอีกคน "งั้นล้างเสร็จเดี๋ยวเรามาคุยเรื่องข้อตกลงกันก่อน กับหนูถึงฉันจะค่อนข้างชอบแต่กฎมันก็ต้องเหมือนคนอื่นคือไม่คิดเกินเลย ไม่งั้นฉันคงไม่เลี้ยงไว้เหมือนกัน"
"ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ไม่มีทางที่ฉันจะคิดหรอกค่ะ คุณอย่ากังวลไปขนาดนั้นเลย"
"ก็ดีค่ะ พูดง่ายๆ" จัดการล้างให้คะนิ้งจนเสร็จ สิงหาก็พูดชมคนน้องออกมา ก่อนจะเดินไปจัดการตัวเองที่ใต้ฝักบัวอาบน้ำ
"งั้นคุณสิงหาก็อย่าคิดเกินเลยกับฉันเหมือนกันนะคะ ไม่งั้นฉันก็จะไม่เลี้ยงคุณไว้เหมือนกัน"
"คะ?" สิงหาได้ยินแบบนั้นแล้วก็หันมาหาเจ้าของประโยคกับสีหน้าแปลกใจแต่ไม่ทันจะได้เอ่ยถามอะไรต่อ คะนิ้งก็เดินออกจากห้องน้ำไปก่อน
- Writer
