ตอนที่ 10 จับเลขาเซ็นสัญญาเป็นเมีย
1130 Words
13:45
สิงหานั่งเคลียร์งานอยู่ตรงโต๊ะห้องทำงาน ปล่อยให้คะนิ้งนอนหลับอยู่ในห้องนอน ไม่ได้ปลุกขึ้นมาเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เล่นเอาเกือบเช้าจนคาสิโนปิดแล้วเขาเองต้องไล่การ์ดออกไปจนหมดเพื่อจะอุ้มพาคะนิ้งกลับขึ้นมาทำต่อบนห้อง ทั้งตัวของเลขาเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบที่เขาทำเอาไว้ไม่ต่างจากตัวเขาที่คะนิ้งเองก็ทำรอยไปจนทั่ว แม้เขาจะพูดห้ามอยู่ตลอดแต่ก็ไม่ฟัง
เอาจริงๆ ก็เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เขาหมดแรงกับการทำอะไรแบบนี้ ถ้าไม่ติดว่ามีงานด่วนเข้ามา เขาเองก็คงไม่รีบตื่นมาเหมือนกัน
"เดี๋ยวไวน์ที่จะบริการโซนวีไอพี เจ้าของแจ้งว่าจะเข้ามาคุยด้วยตัวเองวันนี้นะครับ"
"ให้พิมไปคุยแทน เสร็จงานนี้ กูจะนอนพัก" สิงหาตอบบอดีการ์ดตัวเองไปทั้งที่ยังก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่แบบนั้น
"ได้ครับ"
"เอออีกเรื่อง" ใบหน้าคมเงยขึ้นมองไปหาธันก่อนจะพูดขึ้นต่อ "ห้องวีไอพีที่กูใช้เมื่อคืน สั่งคนมาทำให้เก็บเสียงให้ดีกว่านี้หน่อย"
"อ่าได้ครับ"
"อ่า คะนิ้งบ่นไม่มีคุณภาพด้วยนี่หว่า"
"ครับ?"
"ปิดห้องวีไอพีเมื่อคืนสั่งรื้อทำใหม่เป็นห้องส่วนตัวกู"
"ครับ?"
"มึงไม่เข้าใจรึไง"
"อ่าเข้าใจแล้วครับ"
แกร๊ก! ประตูห้องนอนเปิดออกมาพร้อมร่างสวยในชุดเสื้อเชิ้ตของสิงหาที่สิงหาเป็นคนใส่ไว้ให้ด้วยตัวเองก่อนนอน
"จะไปไหน" เสียงเข้มเอ่ยถามคนที่กำลังเดินจะออกจากห้องทำงานเขาไป แต่คะนิ้งเองไม่ตอบจนสิงหาต้องลุกขึ้นไปลากตัวกลับมา "ฉันถามว่าจะไปไหน"
"คุณเอาอะไรให้ฉันกิน"
"..."
"เมื่อคืนฉันกินไวน์ไปแค่แก้วเดียวก็เป็นแบบนั้น แทบไม่มีสติ"
"ก็คออ่อนเอง"
"ปกติฉันกินเป็นขวดๆ ยังไม่เคยไม่มีสติขนาดเมื่อคืน เป็นถึงมาเฟียบริหารคาสิโนใหญ่โตแล้วมาทำกันแบบนี้เหรอ" คะนิ้งเริ่มจะพูดเสียงดังขึ้นจนสิงหาต้องหันไปส่งสัญญาณให้ธันออกจากห้องไปก่อน ก่อนจะลากคะนิ้งกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง อุ้มร่างเล็กขึ้นนั่งบนโต๊ะพลางใช้มือกอดล็อคตัวไว้
"ธันมันบอกว่าในไวน์มียาปลุกเซ็กซ์อยู่"
"คุณตั้งใจให้ฉันกิน"
"ไม่ใช่..แขกเมื่อคืนตั้งใจให้ฉันเป็นคนกินแต่เพราะฉันต้องคุยงาน ฉันไม่อยากดื่มถึงส่งให้เธอ ไม่ได้รู้ว่าในแก้วจะมียา"
"คุณพูดอะไรก็พูดได้สิ ในเมื่อเรื่องมันเกิดไปแล้ว ทั้งตัวฉันมีแต่รอย ทำบ้าอะไรของคุณถึงรอยเต็มตัวขนาดนี้" คะนิ้งพูดพลางเปิดเสื้อเชิ้ตให้เขาดู สิงหาเห็นแบบนั้นถึงปลดชุดคลุมที่ตัวเองใส่ให้คะนิ้งดูเช่นกัน
"แล้วบนตัวฉัน?"
"..." คะนิ้งเห็นรอยเต็มแผงอกแกร่งแม้จะมีรอยสักปิดอยู่แต่ก็ยังเห็นรอยได้ชัดเจนถึงได้เงียบไป...
"เมื่อคืนเธอก็ค้นตัวแขกเองไม่ใช่หรือไง ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าจะมียาอยู่ในแก้ว"
"คุณมันไม่น่าเชื่อถือ"
"แล้วอยากให้ชดใช้ยังไง ฉันยินดีรับผิดชอบ"
"ให้ฉันลาออก"
"ไม่ได้"
"แล้วจะถามทำไม"
"อีกเรื่อง ฉันว่าจะคุยคืนนี้แต่ไหนๆ ตื่นแล้วก็คุยเลยแล้วกัน" สิงหาพูดจบก็เดินอ้อมโต๊ะไปหยิบเอกสารในลิ้นชักโต๊ะทำงานขึ้นมาส่งให้กับคะนิ้ง "สัญญาทำงาน เซ็นไว้จะได้เลิกพูดเรื่องลาออกสักที"
"ฉันขออ่านก่อน" เมื่อสิงหาส่งปากกาให้ คะนิ้งถึงพูดขัดขึ้นมา
"ให้คอนโดไว้อยู่ รถไว้ขับ เงินเดือนห้าแสน"
"ห๊ะ" กระดาษสัญญาในมือค่อยๆ ถูกลดลง สายตาคู่สวยเบิกโพลงกว้างมองมาที่สิงหาด้วยท่าทีตกใจ "งานอะไรของคุณ เงินดีขนาดนี้ บ้าไปแล้วเหรอ"
"ห้าแสน?" คิ้วเข้มขมวดมองไปที่คะนิ้งนิ่งๆ ก่อนหน้านี้เขาเสนอเงินหลักล้านหลักสิบล้านไม่เห็นจะสนใจ แต่พอห้าแสนแล้วดันมาตาลุกอะไรขนาดนี้
"แค่เป็นเลขาใช่ไหม ไม่ใช่ขึ้นเตียงนะ"
"อ่า" เพราะคิดว่าแค่งานเลขาสินะ...
"เอามาสิ" คะนิ้งยื่นมือไปรับปากกามาจากสิงหา ก่อนจะเซ็นลงไปในเอกสารจนเสร็จแล้วยื่นเอกสารคืนให้กับสิงหา
"อ่านดีแล้วเหรอ"
"ทำไม"
"อ่านดีๆ" สิ้นสุดเสียงเข้ม คะนิ้งถึงดึงสัญญากลับมาอ่านซ้ำอีกครั้ง
อนุญาตให้มีเพศสัมพันธ์ด้วยได้ตลอดระยะเวลางาน..
ต้องย้ายไปอยู่ที่คอนโดของสิงหา และใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลางาน 2 ปี
หากขัดขืนไม่ทำตามข้อสัญญาต้องจ่ายค่าปรับครั้งละหนึ่งแสน
ขอยกเลิกสัญญาจ่ายค่าปรับสิบล้าน
"เดี๋ยวนะ" สิงหาดึงสัญญาในมือของคะนิ้งกลับมา ก่อนจะรีบเก็บเข้าลิ้นชักและล็อคเอาไว้ "คุณสิงหา นี่คุณหลอกให้ฉันเซ็นเหรอ"
"คนดีจะดูกล้องไหมคะ ฉันไม่ได้บังคับขู่เข็ญหนูสักนิด แต่เป็นหนูเองที่รีบเซ็นจนไม่อ่านข้อตกลง"
"แล้วใครจะคิดว่ามันจะมีสัญญาบ้าๆ แบบนี้" สิงหาเดินกลับมายืนอยู่ตรงหน้าคะนิ้ง ก่อนจะใช้มือบีบปากอวบอิ่มที่บ่นมุบมิบๆ ใส่เขาไม่หยุด
"ให้เวลาเตรียมตัววันนึงนะคะ พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปขนของที่คอนโดหนูมาที่คอนโดฉัน"
"คุณสิงหา"
"หรือหนูจะขอยกเลิกสัญญา อ่า สิบล้านเลยนี่นา"
"สิบล้านแล้วไง คิดว่ากลัวเหรอ หาเสี่ยเลี้ยงสักคนมาจ่ายให้ คิดว่าทำไม่ได้เหรอ"
"เอาสิ" สิงหาจับใบหน้าสวยให้หันไปมองปืนที่วางอยู่บนตู้มุมห้อง ก่อนจะพูดขึ้นมาต่อ "ดูซิว่าเสี่ยคนไหนมันกล้าเล่นกับเด็กของสิงหา..ฉันเองก็อยากจะรู้จริงๆ"
"..."
"ทำตัวดีๆ เชื่องๆ หนูอยากได้อะไร ฉันให้ได้ทุกอย่าง"
"คุณมัน..บ้าที่สุดเลย"
"เอาล่ะ กลับไปพักเถอะค่ะ คืนนี้เริ่มงานสองทุ่ม มาที่คาสิโนให้ตรงเวลา" สิงหาถอยตัวออกจากการกอบกุมตัวคนบนโต๊ะไว้ ปล่อยให้คะนิ้งเป็นอิสระ คะนิ้งเองถึงรีบลงจากโต๊ะแล้วเดินออกจากห้องทำงานเขาไป
- Writer
