Tower of Zion

Chapter 5

Raziel Raffia Lynwood’s Pov

Hindi na kami nabigyan ng pagkakataon para basahin pa ang dokumentong iniwan sa amin ni Daddy agad na nagsabi si Zuri na mas makakabuti kung aalis na kami sa bahay na ito sa lalong madaling panahon.

At hindi man maganda sa pakiramdam namin na umalis nang hindi man lang nakakapagpaalam ay tiniis nalang namin dahil siya din naman ang nagsabi na kailangan naming tumakbo palayo dito.

Mabilis kaming nag-empake ng mga gamit na aming kakailanganin sa aming gagawin na pag-akyat at nang masigurong maayos na ang lahat ay agad na kaming umalis.

Hindi na nga din kami nakapagpaalam sa mga kasambahay namin dahil sa takot na baka madamay pa sila sa sitwasyon kapag nalaman pa nilang umalis kami.

“Sigurado ba talaga kayo dito?” tanong ni Adzel. “Hindi ba’t si Daddy ang pinuno ng human society kaya bakit naman siya ipapapatay ng mga nasasakupan nila?”

“You will know later.” sabi ni Zuri tsaka ginulo ang buhok nito. “Tulad ng ang sinabi ko, nasa mga dokumentong hawak ni Raffi ang sagot sa mga tanong mong iyan.”

“Pero saan tayo pupunta ngayon?” tanong ni Azmir. “Hindi ba’t sarado ang nag-iisang lagusan para makalabas tayo sa 15th floor kung nasaan ang huling palapag na siyang teritoryo ng mga tao?”

“We will stay at my friend’s house,” ani Zuri. “Kahapon ko pa nabasa ang mga files na iyan kaya naman kanina ay pumunta ako doon para masabihan siya na pupunta tayo ng ganitong oras doon.”

“You really have friends on the fifteen floor?” hindi makapaniwala na sabi ni Adzel. “Hindi ba’t doon nakatira ang mga taong nakakagawa ng paglabag sa batas natin? At iyong mga taong walang kakayahang magparami o magtrabaho.”

“Fifteenth floor is nothing like that, Adzel,” sabi ni Zuri. “Siguro ay magandang pagkakataon na din ito upang mamulat kayo sa tunay na kalagayan ng tower na ito.”

Si Zuri lang naman kasi ang naggagala sa mga palapag ng tower na tinitirhan ng mga tao habang kaming tatlo nila Azmir at Adze ay nananatili lang sa ground floor dahil iyon ang ibinilin sa amin ni Daddy.

At si Zuri lang din kasi talagang sumusuway sa mga sinasabi ni Daddy.

“But are you sure that it is okay for us to stay there?” tanong ko. “Hindi natin alam kung hanggang kailan tayo magtatagal doon dahil wala pa din naman tayong plano tungkol sa sinasabi ni Daddy na pag-akyat natin sa tuktok ng tower.”

“It is okay, Raffi.” Inakbayan niya ako. “So, don’t worry about that.”

Nang makarating kami sa  fifteenth floor ay agad kaming sinalubong ng isang lalaki. Nakangiti ito nang batiin si Zuri ay may kung anong shake hands pa silang ginawa bago nag-akbayan at humarap sa amin.

“Mga kapatid, this is my friend, Azu,” pagpapakilala ni Zuri sa kanyang kaibigan. “We will stay in his house’s garden for a while habang inaayos pa natin ang plano natin.” Bumaling naman siya sa kaibigan. “This is my siblings, Adzel and Azmir.” Itinuro niya ang dalawang lalaki pagkuwa’ itinuro ako. “Raziel pero mas gusto niyang tinatawag na Raffi.”

“Nice to meet you,” sambit nito. “Anyway, pagpasensiyahan nyo na ang nakayanan ko. Biglaan din kasi talaga itong desisyon ni Zuri na dalhin kayo dito kaya hindi na ako nakapaghanda pa ng maayos-ayos na tent.”

Yes, we are going to stay in Azu’s house garden kung saan sila nagtayo ng tent. Hindi naman kasi ganoon kalaki ang mga bahay dito sa fifteenth floor, hindi tulad ng sa ground floor.

Higit ding madilim dito at medyo mainit ngunit masasabi kong higit pang malinis dito kaysa sa tirahan namin noon.

Hindi ko inaasahan na ganito ang madadatnan ko sa palapag na ito. Ibang-iban sa mga ikinukwento ng mga matatanda sa amin.

“Don’t say that, Azu.” nahihiya kong sabi. “Kami na nga itong makikituloy sa inyo eh.”

“Nako, ayos lang iyon,” mabilis niyang sabi. “Kapatid naman kayo nitong kaibigan ko eh.”

“But still, thank you for this.” Nginitian ko siya saglit pagkuwa’y pumasok na sa loob ng tent.

Hindi din kasi madali ang daang tinahak namin papunta dito lalo na’t iniiwasan naming may makaalam na ang apat na anak ng namatay na human society leader at nasa palapag na ito. Kaya kailangan pa naming umikot sa iba’t-ibang parte ng palapag na mayroong mga butas at lumusot doon.

Agad namang sumunod sa akin sina Azmir at Adzel.

“Let’s basahin na natin ang dokumentong iniwan sa atin ni Daddy.” sabi ni Adzel at hindi ko na siya binigo pa dahil maging ako ay gusto na ding malaman kung ano ba ang dahilan kung bakit kailangang patayin ng taong iyon ang tatay namin.

At kung bakit kailangan naming lumabas ng toreng ito gayong pinaniniwalaan na kamatayan lang ang naghihintay sa sinumang magtatangkang lumabas ng tore.

Inilabas ko ang lahat ng dokumento at ipinatong ito sa kama. Hindi ko alam kung saan kami magsisimula kaya hinayaan ko nang si Adze ang mamili.

At ang kinuha niya ay ang tungkol sa mga Archangels.

Ang Archangels ay ang tawag sa grupo ng mga tao na binuo noong sinasakop ng mga nilalang na galing sa kalawakan na tinatawag na Erian ang buong Earth.

They are led by four men named, Rafael, Michael, Gabriel at Uriel.

They are the face of humankind and the reason why our race still existed in the solar system.

They are the ones who lead other humans inside this place so that they could live without worrying about death.

When they settled inside of this tower, they immediately disbanded that group and created a new government inside this tower. At iyon na ang kinalakihan na pamumuno ng mga nasa henerasyon ko.

That happened five hundred (500) years ago.

And now, a new Archangel was born.

Pero hindi ito tulad ng kinikilalang grupo na nagligtas sa lahi ng mga tao.

Ang grupong kasalaukuyan nabuo ay kinabibilangan ng mga siyentipiko at politiko na siyang nag-iisip ng paraan upang tuluyang patayin ang mga Erian at palayasin sila sa aming tahanan.

They wanted to take back the earth and they are doing everything they can just to make that happen.

At dahil sa pagiging pinuno ni Daddy ng human society, automatic ang kanyang pagiging miyembro nito at binibigyan siya ng report tungkol sa mga finding na nakukuha ng grupo tungkol sa mga Erian.

Hanggang sa tuluyan silang nakahanap ng paraan.

Archangels wanted to experiment on us because of the blood that we have in our veins.

They want to extract our narrow bone so that they could get all the samples they need into experimenting and developing a weapon against those monsters living outside the tower.

Dad rejected this idea. Siguro ay dahil posible naming ikamatay ang experiment na nais gawin sa amin ng grupong iyon.

And it is the reason why he was killed.

“Dude, we can’t stay here any longer,” ani Azmir. “If they are really after our blood, they will surely send an army to take us back.”

“And they will do it by force so we have to plan our next move as soon as posible.”