Tower of Zion

Chapter 6

Raziel Raffia Lynwood’s Pov

I still can’t believe that we have something in our veins that puts us into such danger from our own kind.

Our own blood is known as golden blood. It is also called RH null and it contains no Rh antigen on the red blood cells and only a few people in the world have it.

That is why it is too rare.

At sa henerasyong ito, tanging kaming magkakakambal lang ang mayroon nito kaya kami ang naging target ng Archangel upang kanilang maging test subjects.

Maliban pa sa tangka nilang pag-e-experiment sa amin, nalaman ko din mula sa isa pang dokumento na mayroon dito na tuluyan nang napasok ng mga Erian ang tore.

At first, human society managed to capture every Erian that came to the 35th floor. They put it in the cage, bring it back to the headquarters of Archangel and dissect it from head to toe so that they could understand the features of a man-eating alien.

They continue their study so that they could find a way to kill and defeat this monster but they got discovered by the Erian captain before they could even find their answer.

That captain plans to evade again the tower as soon as it reach the 30th floor pero pinilit ni Dad na magkaroon ng kontak sa halimaw na ito at makipag-deal upang mailigtas ang natitirang lahi ng mga tao.

Nagmakaawa siya sa harap ng nilalang na iyon upang hindi ito gumawa ng kahit anong hakbang na ikauubos ng aming lahi at nagtagumpay naman si Dadd sa pakikipag-usap dito.

At ang gusto ng halimaw? Human society will provide a certain number of humans that they will sacrifice to them. In exchange, they will never set their feet on the 15th floor where the living human lives.

Nangako din sila na kapag nagpatuloy ang kanilang pakikipagtulungan ay hindi na sila kailan pa papatay ng mga naninirahan sa loob ng tore.

And yes, Dad agreed to that deal and started to sacrifice a lot of people every month just to save the whole race.

And while doing that, he told the Archangels to continue their research and don’t stop unless they really find the only hope they have to fight back for their own lives. For their own world that those monsters took away from us.

“You are still reading that.” Pumasok si Zuri sa tent at naabutan niya akong patuloy pa din na nagbabasa.

Umalis kanina sina Adzel at Azmir para maglibot sa buong 15th floor. Maliban sa kanilangan naming siguruhin na magiging ligtas kami sa palapag na ito ng mga ilang araw, curious din sila sa kung ano ba ang mayroon sa lugar na ito.

“Gusto ko pa kasing malaman ang lahat,” sabi ko. “At hindi ko akalain na umabot si Daddy sa puntong kinailangan na niyang magsakripisyo ng mga tao para lang masiguro ang kaligtasan ng nakakarami.”

“That is the burden that he has to put on his shoulder as leader of the society,” aniya. “Kahit hindi niya gusto ay wala siyang ibang choice kundi piliin kung ano ang higit na makakabuti sa nakakarami.”

“But there is something that I still don’t understand.” Inilahad ko sa kanya ang isang dokumento kung saan nakasulat ang impormasyong hindi ko maintindihan. “Why would those monsters mind the blood type of every human sacrifice that Dad provided to them?”

“Maybe they are also aware about the golden blood type that could kill them,” he answered. “Probably, they wanted to know it so they would not eat that human because it could kill them.”

Tumangu-tango ako. “You have a point on that. But--”

Tumingin siya sa akin. “Why would Dad say that we are much safer outside this tower rather than here? Hindi ba’t higit nga tayong mapapahamak sa labas dahil isang malaking threat tayo sa buhay ng mga halimaw na wala yatang iban ginawa kundi kumain ng tao.”

Bumuntong hininga siya. “To be honest, iyan din ang iniisip ko.”

Palaisipan kasi iyon eh. Ang dugong nananalaytay sa aming ugat ay isang sandata na tatapo sa buhay ng mga erian na siyang kasalukuyang namumuno sa aming mundo.

Kaya paano kami magiging ligtas?

“But what can we do?” tanong niya. “Dad is dead and he was the one who said that we should go out to stay alive. Maybe he learned something outside that made him think that we are safe there.”

“Are you saying that we should just trust Dad and do what he said?”

Tumango siya. “Hindi tayo laging nakakasama ng matandang iyon dahil mas inuuna niyang asikasuhin ang marami niyang trabaho but he is not a bad father. He will never put our lives in danger into something that he wasn’t sure about.”

Napangiti ako.

Well, masaya lang ako dahil kahit na lagi silang nagtatalo ni Daddy, kailanman ay hindi nasira ang tiwalang ibinibigay niya dito.

Naiintindihan niya ang bigat ng trabahong pinapasan ni Daddy kahit hindi niya ito nagugustuhn. Sinisikmura niya ang lahat ng iyon dahil alam niyang iyon lang ang magagawa ni Daddy para sa marami.

But he is right.

Dad will never do anything to put us in danger. Isang patunay na dito ang pagsasakripisyo niya ng sariling buhay upang masiguro lang na hindi kami makukuha ng Archangel.

“Then, let’s prepare everything we need,” sabi ko. “Hindi tayo maaaring magtagal sa palapag na ito dahil nasisiguro kong sa mga oras na ito ay alam na ng council at Archangel na umalis tayo ng bahay.

Ngumiti siya. “Don’t worry about that, Raffi. Inaasikaso ko na ang lahat.”

Ngumiti ako at niyakap siya.

Lagi mang abala ang lalaking ito sa paggagala niya sa ibang palapag ay hindi ko pa din naman maipagkakaila na talagang maaasahan pa din siya lalo na sa mga bagay na dapat ay ginagawa agad.

“Anyway, Azu wants to come with us while we climb the tower.”

Napabitaw ako sa kanya at kunot na bumaling. “What?”

“Some of my friends want to get out of this tower,” aniya. “Is it okay for them to join us?”

“You know that it is dangerous, right?”

Tumango siya. “And they are more aware of that dahil makailang beses na din silang nag-e-explore sa mga itaas na palapag.”

“But--”

“Just say yes, Raffi,” sabi niya. “They could be a great help lalo na sa ibang daan na maaari nating tahakin upang iwasan ang Archangel at ang mga erian na nagpapagala sa mga palapag sa itaas.”

Tinitigan ko siya at napabuntong hininga nalang matapos ang ilang sandali. Mukha namang nakapagdesisyon na sila.

At kahit hindi ako pumayag ay hindi pa din sila magpapapigil.

Besides, mukhang malaki din naman ang maitutulong nila sa amin dahil higit silang maalam sa lugar na ito kaysa sa amin na kailanman ay hindi umalis sa ground floor.

“Fine. Just make sure that they are really aware of the danger, okay?” sabi ko. “And let them know that Archangel is after us so that they won’t get surprised if we ever run to them soon.”