มรดกรักนางมารร้าย

บทที่9 ตัดสินใจจากลา

หญิงสาวเดินเข้าไปในครัวและทานยาบำรุงครรภ์หลังอาหารที่คุณหมอจัดแจงมาให้ จากนั้นก็เดินไปล้มตัวลงนอนในห้องนอนทันที ห้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นกายของเขาและเธอ เธออยากจะซึมซับบรรยากาศนี้เอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถทำได้ ด้านชายหนุ่มรู้สึกไม่คุ้นชินเอาเสียเลยเมื่อคนที่เคยพูดเยอะชวนเขาคุยนั่นคุยนี้อยู่ตลอดเปลี่ยนมาเป็นเงียบขรึมพูดน้อยลงแบบนี้ พอเดินเข้าไปในห้องเธอก็นอนหลับไปเสียแล้ว เขาเดินเข้าไปในครัวก็เห็นถุงยาสีขาววางอยู่ เขาหยิบขึ้นมาดูก็พบว่ามันคือยาบำรุงครรภ์ เขาคิดว่าเธอคงยังไม่ได้ตัดสินใจทำอะไรร้ายๆหรอก เช้าวันต่อมาชายหนุ่มออกไปทำงานตามปกติในขณะที่หญิงสาวยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงกว้าง

“สวัสดีครับแม่”

“ตอนนี้อยู่ไหนลูก”

“อยู่ที่ห้องทำงานที่บริษัทแล้วครับแม่”

“ว่าแต่ลูกมีอะไรในใจหรือเปล่าลูก ลูกเลิกยุ่งกับยัยเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือยังน่ะลุกรู้ใช่ไหมว่าลุกต้องหมั้นแม่ไม่อยากให้มีปัญหาตามมาทีหลัง”

“ยังครับแม่”

“แล้วลูกจะชักช้าอยู่ทำไมล่ะลูก ลูกต้องทำให้หนูตาหวานเขาสบายใจที่สุดเข้าใจไหมลูก แม่ไม่อยากให้มีปัญหา”

“ครับเข้าใจครับแม่ ผมจะจัดการทุกอย่างเองครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” หลังจากวางสายมารดาไปในใจตอนนี้เขารู้สึกร้อนรนอย่างไรชอบกล พอถึงเวลาเลิกงานเขาก็ตรงกลับไปยังคอนโดหรูทันที พอเปิดประตูเข้าไปเขาก็ไม่พบหญิงสาวนอนที่โซฟาอย่างเช่นสองสามวันที่ผ่านมา เขาเลยเดินเข้าไปในห้องนอนปรากฎว่าหญิงสาวก็ไม่ได้อยู่ในห้องนอนเช่นกัน เขาจึงคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธออาจจะอยู่ในห้องน้ำแต่มันก็ว่างเปล่าดังเดิม ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าก็พบกับความว่างเปล่าอีกครั้ง เขารู้สึกทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าเธอจะจากไปแบบนี้แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นกระดาษลักษณะคล้ายๆจดหมายวางอยู่ที่หัวเตียง เขารีบเปิดอ่านมันทันที

ถึง พี่ต่อที่รักของข้าว ถ้าพี่ต่อได้อ่านจดหมายฉบับนี้เรื่องราวของเราสองคนคงจบลงแล้ว ต่อจากนี้ข้าวจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของพี่ต่ออีกแล้ว ข้าวรักพี่ต่อนะคะถึงแม้ว่าพี่ต่อจะมองข้าวเป็นเพียงแค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งเท่านั้น พี่ต่อไม่พร้อมข้าวก็ไม่มีสิทธิ์ว่าพี่ต่อหรอกนะคะเพราะข้าวรู้ตัวดีว่าข้าวไม่มีสิทธิ์ตั้งแต่แรกแล้วอยู่แล้ว พี่ไม่ต้องการเขาข้าวก็ไม่จำเป็นต้องเก็บเด็กคนนี้เอาไว้เหมือนกันค่ะ ข้าวตัดสินใจที่จะทำแท้งเพื่อที่จะจบปัญหาทุกอย่างระหว่างเราค่ะ พี่ต่อจะได้ไม่มีปัญหากับยัยตาหวาน ส่วนข้าวเองก็ควรจะเห็นคุณค่าของตัวเองได้แล้ว ข้าวต้องอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง ข้าวสัญญาว่าข้าวจะพยายามตัดใจจากพี่ต่อให้ได้ค่ะ ข้าวจะเลิกรักพี่ ข้าวไม่มีอะไรจะต้องบอกพี่แล้วลาก่อนค่ะ เราจะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้า จากปาริมาผู้ซึ่งเคยรักพี่ต่อจนหมดหัวใจ ทันทีที่อ่านมาจนถึงประโยคสุดท้ายน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ หญิงสาวยังคงใจร้ายเหมือนเดิมทำร้ายได้แม้กระทั่งเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง เขารู้สึกหมดแรงยากเหลือเกินที่จะก้าวต่อไป เขาตัดสินใจโทรหามารดาทันที

“ฮึกๆแม่ครับ”

“ต่อ ต่อเป็นอะไรไปลูกร้องไห้ทำไม” ลูกชายของเธอเข้มแข็งจะตายไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรถึงทำให้น้ำตาตกแบบนี้

“แม่มาหาต่อที่คอนโดหน่อยสิครับอย่าบอกคุณพ่อนะครับ”

“ได้สิลูกได้สิเดี๋ยวแม่จะรีบไปหาต่อนะลูก”

“ขอบคุณครับแม่” ลูกชายโทรมาหาพร้อมกับน้ำเสียงสั่นเครือแบบนี้ใจของคนเป็นแม่แทบขาด คัทลียารีบเดินทางไปหาธนพลที่คอนโดส่วนตัวทันที

“แม่ครับ ฮือออ” เขาโผล่เข้ากอดคนเป็นแม่ทันที

“ต่อใจเย็นๆนะลูก แล้วนี่ลูกอยู่คนเดียวหรอนังเด็กผู้หญิงคนนั้นไปไหนซะล่ะ” คัทลียามองไปรอบๆก็ไม่เห็นเด็กสาวที่อาศัยอยู่กับลูกชายเลย

“เขาทิ้งผมไปแล้วครับแม่ ฮึกๆ”

“นี่ลูกร้องไห้เพราะนังเด็กนั่นทิ้งไปหรอต่อ” แม่ของชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจเอามากๆ

“มะ มันไม่ใช่แค่นั้นครับ ผมไม่คิดว่าน้องข้าวเขาจะกล้าไปทำแท้ง เขาไปทำแท้งเพราะผมบอกว่าผมไม่พร้อมครับแม่ ผม ผมไม่ได้ตั้งใจครับ” เขารู้สึกเสียใจไม่คิดว่าเรื่องราวจะจบลงแบบนี้ทั้งๆที่เขาก็มีความสามารถพอในการดูแลชีวิตน้อยๆได้อย่างสุขสบาย ไม่จำเป็นต้องจบด้วยการทำแท้งเลยจริงๆ

“อะไรนะนังเด็กนั่นท้องหรอ กล้าดียังไงมาทำร้ายชีวิตเด็กที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรแบบนั้นทางออกมันมีตั้งเยอะแยะ ถือซะว่าหมดเวรหมดกรรมกันไปเถอะนะลูก แม่นั่นไปแบบนี้ก็ดีแล้วไงลูกลูกจะได้ดูแลหนูตาหวานได้อย่างเต็มที่ไงล่ะลูก” แม่ของชายหนุ่มตกใจไม่น้อยที่เกิดเรื่องราวแบบนั้น แต่ใครจะทำอะไรได้ในเมื่อหญิงสาวตัดสินใจทำแบบนั้นไปแล้ว

“...”

“ต่อเข้าใจที่แม่บอกไหมลูก”

“ครับแม่” เขาตอบกลับอย่างต้องยอมจำนน เขายอมรับว่าเขาคิดถึงปาริมาอยู่ตลอดเวลา นั่นอาจจะเป็นเพราะเธออยู่ข้างกายเขามาตลอดระยะเวลาหลายปีและอาจเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาด้วย