บทที่ 3
2302 Words
ณ คอนโดของธนพล
รถหรูของรุ่นพี่เลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดของธนพล เธออ้างกับชายหนุ่มว่ามาหาเพื่อนซึ่งเขาก็ไม่ได้สงสัยอะไรและยอมมาส่งเธอแต่โดยดี
“ขอบคุณพี่แม็กซ์นะคะที่มาส่งข้าว”
“พี่ยินดีครับแล้วนี่จะกลับยังไงล่ะครับ”
“เดี๋ยวเพื่อนไปส่งค่ะไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
“ครับ กู๊ดไนท์ล่วงหน้านะครับ”
“ค่ะ” เธอยิ้มบางๆกลับไป เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เจอกับธนพลที่กำลังชักสีหน้าไม่พอใจใส่เธออยู่
“ทำไมขึ้นมาช้ามัวคุยอะไรกัน” ธนพลที่แอบมองตั้งแต่รถเลี้ยวเข้ามาจอดถามหญิงสาวออกไปด้วยความไม่พอใจ
“ขอบคุณที่พี่แม็กซ์มาส่งข้าวไงคะ”
“หึ พาไปมันก็ต้องมาส่งอยู่แล้วนี่จะต้องขอบคุณทำไม”
“ก็ข้าวมีมารยาทนี่คะถึงได้ต้องกล่าวขอบคุณ”
“นี่เธอ!”
“อย่าชวนข้าวทะเลาะเลยนะคะวันนี้ข้าวไม่อยากอารมณ์เสีย”
“แล้วใครใช้ให้เธอไปกับมันนานสองนานล่ะ โทรไปก็ตัดสายทิ้ง”
“แค่ไปทานข้าวเองนะคะพี่ต่อ ทีพี่ต่อออกไปทานข้าวกับตาหวานข้าวยังไม่ว่าเลย”
“นั่นแหละแค่ทานข้าวก็ไม่ได้ เธอลืมไปแล้วหรอว่าพี่มีอิสระแล้วก็เป็นเธอเองที่ยอมอยู่แบบนี้ ต่อไปนี้ถ้ายังอยากจะอยู่กันไปแบบนี้เธอก็ ไม่มีสิทธิไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนอื่น”
“...”
“เข้าใจที่พี่บอกไหมข้าว” เขาถามหญิงสาวเสียงดัง
“ค่ะข้าวเข้าใจค่ะ” เธอพยักหน้าเข้าใจรับรู้ทุกอย่างตามที่ใจของเขาต้องการ
“ดีงั้นก็มาทำหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว” เขารั้งเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแล้วก็จูบหนักๆไปที่แก้มของเธอ เขาจะไม่ยอมให้ผู้ชายหน้าไหนมาสวมรอยเขาทั้งนั้นเพราะเธอต้องเป็นของเขาคนเดียว ซึ่งแม้จะเป็นแค่คนในความลับของเขาแต่เธอก็ไม่มีสิทธิไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนไหนได้นั่นทำให้เธอไม่มีโอกาสได้เปิดใจรับใครคนอื่นเข้ามาในหัวใจนอกจากธนพลคนเดียว ในเมื่อรักแล้วเธอก็จะขอทำทุกวินาทีให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
“หึงข้าวก็บอกมาเถอะค่ะ” หญิงสาวเอ่ยออกมาเบาๆแม้จะคิดเข้าข้างตัวเองแต่ถ้าคิดแล้วมันทำให้เธอมีความสุขเธอก็จะคิดแบบนั้นต่อไป
ณ มหาวิทยาลัย
วันนี้เป็นวันแห่งความรักหนุ่มๆหอบดอกไม้มาให้สาวๆของตน รวมถึงหอบดอกไม้มาให้สาวที่แอบปลื้มด้วยเช่นกัน หลายคู่แสดงออกด้วยการให้ดอกไม้ ให้ลูกโป่งหรือแม้กระทั่งพาไปเลี้ยงดินเนอร์
“อ้าวพี่ต่อสวัสดีค่ะหอบดอกไม้ช่อใหญ่มาเลยนะคะ” ไปรยาเอ่ยแซวแฟนหนุ่มของเพื่อนสนิท
“ตาหวานล่ะครับ”
“ไปเข้าห้องน้ำกับยัยข้าวค่ะ”
“นี่ดอกไม้ใครครับเนี่ย”
“จะของใครละคะถ้าไม่ใช่สาวโสดสุดฮอตอย่างยัยข้าว พี่ต่อไม่ต้องห่วงนะคะว่าจะมีหนุ่มคนไหนเอาดอกไม้มาให้ยัยตาหวานน่ะ ไม่มีหรอกค่ะเพราะทุกคนรู้อยู่แล้วว่ายัยตาหวานมีแฟนแล้ว”
“…”
“พี่ต่อรู้ไหมคะว่ามีหนุ่มๆมาต่อคิวให้ดอกไม้ยัยข้าวกันแถวยาวเลยค่ะ เพื่อนขิงเสน่ห์แรงจริงๆใช่ไหมคะ แหม่ๆ พูดถึงไม่ได้เลยนะคะมากันนู้นแล้วค่ะ”
“พี่ต่อ!”
“ดอกไม้สำหรับคนน่ารักของพี่ครับ”
“หู๊ยยย ขิงอิจฉาจังเลยค่ะ มีไปดินเนอร์กันไหมคะคู่นี้”
“ขอบคุณนะคะสวยจังเลยถูกใจตาหวานมากเลยค่ะ” ตาหวานรับดอกไม้ช่อใหญ่มาไว้ในอ้อมกอด
“พี่ขอโทษนะครับพอดีวันนี้พี่มีงานต่อ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ งั้นพี่ต่อไปส่งพวกเราที่บ้านหน่อยสิคะดูอย่างยัยข้าวสิคะดอกไม้เยอะแยะไปหมด”
“ได้สิครับแล้วจะกลับกันหรือยังครับตอนนี้ก็จะห้าโมงเย็นแล้ว”
“กลับค่ะกลับ พวกเรากลับพร้อมกันเลยนะ”
“อืมฉันอยากพักจะแย่แล้ว” ไปรยารีบออกตัว
“งั้นขึ้นรถเถอะครับ”
“ค่ะ” แล้วก็เป็นอย่างเช่นเคยธนพลโกหกว่ามีงานแต่จริงๆแล้วเขาต้องการใช้เวลากับปาริมาตั้งหากล่ะ
“พี่ต่อจะทำอะไรคะ” หญิงสาวรีบถามเมื่อเขาจอดรถข้างทางและทำท่าจะหอบเอาช่อดอกไม้ของเธอออกไปจากรถ
“ทิ้งไงล่ะจะเก็บไปทำไมเกะกะคอนโดเปล่าๆ”
“เดี๋ยวข้าวเอาไปเก็บที่คอนโดข้าวก็ได้นี่คะไม่เห็นต้องทิ้งเลย”
“ข้าว!” ชายหนุ่มดุหญิงสาวเสียงเข้ม
“ก็ได้ค่ะ อยากทิ้งก็ทิ้ง” เธอทำได้เพียงแค่นั่งนิ่งๆมองเขาขนดอกไม้ไปทิ้งจนหมด จากนั้นชายหนุ่มก็ขับรถไปยังคอนโดของตนเอง
“ไหนว่ามีงานไงล่ะคะทำไมเดินตามข้าวเข้ามา” หญิงสาวเดินมาถึงหน้าห้องกดรหัสเข้าห้องพักโดยมีชายหนุ่มเดินตามมาติดๆ
“งานน่ะยกเลิกไปแล้ว”
“จริงหรอคะ” เธอถามกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อหู
“จริงสิ วันนี้มาอาบน้ำให้พี่ด้วย งานกลุ่มกว่าจะเสร็จเหนื่อยแทบตาย”
“ค่ะ” หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องน้ำจากนั้นก็เปิดน้ำในอ่างผสมกลิ่นอาบน้ำให้หอมละมุนไปทั่วทั้งห้อง
“เรียบร้อยแล้วค่ะพี่ต่อ”
“อืมหอมดีจัง” วินาทีที่ก้าวเข้ามาในห้องน้ำเขาก็ได้กลิ่นหอมสดชื่นซึ่งมันคือกลิ่นครีมที่หญิงสาวชอบแล้วเขาก็ชอบมันตามเธอ
“แช่ไปก่อนะคะ”
“เดี๋ยว! แล้วเธอจะไปไหน”
“ไปเตรียมชุดนอนให้ไงคะ”
“เดี๋ยวค่อยเตรียมก็ได้มาอาบเลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลาเพราะเสื้อผ้าไม่จำเป็นสำหรับเราสองคนหรอก”
“ว้าย!”เขารั้งให้เธอเข้ามาอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“ชุดเปียกหมดเลยค่ะ” เสื้อผ้าของเธอเปียกน้ำทำให้มองเห็นทรวดทรงของเธอชัดเจน
“เปียกก็ซักได้นี่ เปียกแล้วก็ถอดออกสิ” คนหน้ามึนตอบกลับเสียงเรียบ หญิงสาวค่อยๆแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดจนหมด ต่อมาก็เป็นเสื้อกร้ามตัวบางที่ปกปิดปราการด่านสุดท้ายเอาไว้
“อันนี้พี่ถอดให้ครับ” เขายื่นมือไปปลดตะขอบราเซียของเธอออกอย่างรวดเร็วทำให้หน้าอกของหญิงสาวปรากฎสู่สายตาของชายหนุ่ม เขายื่นมือไปกอบกุมแทบจะทีนที หญิงสาวรู้สึกเสียวซ่านยามที่เขาสัมผัสร่างกายส่วนต่างๆของเธอ มือของเขาร้อนดั่งไฟที่พร้อมจะแผดเผาร่างกายของเธอ
“อื่อ”
“ดอกไม้น่ะพี่ให้ข้าวได้คนเดียว” ว่าแล้วชายหนุ่มก็หยิบดอกกุหลาบธรรมดาๆดอกหนึ่งยื่นให้เธอ เธอรู้สึกดีใจมากๆที่เขาให้ดอกไม้กับเธอแม้มันจะไม่ใช่ดอกไม้ช่อใหญ่แต่มันมีคุณค่าต่อหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้อย่างมหาศาล
“ขะ ขอบคุณนะคะคิดว่าพี่ต่อจะไม่ให้ดอกไม้ข้าวซะแล้ว”
“รางวัลเด็กดีไงล่ะ วันนี้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีนะ”
“ค่ะ” เธอยิ้มเต็มใบหน้าพร้อมแล้วสำหรับจะทำให้เขามีความสุขล้นในคืนแห่งความรัก
ปัจจุบัน
“ข้าว ข้าวทำอะไรอยู่พี่จะอาบน้ำบ้างนะ ทำไมวันนี้อาบน้ำนานจังล่ะ” ชายหนุ่มสงสัยไม่น้อยว่าทำไมวันนี้หญิงสาวใช้เวลาในการอาบน้ำนานกว่าปกติ
“อะ เอ่อข้าวจะเสร็จแล้วค่ะพี่ต่อรอแปบนึงนะคะ”
“รีบหน่อยสิเข้าไปตั้งนานแล้วนะ” คนเหนียวตัวอยากจะอาบน้ำไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากเมื่อสาวเจ้าหายเข้าห้องน้ำไปนานสองนานจนผิดปกติ
“ค่ะๆ” หญิงสาวรีบเช็ดตัวและสวมใส่เสื้อผ้าให้เร็วที่สุดเพราะไม่อยากให้เขาโกรธเพราะทุกครั้งที่เขาโกรธมักจะรุนแรงกับเธอ พอเปิดประตูออกมาชายหนุ่มก็เดินเบียดเข้าไปในห้องน้ำทันที เธอออกมานั่งทาครีมบำรุงที่โต๊ะเครื่องแป้ง มีครีมแค่สองอย่างที่เธอเคยเอาติดกระเป๋ามาด้วยและพวกมันก็ถูกวางทิ้งไว้ที่นี่เป็นเดือนแล้ว เมื่อได้อาบน้ำชำระสิ่งสกปรกออกจากร่างกายแล้วเขาก็รู้สึกอารมณ์ดีกว่าเมื่อสักครู่มาก เขามองเห็นเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งโดยเธอนั้นสวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยวที่เขาซื้อมา เขาไม่รอช้าเดินเข้าไปสวมกอดเธอจากด้านหลัง
“หอมจัง” เขาสูดกลิ่นหอมของหญิงสาวจากบริเวณซอกคอขาวเนียน
“อื่อ พี่ต่ออาบน้ำเสร็จแล้วหรอคะ”
“อืม นี่ข้าวตั้งใจจะยั่วพี่หรอ”
“ข้าวเปล่านะคะข้าวไปยั่วพี่ต่อตอนไหนกันคะเนี่ย ข้าวนั่งเฉยๆนี่คะ”
“ก็เพราะข้าวไม่ใส่ชั้นในไง นี่อย่าบอกนะว่าทั้งสองชิ้นเลย” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆเขายิ้มแพรวแพรวออกมา
“รู้งานดีนี่ว่าพี่ต้องการอะไรน่ะ หืม”
“ค่ะ พะ พี่ต่อ”
“ว่าไง”
“พี่เคยมีอะไรกับตาหวานหรือยังคะ” เธอถามออกไปเสียงเบาๆทั้งๆที่ในใจก็กลัวแสนกลัวกับคำตอบของชายหนุ่ม
“ยัง เพราะถ้ามีแล้วพี่ก็คงไม่มีอารมณ์มานอนกับข้าวหรอก” คำตอบของชายหนุ่มมันชั่งทิ่มแทงหัวใจของเธอซะเหลือเกิน เขาเห็นเธอเป็นเพียงสิ่งที่ช่วยบำบัดความใคร่ให้เขาก้เท่านั้น แต่ที่เธอยอมทนก็เพราะเธอรักเขามากนั่นเอง
“อย่ามัวถามอะไรอยู่เลย ข้าวน่าจะรู้หน้าที่ของตัวเองดีนะ”
“ค่ะ ข้าวรู้ดีว่าข้าวมีหน้าที่อะไร” เขาจับจูงมือเธอให้เดินตามมาที่เตียงกว้าง หญิงสาวรู้หน้าที่ตัวเองเธอปลดชุดนอนสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่ออกจากร่างกายบอบบาง ร่างกายของเธอเหมือนสิ่งเสพติดที่ทำให้เขาห่างจากเธอไม่ได้ เขายอมรับว่าเขาหลงใหลในรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวมากๆโดยเฉพาะที่เขาได้เป็นคนแรกของเธอ เขาได้ครอบครองเธอก่อนใคร เขาพลักเธอนอนราบบนเตียงกว้างจากนั้นก็ตามขึ้นไปทาบทับร่างงามเอาไว้ หญิงสาวแอบชื่นชมเขาอยู่ในใจเธอหลงใหลรูปร่างสมบูรณ์แบบของผู้ชายตรงหน้าคนนี้มากๆเขาหุ่นดีเพราะมีวินัยในการออกกำลังกายสม่ำเสมอรวมถึงอ้าวว่าการมีความสัมพันธ์กับเธอก็คือการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง
“พะ พอก่อนไหมคะพี่ต่อข้าวไม่ไหวแล้วนะคะ” เธอบอกห้ามชายหนุ่มเสียงสั่นเพราะตัวเธอสั่นเทาเพราะความเสียวซ่านไปหมดแล้ว
“แต่พี่ยังสนุกอยู่เลยนะข้าว ข้าวนอนนิ่งๆดีกว่านะครับที่เหลือพี่จัดการเองนะ นะครับ” ชายหนุ่มไม่รับฟังสิ่งที่หญิงสาวบอกแต่กับทำตามใจของตนเองแทน เวลานี้สิ่งที่เธอชอบที่สุดคือเขาจะพูดเพราะกับเธอบางครั้งก็พยายามเอาใจเธอจนหัวใจเธอสุขล้น แต่หลังจากที่กิจกรรมรักระหว่างกันจบลงเขาก็กลับมาร้ายกับเธอเหมือนเดิม หลังจากพายุรักสงบลงเธอก็หลับไปทันทีเพราะความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มนอนมองหญิงสาวข้างกายแล้วก็รู้สึกว่าผู้หญิงนั้นน่ากลัว เธอยอมหักหลังเพื่อนสนิทของตัวเองเพื่อที่จะทำให้ตัวเองได้สมหวังในสิ่งที่ต้องการ ผู้หญิงแบบนี้เขาไม่เคยคิดจะจริงจังด้วยอยู่แล้ว
วันเวลาผ่านไปตอนนี้ชายหนุ่มจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนสาวๆตอนนี้ก็เป็นรุ่นพี่ชั้นปีที่สี่เต็มตัวแล้ว อีกไม่ถึงเดือนทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันไปฝึกงาน ซึ่งปาริมาเลือกที่จะสมัครเข้าฝึกงานที่บริษัทของธนพล รุจิรัตน์เข้าฝึกงานที่บริษัทของครอบครัว ส่วนไปรยาเลือกที่จะฝึกงานที่บริษัทเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง นั่นทำให้ทั้งสามคนต่างต้องแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง
“พี่ชื่อส้มนะเป็นหัวหน้าแผนก พวกเรานี่น้องข้าวเด็กฝึกงานคนใหม่ของทีมเรา” ส้มแนะนำหญิงสาวให้สมาชิกในทีมได้รู้จัก
“สวัสดีค่ะหนูชื่อปาริมาหรือพี่ๆจะเรียกว่าข้าวก็ได้ค่ะ ยินดีที่ดีรู้จักพี่ๆทุกคนค่ะ”
“น้องข้าวน่ารักจังเลยค่ะอย่างกับตุ๊กตาแหนะ”
“ยินดีที่ดีรู้จักนะครับน้องข้าวพี่ชื่อพัทครับ ต่อจากนี้แผนกของเราจะได้มีของสวยๆงามๆบ้างแล้ว”
“แกหมายความว่าไงนะไอ้พัท” ส้มถามกลับเสียงเข้ม
“ฮ่าๆ เจ๊อย่าจริงจังเลยครับผมก็แค่พูดไปเรื่อยนั่นแหละ”
“วันพรุ่งนี้ท่านประธานคนใหม่จะเข้ามาช่วยท่านประธานใหญ่บริหารงานเต็มตัวแล้วนะเจ๊”
“ก็ดีน่ะสิใครๆก็บอกว่าลูกชายของท่านประธานน่ะหล่อมาก” พี่ๆพนักงานกำลังพูดถึงใครอยู่เธอรู้ดี เธอไม่ได้เจอเขามาเป็นเดือนแล้วตั้งแต่ที่เขาเรียนจบแต่เขายังคงนัดเจอกับตาหวานเหมือนเคย เธอล่ะอิจฉาเพื่อนสาวจริงๆแต่เธอทำได้แค่ยอมจำนนเป็นคนในความลับของเขาต่อไป
- Writer
