บทที่ 7
1045 Words
อิงนภากลับมาถึงบ้านก็มาช่วยป้าอณาขายข้าวราดแกงเหมือนเช่นที่เคยทำทุกวัน และกว่าจะขายหมดก็สองทุ่มกว่า เมื่อขายหมดเธอก็เก็บของแล้วให้ป้าอณาเข้าไปนั่งพักในบ้านรอ ส่วนตัวเธอเก็บล้างถาดอาหารให้เรียบร้อย พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์วันหยุดของร้านข้าวราดแกงของป้าอณา และเป็นวันหยุดของเธอเช่นกัน เธอหยุดเสาร์อาทิตย์
“หนูพีร์มานั่งตรงนี้กับป้าหน่อยสิลูก” เมื่อเห็นเด็กสาวกำพร้าที่ตนเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กโตมาเป็นคนดีรู้จักขยันและอดทน
“จ๊ะป้าอณา” เธอเดินมานั่งบนโซฟาตัวเล็ก ๆ ตัวเดียวกับที่ป้าอณานั่ง
“ไม่ไปทำงานที่ร้านอาหารเหรอลูก ป้าว่าหนูพีร์เลิกไปทำงานแบบนั่นเถอะนะ ป้ากลัวว่าสักวันหนูพีร์จะพลาดให้ผู้ชายเห็นแก่ตัวเอาได้จ้ะ” นางเอ่ยอย่างเป็นห่วง
“หนูพีร์จะไม่ไปทำอีกแล้วค่ะป้าอณา หนูพีร์จะทำแค่งานแม่บ้านที่สตูดิโอฝันดีก็พอค่ะ เสร็จก็จะรีบกับมาช่วยป้าอณาขายข้าวราดแกงแบบนี้ ดีไหมคะ”
ใช่เธอก็ไม่อยากไปทำแล้วเหมือนกนชัน กลัวว่าจะเจอลูกค้าแบบฝันดีอีก แต่จะรอดปลอดภัยได้ยังไงเมื่อเธอทำงานที่สตูดิโอฝันดี คนที่จ้องจะข่มเหงเธออยู่ที่นั่นยังเป็นเจ้าของสตูดิโอ ดีนะที่เธอไม่ได้เผลอปากเล่าเรื่องคืนนั่นให้ป้าอณาฟัง ถ้าเล่าไปมีหวังโดนห้ามไม่ให้ไปทำงานนอกบ้านแน่ ๆ
“ดีแล้วลูก ป้าก็พอมีเงินบ้างขายข้าวแกงมาตั้งยี่สิบกว่าปีนะลูก แค่ส่งหนูเรียนปริญญาแค่นี้หนูคิดว่าป้าจะไม่มีปัญญาเหรอลูก”
“แต่หนูพีร์อยากทำงานหาเงินช่วยป้าอณานี้คะ”
“ไม่ต้องแล้วลูก นี่ก็ใกล้ได้เวลาละครที่ป้าชอบมาแล้ว ป้าจะไปอาบน้ำก่อนนะ ทางนี้ฝากหนูพีร์ปิดบ้านด้วยนะลูก”
“รับทราบค่ะ หนูพีร์จัดการเอง ป้าอณาไปอาบน้ำมาดูพี่เวียร์ของป้าเถอะจ้ะ”
ก็วันนี้ละครโปรดพระเอกคนโปรดของป้าอณาเล่น อย่าว่าแต่ป้าอณาชอบเลย หล่อนยังชอบและติดละครทุกเรื่องที่ผู้ชายคนนี้แสดง ก็ผิวเข้ม หน้าไทย สเป็กของเธอเลยก็ว่าได้ พอคิดถึงตรงหน้าใบหน้าของใครบางคนก็ลอยลิ่วเข้ามาในหัวจนต้องสะลัดทิ้งแล้วเดินไปปิดล็อกประตูหน้าบ้าน
บ้านองอาจพาณิชย์กุล คุณนายใจดีที่ใจดีกับทุกคนยกเว้นลูกชายคนเดียวหัวแก้วหัวแหวนดื้อรั้นไม่เคยเชื่อฟัง บอกอย่างไปอย่าง บอกขวาไปซ้าย ตอนนี้ก็มานั่งหน้ายิ้มเหมือนกับว่าหลายวันที่ผ่านมาไม่ได้ทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละ ส่วนพระนายผู้เป็นพ่อก็นั่งหน้าเข้มมองลูกชายด้วยสายตาตำหนิ
“แม่ใจครับ บ่นลูกตั้งแต่ทานข้าวเสร็จยังไม่เมื่อยหรือคอแห้งอีกเหรอครับ นี่น้ำครับ” พูดพร้อมกับหยิบแก้วน้ำดื่มตรงหน้าแม่ส่งยื่นให้ผู้เป็นแม่
“รู้ดีนะ กลัวแม่เมื่อยปากคอแห้งแล้วทำไมไม่ทำตัวน่ารักกับแม่ฮึตาฝัน”
“นั่นสิลูก ทำให้พ่อกับแม่โดนถอนหงอกมากี่ครั้งแล้วลูก แล้วนี่จะทำตัวแบบนี้อีกนานแค่ไหน งานที่โรงงานก็เยอะล้นมือแต่ลูกยังให้พ่อแก่ ๆ แบบพ่อไปทำงานไปตรวจโรงงาน ลูกฝันน่าจะ...”
“โอ๊ย! ลูกฝันง่วงแล้วครับ พรุ่งนี้ค่อยคุยนะครับ เรื่องโรงงานลูกฝันก็เข้าไปช่วยพ่อนายอยู่นะครับ แต่แค่นาน ๆ ไปทีเอง”
“ไม่ต้องมาง่วงเพื่อหนีเอาตัวรอดเลยนะ แม่รู้ทันลูกฝันดี แล้วเมื่อไรจะแต่งงานมีหลานให้พ่อกับแม่สักทีลูก ตาโนก็แต่งงานไปแล้ว หัดอายเพื่อนบ้าง
“อีกไม่นานกลุ่มลูกก็จะกลับมาโฉด! เอ๊ย! โสดเหมือนเดิมครับ เพราะเมียไอ้โนอยากหย่า”
“นี่ไง! นี่ไงเพราะลูกฝันเป็นแบบนี้ ลูกโน ลูกรักษ์ ลูกลวง และลูกเพ้อเป็นกันแบบนี้ไงจะมีสาวไหนอยากร่วมหอลงโรงด้วย”
“ร่วมเตียงก็พอครับแม่ใจ ให้ลูกฝันไปนอนเถอะนะครับ”
“ไปนอนก็ได้ แต่พรุ่งนี้ลูกฝันต้องไปดูตัวกับพ่อนายและแม่ใจนะลูก ไปเถอะ พ่อไม่อยากผิดคำพูดอีกนะลูก”
พระนายขอร้องลูกชายให้ไปสักครั้ง เพราะนัดเ**กฮงหลายรอบแล้ว ครั้งก่อนก็นัดแต่ฝันดีไม่ไปตามนัดเขากับภรรยาก็โดนทางนั้นต่อว่ากลับมาและครั้งนี้ขอโอกาสและทางนั้นก็รับนัดอีกครั้ง
“ลูกฝันต้องไปดูตัวครั้งนี้ให้ได้ใช่ไหมครับ”
“ใช่จ้ะ ลูกรักของแม่ใจ ไปนอนเถอะถ้าง่วง แม่กับพ่อนายของลูกฝันก็จะไปนอนพักผ่อนเหมือนกัน พรุ่งนี้นะลูกฝัน อย่าหนีเชียวล่ะ”
“ครับผม ไม่หนี ไม่เทแน่นอนครับ ลูกฝันจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่ใจกับพ่อนายเลยครับพรุ่งนี้ อยากรู้เหมือนกันลูกสาวเ**กฮงมีอะไรดีถึงได้เอามาเสนอพ่อนายกับแม่ใจจนอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้” ฝันดีพูดประชดท่านทั้งสองก่อนจะขอตัวขึ้นไปยังห้องพักผ่อนของตนเอง
คุณนายใจดีกับสามีมองตามแผ่นหลังใหญ่ของลูกชายไปจนลับตา ก่อนจะหันมาปรึกษาพูดคุยกันเรื่องลูกชายตัวดี ไม่รู้จะทำยังไง เพราะลองมาหมดทุกวิธีแล้วฝันดีก็ไม่ได้สานต่อสัมพันธ์กับลูกสาวของบรรดาเพื่อนหรือคู่ค้าทางธุรกิจสักคน ฝันดีไปหลอกให้พวกเธอรักหายเงียบไปเฉย ๆ แต่ครั้งนี้ลูกสาวของเ**กฮงคนนี้นางกับสามีไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกแน่นอน
- Writer
