บทที่ 8
1444 Words
ณ ห้องอาหารโรงแรมหรูแห่งหนึ่งตั้งอยู่ใจกลางจังหวัด จะว่าไปโรงแรมแห่งนี้ครอบครัวองอาจพาณิชย์กุลก็มีหุ้นส่วนกับโรงแรมแห่งนี้ด้วย แต่ก็มีแค่เพียง 35% เท่านั้นเอง แต่ก็ถือว่าเยอะเหมือนกัน ห้องอาหารวีไอพีฝันดีนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสบาย เมื่อตอนนี้ครอบครัวของเ**กฮงยังมาไม่ถึง เขาจึงนั่งสบาย ๆ และขนาบข้างเขาคือคุณพ่อกับคุณแม่ผู้สร้างเขาขึ้นมานั้นเอง
“นั่งดี ๆ หน่อยลูกฝัน” นางตีไหล่ลูกชายให้นั่งตัวตรง
“ก็แขกแม่ใจยังมาไม่ถึง ลูกฝันก็อยากนั่งสบาย ๆ บ้างนี่ครับแม่” ไม่สนใจยังยกขาขึ้นมาไขว่ห้างแล้วสั่นเท้าไปมา
“เอาน่า ปล่อยลูกเถอะคุณใจ” พระนายรู้ดีว่าพูดไปก็เท่านั้น เพราะฝันดีตั้งใจจะนั่งแบบนั้นให้ผู้เป็นแม่ดุเฉย ๆ
“พ่อนายเข้าใจลูกฝันที่สุด แต่ก็ยังไม่สุดอยู่ดี ถ้าเข้าใจคงไม่บังคับลูกฝันมาดูตัวหรอกใช่ไหมครับ” พูดเหมือนเด็กกำลังงอนพ่อกับแม่ก็มิปาน
“สุดไม่สุดวันนี้ก็ต้องสุดแหละลูกฝัน เพราะหลายครั้งแล้วลูกทำให้พ่อโดนเ**กฮงถอนหงอก”
พระนายตอบกลับลูกชายเสียงเหนื่อย ๆ ส่วนฝันดีกำลังจะอ้าปากโต้ตอบแต่ก็ยังไม่ได้เปล่งเสียงใด ๆ ออกมาก็ต้องปิดปากเงียบเมื่อประตูห้องอาหารเปิดกว้างออกโดยฝีมือพนักงาน และก็มีเ**กฮงกับภรรยา และผู้หญิงสวยเฉียบปากแดงชุดกี่เพ้านั้นน่าจะเป็นลูกสาวของทั้งสองเป็นแน่น
“สวยน่าฟัดเป็นบ้า” พึมพำเสียงไม่เบาเท่าไรนักทำให้ผู้มาใหม่มองมาทางฝันดีที่ตอนนี้เปลี่ยนมานั่งตัวตรงจากตอนแรกที่นั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้และขาที่ไขว่ห้างก็เอาลงเรียบร้อยแล้ว
"ฮ่า ๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อย่าถือสาตาฝันเลยนะคะเ**กฮง กิมท้อ เชิญนั่งเลยจ้ะ หนูหอมด้วยนะจ๊ะ” คุณนายใจดีหัวเราะกลบเกลื่อนคำพูดของลูกชายแล้วเชิญแขกทั้งสามนั่งลงเพื่อจะได้ทานข้าวพูดคุยกัน
“ก็มันจริงนี่ครับแม่ใจ น้องหอมน่าฟัดจริง ๆ เอวเป็นเอว ก้นเป็นก้น นมเป็นนม ปากยังน่าจูบอีก”
ไม่ได้ทำแค่พูดแต่เขายกมือขึ้นกะขนาดร่างกายของสาวเจ้าอีกด้วย ตวัดเรียวลิ้นสากแตะริมฝีปากตัวเองอย่างนึกยั่ว เขาตั้งใจทำให้อีกฝ่ายไม่ประทับใจและเลิกการดูตัว แต่ก็ไม่ได้ผลเมื่อสาวที่เขาทำกิริยาลามกใส่นั่นยิ้มมารยาทให้ พร้อมกับเอ่ยทักทายและยกมือไหว้เขาอย่างคนมีมารยาท ซึ่งต่างจากเขาไม่คิดจะยกมือไหว้แขกของพ่อกับแม่ที่อายุเยอะกว่าตนแม้แต่น้อย สำหรับเขาจะทำดีให้ประทับใจไปเพื่ออะไร ยิ่งประทับใจยิ่งจะต่อความยาวสาวความยืด แล้วมันจะไม่จบแค่ห้องอาหารนี้ เพราะมันจะต่อยาวไปถึงชวนทานข้าวที่บ้าน ชวนเที่ยว ชวนดูหนัง
ไร้สาระ! คิดเหรอว่าคนอย่างฝันดีจะทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้น เสียเวลา!
“ครั้งนี้ผมไม่โดนเ**กฮงถอนหงอกนะครับ” พระนายพูดทักทายเพื่อนบ้าง
“ครับ ไม่ถอนหงอกหรอกครับ พ่อฝันนี่เป็นคนตรงดีนะครับ” เ**กฮงตอบกลับทั้ง ๆ ที่เขาไม่คิดแบบที่พูดออกมา เขาละไม่ชอบกิริยาท่าทางทะลึ่งหื่นที่อีกฝ่ายทำใส่ลูกสาวของเขาเลย
"หึหึ"
ฝันดีขำในลำคอ แล้วชวนคู่ดูตัวคุย
“น้องหอมทำไมถึงให้พ่อแม่จูงมาดูตัวได้ครับ โตเป็นควายแล้วไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเหรอครับ ถึงให้พ่อแม่พามาเสนอตัวให้ผู้ชายที่เขาไม่คิดจะอยากเอา!...น้องมาเป็นเมีย”
คำถามของฝันดีทำให้ทุกคนชะงักค้างกลางอากาศ หันจ้องมามองทางชายหนุ่มเป็นตาเดียว ส่วนตัวคนพูดก็ได้แต่แสยะยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ ก็อยากให้มาดูตัวก็มาให้แล้ว แต่ไม่ได้ห้ามให้พูดไม่ดีซะหน่อย
“ก็ไม่ได้อยากให้พ่อแม่จูง!...มาหรอกค่ะพี่ฝัน แต่ว่าลูกที่ดีควรทำตามที่พ่อกับแม่ขอร้อง หอมไม่ใช่ลูกเลว!...ที่จะไม่ทำตามท่านค่ะ อีกอย่าง พี่ฝันก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของหอมด้วย เหมือนกับพี่ไม่อยากมาดูตัวในครั้งนี้งั้นแหละค่ะ เพราะหอมเองก็ไม่คิดจะอยากมาเหมือนกัน เพราะผู้ชายปากมอมแบบพี่ไม่คู่ควรกับเวลาของหอมเลยสักนิด พ่อขา แม่ขาเรากลับกันเถอะค่ะ คุณลุงคุณป้าคะ หอมกับพ่อและแม่ขอตัวกลับก่อนนะคะ” หอมหมื่นลี้เอ่ยจบก็ลุกขึ้นเลื่อนเปิดประตูห้องอาหารเดินออกไปทันที ด้านเ**กฮงกับกิมท้อก็รีบเดินสาวเท้าตามลูกสาวไปทันที
"ฮ่า ๆ ๆ โอ๊ย!"
ขำได้ไม่ทันไรก็ถูกทุบตีเข้าที่ต้นแขนอย่างแรงจากคนเป็นแม่
“ตีลูกฝันทำไมครับ” ถามทั้ง ๆ ที่รู้ความผิดตัวเอง
“ปากไม่ดี แม่อยากตบปากลูกด้วยซ้ำ ทำไมลูก...โอ๊ย!...แม่ไม่รู้จะทำยังไงกับลูกแล้วนะฝัน” นางหงุดหงิดที่ลูกชายไม่ได้ดั่งใจ
“ลูกฝันตบเองได้ครับ” ว่าแล้วก็เอามือตบปากตัวเองสองสามทีก่อนจะหยุดแล้วหันไปหาผู้เป็นพ่อที่นั่งอีกข้างของตน “พ่อนายครับ ลูกฝัน...”
“ทำไมลูกฝันไปพูดแบบนั้นกับหนูหอม ลูกผู้ชายเขาไม่ทำกันนะลูก” พระนายเหนื่อยใจกับลูกชายคนดีจริง ๆ
“ลูกผู้ชายเขาไม่วัดกันที่คำพูดหรอกครับสมัยนี้ แต่เขาวัดกันตรงนี้และบั้นเอวซอยถี่ ๆ ต่างหากครับพ่อนาย” พูดพร้อมกับชี้มาที่เป้ากางเกงของตัวเอง แล้วแอ่นยกก้นขึ้นแล้วส่ายร่อนอวดโชว์ผู้เป็นพ่อ หาได้สำนึกผิดกับสิ่งที่พูดก่อนหน้าไม่
พระนายยกมือกุมขมับเมื่อพูดยังไงลูกชายก็ไม่รู้สำนึกและไม่คิดว่าตัวเองผิดกับเรื่องเมื่อกี้ ส่วนใจดีเองก็จนใจจะพูดแล้ว นางมองหน้าสามีแล้วพยักหน้าให้กันแล้วลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องรับประทานอาหารปล่อยให้ลูกชายตัวดีนั่งอยู่คนเดียวในห้อง
“ดะ...เดี๋ยว จะกลับแล้วเหรอครับแม่ใจ พ่อนาย” ฝันดีร้องถามพ่อกับแม่เมื่อเห็นท่านทั้งสองเดินออกไป พ่อกับแม่ของชายหนุ่มไม่ตอบ ได้แต่เดินเร่งฝีเท้าตามกันออกไป
“อะไรกัน แค่นี้ก็งอนลูกฝัน ลูกฝันก็มาให้แล้วยังไงครับ” ฝันดีลุกขึ้นวิ่งตามหลังพ่อกับแม่มาพูด
“มาน่ะมา แต่ปากไม่ดี ทำไมลูกฝันของแม่ใจพูดไม่น่ารักแบบนั้นลูก รู้ไหมแม่ผิดหวัง”
“พ่อนายก็ผิดหวังที่ลูกชายของพ่อนายพูดแบบนั้นกับแขก”
“ไม่เอา ไม่เอาเรื่องคนอื่นมาพาลลูกฝันสิครับแม่ใจ พ่อนาย ไม่เอา ไม่...”
“แม่ใจจะไม่นัดลูกสาวบ้านไหนให้ลูกฝันอีกแล้ว ไม่อยากให้พวกเธอมาเจอลูกชายที่ไร้การอบรมของแม่ใจ” นางไม่อยากฟังคำพูดของคนกะล่อนเจ้าเล่ห์อย่างฝันดีอีกแล้ว นางจึงตัดสินใจเอ่ยพูดแทรกขึ้นตัดปัญหา
“อืม! น่ารักมากเลยครับแม่ใจ นี่แหละที่ลูกต้องการ” เขาเดินมาเดินเคียงข้างของผู้เป็นแม่พร้อมหันไปยื่นจมูกโด่งหอมแก้มท่าน
“ดีแต่สร้างเรื่องให้พ่อกับแม่ ไปไหนก็ไปซะลูกฝัน พ่อเห็นหน้าแล้วพ่ออยากเตะก้นลอยโด่งไปไกล ๆ จริง ๆ” พระนายพูดพร้อมกับคว้าข้อมือเล็กของภรรยาเดินไปยังที่จอดรถของตนที่คนขับรถติดเครื่องยนต์รอท่า
“ไปนะครับแม่ใจ พ่อนาย รักที่สุดครับผม” ไม่ว่าพ่อจะพูดยังไงเขาก็ไม่ได้สนใจจะรับฟัง ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา ก็เขาตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว และในที่สุดเขาก็ได้รับอิสระ ไม่ต้องมาดูตัวอีกแล้ว
- Writer
