CARMELA
“Do it!” walang emosyon na utos niya sa akin.
Wala akong makitang emosyon sa mga mata niya. Alam ko na wala siyang pakialam sa gagawin ko. Nakatayo lang siya habang nasa bulsa niya ang dalawa niyang kamay. Tumingin ako sa mga mata niya. Pero wala pa ring nagbabago.
“What are you waiting for? Do it now,” utos niya sa akin.
Nakatingin ako sa kanya at nag-unahang pumatak ang mga luha ko. Ano pa ba ang silbi ng buhay ko? Wala namang nagmamahal sa akin. Wala namang iiyak kung sakaling mawala ako. Para sa kanila ay wala namang halaga ang buhay ko. Kaya bakit pa ako magtitiis kong mahihirapan lang naman ako. Hindi ako kawalan sa kanila. Hindi na ako nag-dalawang isip na isaksak sa sarili ko ang kutsilyo.
“Fvcking sh*t!” rinig kong sigaw niya.
Pumikit ako dahil ayoko siyang makita. H
