“ไอ้วิน! เวรแล้ว”
ปรัชญาที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับพึ่งจะมีโอกาสได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเฟซบุ๊ก หลังจากที่ตามหาเจ้านายและเพื่อนร่วมอาชีพเลขฯ ามาทั้งคืน
“อะไรของแก”
“จอดรถก่อน เราไม่ต้องไปตามหาบอสกับคุณจันทร์ที่ไหนแล้วแหละ”
“ทำไมวะ”
“เขาอยู่ด้วยกันที่บางแสนเมื่อวาน แกโทรเช็กกับโรงแรมที่คุณจันทร์เช็กอินสิว่ามีชื่อของบอสหรือคุณเลขาฯ จองห้องหรือเปล่า”
เมื่อได้คำตอบ บอดี้การ์ดในร่างเลขาฯ ก็ต่อสายหาแพรนวลเพื่อรายงานทันที
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงเคาะประตูซึ่งเคาะแบบรัวๆ โดยไม่เว้นระยะห่าง ปลุกให้คนที่พึ่งได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงสะดุ้งตื่น คีรีกระชับเสื้อคลุมซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ใช้ปกปิดร่างกายแล้วรีบเดินไปเปิดประตูทันทีเพราะกลัวว่าเพลงจันทร์จะตื่น
“ไอ้คี! หนูจันทร์อยู่ไหน”
คีรีมองบุคคลทั้งสามซึ่งมีแพรนวลผู้เป็นแม่ แม่นมสมพรและผู้หญิงวัยกลางคนอีกคนที่มีเค้าหน้าคล้ายทั้งเพลงจันทร์และสมพร ทุกคนกำลั
