Overrated

Chapter 30 – Anata wo *でる

Bumili kami ng pasalubong na bibingka para kina ate Remy at Tita Lucy. Tuwang tuwa naman sila, lalo na si tita, dahil nagpasya na si Jiro na manirahan sa amin.

Nasa kuwarto na kami, nag-u-unpack ng mga gamit ni Jiro, nang tumunog ang cellphone ko.

‘Buy Inquirer newspaper tomorrow.’ sabi ng message ni Ronald.

“Bakit? Anong meron?” tanong ko.

“Malay ko...” tumunog naman ang cell ni Jiro.

‘Sabihin mo sa syota mo wag sya mag ba-backout sa Monday.’ basa ko rito.

Pumayag na kasi ako na pumasok din bilang model sa Blue Ridges Garments International.

Ang sabi ni Ronald, noon pa raw nakita ng head ng marketing nila ang pictures ko, at gusto talaga akong kuning model. Kaya sa Monday, after class ay pinapupunta niya kami sa Trinoma branch para mag sign na ako ng contrata.

“Loko talaga `tong si Ronald, ang kulit!” sabi ni Jiro matapos basahin ang message niya. “sabi na ngang hindi tayo mag-on, eh!”

“Oo, ang kulit talaga,” sabi ko habang hinahalikan ang mahabang leeg ni Jiro. Kinilabutan siya at hinampas ako ng hanger sa braso.

“Ano ka ba, marami pa tayong aayusin!” sabi niya.

“Lagay mo na lang lahat ng damit mo sa aparador ko, may lugar pa naman doon, eh,” sabi ko. “Buti nga nagkasya iyang OroraCan mo dito sa kuwarto.”

Kinuha ko ang dalawang unan na nakalagay sa ikalawang kahon niya.

“Eto, akin to.”

“Ano naman ang gagawin mo sa unan ko?” tanong niya.

“Gusto ko `to, kaamoy mo!” muli akong hinampas ni Jiro.

Hinatak ko naman siya palapit sa akin at sinalo ng halik ang mga labi niya.

“Ano ka ba, Bicoy...” muli s’yang nagpakipot, pero sumandal naman sa hubad kong dibdib at yumakap sa akin. “Nakakagigil ka talaga!” kinurot niya ako sa tagiliran.

“Bumigay ka na kasi, eh!” bulong ko.

“Sa ano?”

“Wala!” muli ko siyang hinalikan sa leeg.

“Bukas mo na nga ayusin `yang iba, inaantok na ako,” palusot ko habang hinihimas ang likod niya.

“Sandali na lang...”

Inilabas niya mula sa kahon ng unan ang ilang sapin at kumot. Sa ilalim naman nito ay may nakita akong pamilyar.

“Ayan ba `yung binili mong blouse ni Tita?” tanong ko sa kaniya.

Pilit niya itong tinago. “O-oo... binigay ko sa Tita ko `yung iba... isa lang ang tinira ko...” nagmamadali siyang pumunta sa drawer niya at balak itago ang blouse, pero pinigilan ko siya at kinuha ng pink na blouse na bulaklakin ang design.

“Sandali lang,” sabi ko. “Sukat mo naman, gusto kong makitang suot mo ito.”

“H-ha?!” agad namula ang mukha niya.

“Sige na, model ka na ngayon, `di ba? I-modelo mo naman ang gawa ni Tita.”

Akala ko, hindi papayag si Jiro, lalo na nang magdikit ang kilay niya. Pero tumalikod siya sa akin, inalis ang kamisetang suot niya, at isinuot ang pink blouse.

“O... a-ayan na, ha...” humarap siya sa akin na pulang-pula ang mukha.

Off shoulder ang blouse na ito. Ang upper part ay gawa sa light pink lace. Bagsak ang tela nito na nagfo-flow na bawat galaw niya.

Lumapit ako sa kaniya at ibinaba pa ang mga manggas nito, tapos ay inayos ko ang bagsak ng hem niya.

Bagay na bagay ito kay Jiro, lalo akong nanggigil sa maputi niyang balikat at sa kaniyang prominent collarbone.

“P-p’wede ko na bang alisin?” tanong niya. Hindi siya makatingin sa akin.

Hinuli ko ang kaniyang baba at hinarap siya, pero ayaw pa rin matigil ang pag-iwas ng kaniyang mga mata.

Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi, at nang wala na siyang takas ay hinalikan ang kaniyang mga labi.

Napahawak na rin si Jiro s aking dibdib. Kinilabutan ako nang himasin niya ang aking mga u***g. Binaybay naman ng mga halik ko ang kaniyang baba, pababa sa kaniyang leeg, patungo sa kaniyang dibdib. Hinatak ko pang pababa ang suot niyang blouse at dinilaan ang kaniyang u***g bago sinupsop ito.

“B-Bicoy...” ungol niya sa akin, “L-luluwang ang damit...”

Hinatak ko pa ang blouse hanggang sa kaniyang bewang, trapping his arms to his sides. Inangat ko siya, inikot ang kaniyang mga binti sa aking balakang, at dinala siya sa kama.

Doon namin pinagpatuloy ang aming paghahalikan. Pababa na sa kaniyang tiyan ang mga halik ko nang magsalita siya.

“Bicoy... totoo ba `yung mga sinabi mo?” tanong niya.

“Ano doon?”

“Yung... kahapon...”

“Siyempre naman. Iba ka. Sa lahat.” Dinilaan ko ang malalim niyang pusod, at napaliyad ang kaniyang katawan.

“Totoo ba... na sa `yo lang ako?” tanong niya.

Natigilan ako.

Nadulas nga ako kahapon. Nasabi ko ang tunay kong nararamdaman, pero si Jiro... hindi ko nasagot ang tanong niya.

“Bicoy...” muli niya akong tinawag. “Ikaw... sa akin ka lang ba?”

“S’yempre!” ngumisi ako sa kaniya. “`Di ba nga, ikaw na ang best friend ko?”

Lumungkot ang mukha niya. Alam kong hindi `yun ang inaasahan niyang sagot.

Tuluyan kong inalis ang blouse sa suot niya at inihagis iyon sa kahon sa lapag.

“Haaay!” humikab ako at nag-unat. “Inaantok na ako.” hinalikan ko siya sa pisngi.

“Oyatsumi mederu,” sabi ko, pero hindi siya sumagot. “O, nasaan ang goodnight ko?” Tumalikod siya sa akin, hindi ako pinansin.

“Nagtatampo ka ba?” tanong ko pa, kahit napaka obvious naman!

Hinalikan ko siya sa balikat, but he just shrugged me off.

“Ewan ko sa `yo!” sagot niya.

Napa singhap ako.

“Kung sabihin kong iyong-iyo lang ako,” sabi ko, “p’wede ba kitang angkinin?”

Biglang umikot si Jiro paharap sa akin.

“Puwede!” malakas niyang sinagot. “Pwedeng puwede!” at pumaibabaw siya sa akin at pinaulanan ako ng halik. “Angkinin mo na ang lahat sa akin, Bicoy!” kinuha niya ang kamay ko at ikinapit iyon sa pisngi niyang basa ng luha. “Ibibigay ko sa `yo ang lahat, sabihin mo lang ang matagal ko nang hinihintay!”

“Ang hinihintay mo?” naguluhan ako.

“You told me not to fall in love with you!” sabi niya. “You said you were not the perfect guy for me, but you were wrong! Ikaw lang ang para sa akin, Bicoy. Wala na akong hahanapin o hihilingin pa kung `di ikaw lang!”

Naintindihan ko na siya.

Sa pamimilit niyang magkaibigan lang kami... sa pag-deny niya kahit pa napaka obvious na may gusto siya sa akin. Sa walang humpay na tanong niya ng ‘bakit’.

“Bicoy, may gusto ka bang sabihin sa akin?” tanong niya, at handa na ang aking sagot.

“Jiro... mahal kita.” pinunasan ko ang mga luha na lalong umagos sa kaniyang pisngi. “Ako ang nag-fall sa `yo... kahit pinilit kitang `wag ma-in love sa akin,” patuloy ko. “Ako ang hindi kayang mabuhay, kung mawawala ka. At ako ang mababaliw pag napunta ka sa iba.”

Hinawakan din ni Jiro ang mukha ko. Pinunasan rin niya ang aking luha.

“Pareho lang tayo, Bicoy,” sabi niya. “Mahal na mahal din kita... mula pa noon...” humikbi siya. “Mederu, Bicoy,” sabi niya, “Anata o Mederu, ikaw ang maahal ko... gabi-gabi kitang sinasabihan ng I love you! `Yan ang tunay kong nararamdaman, mula noon pa man!”

Natawa ako.

Lalong naiyak.

Pareho kaming parang baliw na nagyakapan at naghalikan. Natigil lang ang aming pagtawa nang lumalim ang mga halik ni Jiro sa akin. Iginiling niya ang kaniyang balakang sa aking binti, na para bang hindi na niya mapigilan ang kaniyang sarili.

“Bicoy...” hinihingal niyang tinawag ang pangalan ko. “Matagal na akong nagpipigil...” lumuhod niya sa harap ko at ibinaba ang suot niyang shorts.

Tayong-tayo na ang t**i niyang mamula-mula, at basang basa na ito. Para akong kinuryente nang makita ang itsura niya.

“Please...?” sabi pa niya sa akin.

Hinablot ko ang kaniyang katawan sa pagtayo ko. Tuluyan kong binaba ang suot niyang salawal at binuka ang aking bibig para kainin ang t**i niyang tumutukso sa akin.

“Nahh!” napasigaw si Jiro nang magsara ang bibig ko.

Agad niyang tinakpan ang kaniyang bibig.

Lalo ko pang pinag-igtingan ang pagsupsop sa kaniya, at pinagmasdan ang kaniyang itsura. Inabot ko ang kaniyang kamay. Nakaharang ito sa kaniyang mukha.

“B-bicoy... si Tita...” napaungol nanaman siya nang muli ko siyang ngasabin.

“Bicoy!” lalo akong nililibog sa boses niya. Hindi ko siya tinigilan hangga’t `di sumasabog ang gatas niya sa aking bibig.

Pulang-pula ang mukha niya, at ilang beses akong hinampas sa balikat.

“Ikaw talaga... si Tita!” ulit niya.

“Mantikang matulog iyon...” sabi ko. “At gusto kong marinig ang boses mo.”

Pinaikot ko ang dila kong naglalaway sa kaniyang matigas na sandata at sinupsop ito na parang ice candy.

Napakapit siya sa ulo ko, sinabunutan ako, at muling napa singhap.

Pumunta ako sa tuktok ng aking kama. Umabot ako sa ilalim ng kutson kung saan ko tinatago ang mga condom ko para hindi mahanap ni Tita.

Magbubukas na sana ako ng isa nang hawakan ni Jiro ang aking kamay at umiling.

“Gusto kitang maramdaman sa loob ko, Bicoy,” sabi niya. “Gusto kong angkinin mo ako ng buong-buo.”

Yumuko siya sa harapan ko at ako naman ang tinrabaho. Taas-baba ang ulo niya habang ang isang kamay ay naglabas pasok naman sa kaniyang likuran, hinahanda ito para sa malaki kong kargada.

Hinatak ko `uli siya sa aking kandungan. Hindi na ako makapag hintay, at ganon din siya sa akin. Iniikot niya ang braso niya sa aking balikat at tuluyang umupo sa t**i kong nakatutok sa kaniyang lagusan.

“Haa... Bicoy...” bukambibig niya ang pangalan ko sa bawat galaw.

Hinimas ko naman ang ari niya at binate, habang dinidilaan ang kaniyang mga u***g. Bumibilis ang galaw niya, lumalakas ang bagsag niya sa akin, at sa may sukdulan, nang hindi ko na mapigil, ay ihiniga ko siya at dinama ang init ng kaniyang katawan na nakapalibot sa akin.

Pinakawalan ko ang t***d ko sa kaniyang kaloob-looban, tulad ng gusto niya. Nanginig naman ang kaniyang katawan at kumalat ang matamis niyang punla sa aking dibdib.

Ilang beses pa kaming naging isa ng gabing `yon. Hindi namin mapigilan ang aming mga sarili na para bang mga hayop na naglalampungan sa dilim. Hindi ako tumigil hangga’t `di nauubos ang aking lakas, at hanggang sa huli, ay nakatulog kaming magkayakap sa isa’t-isa

Kinabukasan, nagising ako sa katok ni Tita.

"Bicoy, magsisimba na ako, ha? Nag-iwan ako ng pagkain sa baba," tawag niya sa akin.

"Sige po Tita, bababa na rin po kami maya-maya," sabi ko, pero ang totoo ay tulog na tulog pa rin si Jiro sa dibdib ko.

Mukhang sobrang napagod siya kagabi, ayaw pa kasi niyang magpa-awat, kahit na bagsak na ako, pumaibabaw pa siya sa akin para magpatuloy.

Hinawi ko ang buhok sa kaniyang mukha at hinalikan siya sa noo. Para siyang nagniningning ngayong umaga, at napaka suwerte ko dahil akin na siya.

Mula ngayon at magkasama na kami.

Magigising ako araw-araw na katabi siya, at magkatabi ring matutulog kada-gabi. Haharapin namin ang lahat nang darating sa aming buhay, sa hirap o ginhawa man.

Hinalikan ko siyang muli at napangiti. Nakatitig pa ko sa kaniya nang bumukas ang mga mata niya at ngumiti sa akin.

Ah, ako na talaga ang pinaka suwerteng tao sa buong mundo!

"Ohaiyou, mederu." sabi niya.

"Magandang umaga, mahal ko." bati ko pabalik.

At napaka ganda nga ng umagang parating.