Overrated

Chapter 20 – A Welcome Breath of Fresh Air

Matapos namin mag-ayos, nagpunta si Jiro sa banyo para maligo at palitan ng bandage ang sugat niya. This time, nagpatulong siya sa akin sa paggamot nito.

Nagsisimula nang maglangib ang sugat niya. Matapos itong linisin, naglabas siya ng extra kumot at sapin para sa kabilang kuwarto.

“Dito ka na matulog sa kuwarto ko,” sabi niya, “Doon ako sa kabila.”

“Dito ka na rin matulog, malaki naman ang kama, eh,” sabi ko habang nakahilata sa double bed.

“Hindi na, sa kabila na ako.” maglalakad na siya paalis sa kaniyang saklay ng tumayo ako sa kama at buhatin siya.

“Dito ka na matulog!” pilit ko.

“Ano ba, Bicoy!” napakapit siya sa dibdib ko. “At mag-t-shirt ka nga!”

“Mas sanay akong naka shorts lang `pag natutulog.”

Ihiniga ko siya sa kama at ihinagis sa malayo ang saklay niya.

“Ano ba `yan!” naiinis niyang sinabi.

“Ayokong matulog nang mag-isa sa lugar na `di ko kilala,” sabi ko. “Kaya tatabihan mo ako.”

Humiga na nga ako sa kaliwa niya matapos kong patayin ang ilaw. Isinuot ko ang braso ko sa ilalim ng batok niya at hinatak siya sa dibdib ko kung saan ko siya pinaunan.

“Haay... Ang sarap matulog nang may kayakap.”

Si Jiro naman ay nakahiga lang ng diretso. Hindi siya makagalaw.

“I-ikaw... alam mo naman na... na...”

“Hm? Na ano?” tanong ko, nakangisi. Kinuha ko pa ang kamay niya at ikinapit iyon sa dibdib ko.

“N-na... bakla ako...” mahina niyang sagot.

“Sige lang, chansingan mo lang ako, `di ako magagalit.” Muli akong tumawa.

Mukhang nainis naman si Jiro na hinampas ako sa dibdib, tapos ay tumalikod sa akin habang dahan-dahang inangat ang sugatan niyang binti.

Kumuha ako ng isang unan at ibinigay iyong sa kaniya.

”Eto, ipitin mo para `di mangalay ang binti mo.” Ginamit naman niya `yun.

“Oyatsumi...” bulong niya sa akin.

“Oyatsumi, mederu.” bulong ko pabalik sa taenga niya na hinalikan ko pa.

“Ay, ang kulit!” reklamo niya.

Niyakap ko ang manipis niyang katawan. Ramdam ko ang mabilis na t***k ng puso niya. Hindi siya nagreklamo this time. Napahinga na lang siya ng malalim. Maya-maya, maayos na ang hininga niya, nakatulog na siya sa yakap ko.

Dahan-dahan kong ipinasok ang kamay ko sa ilalim ng shirt niya, hinimas ang kaniyang katawan. Binaba ko ang kulyar niya at hinalikan siya sa balikat.

Ang bango niya.

Kanina pa akong nagpipigil na lapain siya.

Kanina pa ako nagtitimpi.

Pinagmasdan ko na lang siya at napangiti.

Ewan kung bakit tuwang-tuwa ako kay Jiro.

It’s like... in my world full of sluts, he was a welcome breath of fresh air. Something I have never encountered before.

Lahat ng mga naka-partner ko kasi, gustung-gusto akong matikman. Lahat sila, libog na libog sa akin. Pero etong si Jiro, kahit alam kong may gusto siya sa akin, hindi niya ako inaabuso. Hindi niya ako pinagsasamantalahan. At pinamumukha niya sa akin ang mga bagay na matagal ko nang pilit iniiwasang harapin.

Kinapitan ko ang magkabila niyang dibdib at nilamas ito. Idinikit ko ang ari kong nagsisimula nang tumigas sa kaniyang likuran.

“Jiro...” tawag ko sa pangalan niya, pero hindi siya nagigising.

Hinalikan ko na lang siyang muli sa batok at hinayaan nang matulog.

Maaga akong nagising kinabukasan. Nasanay kasi akong nagde-deliver para kay Tita, kaya ala-singko pa lang gising na ako.

Naalimpungatan ako at napatingin sa paligid, tapos ay sa katawan na yakap-yakap ko.

Nakaharap si Jiro sa akin at nakayakap sa aking dibdib.

Napangiti ako at hinalikan siya ng ilang ulit sa labi hanggang sa magising siya.

He seems to be half asleep as he kissed me back, sticking his tongue out which I greedily sucked. Hinimas niya ang balikat ko at ang aking batok, he then ran his fingers through my hair, sending chills down my spine.

I took advantage of the situation.

My kisses got hungrier. I trailed my tongue down his slender neck and heard him gasp. I went lower, leaving a red trail down his n*****s which I suck upon.

“B-Bicoy...” kinilig ako nang marinig ang boses niyang tumawag sa akin. “W-wag..!”

Mukhang nagising na siya. Lalo kong sinupsup at pinaglaruan ang u***g niya. Umigtad ang katawan ni Jiro. Lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

“T-tama na...” ungol niya.

“Say it in Japanese,” sabi ko sa kaniya.

“Y-yamette... kudasai.”

Lalo akong kinilig nang marinig ang boses niya.

“More.” I pinched his n*****s.

Muling napaliyad si Jiro.

“Nah! Y-yamette... Onegai... watashi o hitori ni shinai de kudasai!”

(Stop it... Please... I don’t wan’t you to leave me!)

Bigla siyang naiyak.

Nanginginig ang kaniyang boses.

“...doushite konna koto suruno? Kimino kotoga... hontouni suki nanda... demo... hitori ni shinaide.”

(why are you doing this? I really like you, but, I don’t want you to leave me)

Napaupo ako sa tabi niya, hindi malaman ang gagawin. Hindi ko man naintindihan ang mga sinabi niya, alam ko na kasalanan ko kung bakit siya naiyak.

Tinakpan niya ang mukha niya habang patuloy ang tulo ng kaniyang mga luha.

“Sorry...” tatayo na sana ako nang hawakan niya ang kamay ko.

“Ikenaide!” sabi niya. “`W-wag kang umalis! H-hindi ako galit...”

I looked back at him.

“N-nabigla lang ako... p-pero kung ito ang gusto mo...” yumakap siya sa akin. “Kung ito gusto mo... sige... papayag ako...” humikbi siya habang inaalis ang suot niyang t-shirt. “Just please... please don’t leave me... we can still be friends, right?”

Nanlamig ang katawan ko sa kaniyang sinabi.

Muli akong bumalik sa kama at niyakap siya ng mahigpit.

“Sorry... nagbibiro lang ako... hindi kita iiwan.” I told him. “And we will always be friends.”

“You promise?”

“Of course, magkaibigan tayo, `di ba?” pinilit kong tumawa. “Iniisip mo ba na iiwan kita pag nakipag-s*x ako sa `yo? Sa bagay, I told you before not to fall in love with a bastard like me. I was just trying to see if you’re still holding up to the challenge...”

He was silent for a while.

“D-did I pass?” he asked me.

“With flying colors.” I reply as I rubbed his sobbing back. “Good thing too. I suggest you look for someone who would treat you better. `Wag sa akin. Wala akong puso at hindi ako marunong magmahal.”

“That’s not true...” humihikbi siyang tumingin sa akin. “Marunong kang magmahal! Ang bait mo nga sa akin, eh, kahit sa iba, maalalahanin ka at maalaga...”

Natawa ako ng tunay. “Kahit sino kayang gawin yun, it’s called being civil.”

“Eh, pano si Tita Lucy?” tanong niya. “Hindi ba mahal na mahal mo siya?”

Natigilan ako at napatitig kay Jiro na nakahiga na ngayon sa kandungan ko at nakatingala sa akin.

“Ikaw talaga, kakaiba ang mga sinasabi mo.” Umiwas ako. “Ang sarap ng pwesto mo d’yan sa hita ko, ha?” kiniliti ko siya sa tagiliran.

“Aha-y!” napa-tagilid si Jiro at nagulat naman ako sa reaksiyon niya! Ang lakas pala ng kiliti niya!

Ngumisi ako at muli siyang kiniliti.

Umiwas naman si Jiro at napatili, hanggang sa pigilan niya ako dahil nananakit na ang sugat niya.

“Sige na, mag-ayos ka na, magtitimpla ako ng kape,” sabi niya habang tumatalon sa iisang paa para maabot ang saklay niyang ihinagis ko kagabi.

Pinanood ko siyang tumuwad para pulutin iyon. Tumingin siya pabalik sa akin, binigyan ako ng napakatamis na ngiti, bago lumabas ng kuwarto.

And I found myself thinking that I wanted to see that smile every morning when I wake up for the rest of my life.

But I can’t have that.

I can’t destroy that innocent smile.

Mas mabuti pang ako na ang maghirap, kesa siya.