ขังรัก SM+++

แผนร้าย

จากัวร์ขับรถมาที่บริษัทๆหนึ่งซึ่งมีคนพึ่งเทคโอเวอร์ไปได้ไม่นาน เขาจอดอยู่สักพักและคิดอะไรเพลินๆถึงข่าวของน้ำฟ้าดังกระหึ่มเพราะภาพรูปหลายต่อหลายรูปของน้ำฟ้าที่ควงหนุ่มๆเข้าโรงแรมนั้นโรงแรมนี้ แถมคลิปจากกล้องวงจรปิดอีกมากมาย จากัวร์มองข่าวสดจากทีวีพลางแสยะยิ้มร้าย เพราะความรักของเขามีเต็มร้อยกับทุกคน ถึงแม้เขาจะมั่วไปหน่อยแต่เขาไม่เคยให้ผู้หญิงพวกนั้นมาใกล้คนของเขาแน่นอน แต่เพราะความซื่อสัตย์ น้ำฟ้าไม่มีให้กับเขาเลย เขาพร้อมหยุดถ้าเธอหยุดแต่เธอไม่หยุดสักที เธอโกหกเขาไปวันๆจนเขาเบื่อหน่าย

" หึ!" จากัวร์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆทางจมูกโด่ง เขาพลางคิดไปเรื่องอื่นที่น่าหงุดหงิดมากกว่านี้เพราะลูกน้องของเขาได้รายงานมาว่าอัลม่าได้ตามผู้ชายคนนั้นมาที่บริษัทนี้

" ตามมาเฝ้าผู้ถึงที่เลย" จากัวร์พูดพึมพำ พลางมองดูรอบๆลานจอดรถ เขากำลังใช้ความคิดบางอย่างอยู่ จากัวร์ยิ้มร้ายที่มุมปากพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมา นิ้วเรียวเลื่อนหาเบอร์ของลูกน้อง

ตื้ดดดดดดดดด เสียงรอสายของลูกน้องที่เขาส่งมาติดตามอัลม่า

' ครับนาย' ปลายสายกรอกเสียงกลับมา จากัวร์แสยะยิ้มร้าย

" ทำตามกูสั่ง" จากัวร์บอกลูกน้อง พร้อมกับเริ่มอธิบายแผนให้ลูกน้องปลายสายฟัง เขาพูดไปยิ้มไปอย่างผู้ชนะ พร้อมกดสายวาง จากัวร์นั่งรอในรถอย่างสบายอารมณ์ สักพักเขาก็เจอคนที่เขารออยู่ อัลม่าเดินออกมาที่ลานจอดรถ พร้อมกับมองซ้ายมองขวา เพื่อมองหาไลอ้อน จากัวร์ขับรถไปจอดเทียบด้านหน้าของอัลม่า เขาลดกระจกรถลง

" มองหาใครเหรออัลม่า" จากัวร์ถามอัลม่าน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อัลม่าไม่ได้สนใจจะมองหน้าของเขา เธอเดินหลบไปทางอื่นทันที จากัวร์แสยะยิ้มร้ายพลางเหยียบคันเร่งรถขึ้นไปและจอดตรงหน้าของอัลม่า

" ไอ้ไลมันให้พี่มารับอัลนะ พอดีมันติดธุระที่ รพ. " จากัวร์บอกอัลม่า เธอหันมามองหน้าของจากัวร์ทันที เพราะไม่อยากเชื่อคำพูดของเขา

" ต้องการอะไร " อัลม่าเค้นเสียงรอดไรฟันถามจากัวร์ด้วยความหงุดหงิด เพราะข่าวที่เขาแถลงเมื่อกี้ มันทำให้คนในบริษัทมองเธอแปลกๆไป เธอไม่อยากให้ไทเลอร์ต้องเสียหายกับเรื่องไร้สาระที่จากัวร์พูดอีก แต่พอดีที่ประชาสัมพันธ์สาวโทรบอกเธอว่าพี่ชายจะมารับ เธอเลยรีบลงมา

" มาขึ้นรถเดี๋ยวพาไปส่งไอ้ไลเอง" จากัวร์บอกอัลม่าน้ำเสียง อ่อนโยนอบอุ่น อัลม่ามองหน้าของจากัวร์ด้วยความไม่ไว้ใจ เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว

" ฉันไม่ได้รักนายแล้วจากัวร์ " อัลม่าบอกจากัวร์เสียงดังฟังชัด จากัวร์ขบกรามแน่นๆ ในใจนี้เดือดผุดๆเหมือนภูเขาไฟฟูจิ อัลม่าเดินถอยหลังและหมุนตัวจะเดินไปทางอื่น

หมับ! จากัวร์คว้าข้อมือของอัลม่าเอาไว้ก่อน อัลม่าหันหน้ามามองด้วยความตกใจ จากัวร์แสยะยิ้มร้าย พลางยักไหล่ให้กวนๆ

" .........." เขาไม่พูดอะไร เเต่เขาพยายามดึงลากอัลม่าไปที่รถ

" จากัวร์ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ" อัลม่าสั่งจากัวร์เสียงดัง พลางพยายามยื้อยุดแรงดึงของจากัวร์

" เรารักกันนะอัลม่า" จากัวร์พูดออกมาเสียงเหมือนเย้ยหยัน อัลม่ามองหาคนที่อยู่แถวนี้ช่วย แต่ไม่มีคนเลย ไทเลอร์ก็เข้าประชุมยาว

" จากัวร์ ฉันไม่ได้รักนาย ปล่อยนะ! " อัลม่าบอกเน้นย้ำคำเดิม จากัวร์ลากอัลม่าไปที่ประตูรถฝั่งซ้ายมือ อัลม่าล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหามีดเล่มเล็กที่เอาไว้สำหรับผ่าตัด เธอชอบเอาติดตัวมาเล่นๆ

ฉึก! มีดเล่มเล็กแท่งลงที่หลังมือของจากัวร์ แต่จากัวร์ไม่ยอมปล่อยถึงแม้เลือดจะไหลออกมาและหยดลงพื้นก็ตามเสียงร้องเจ็บปวดของจากัวร์ก็ไม่มีเช่นกัน

ตุบ! ร่างของอัลม่าลอยเข้าไปในรถ พร้อมประตูปิดลง จากัวร์รีบกดล็อครถทันที เขาก้มลงมองดูมือของตัวเองพลางดึงมีดเล็กที่เสียบจากมือออก เลือดยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม เขารีบล้วงมือเข้าไปหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาพันแผลห้ามเลือดเอาไว้

" ฤิทธิ์เยอะดี " จากัวร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความเยือกเย็น พร้อมเดินไปทำหน้าที่ขับรถ

" ฉันจะทำให้เธอลืมฉันไม่ลงอัลม่า!" จากัวร์พูดออกมาเหี้ยมๆ พลางปลายตามองอัลม่าที่นั่งมองหน้าเขาด้วยความเกลียดชัง และขยะแขยงเขามากๆ

บรื้นๆๆๆๆบรื๋อววว เสียงรถสปอร์ตขับออกไปจากลานจอดรถ

บ้านแด๊ดเสือ

" พวกผมจะไปตามตัวไอ้เ..ี้ยจาร์มาพูด ให้รู้เรื่องครับแด๊ด" ครีย์ยอนบอกแด๊ดเสือ พลางมองหน้าไลอ้อนและกรู๊บที่ทำหน้าขึงขังอยู่

" ใช่ครับแด๊ด มันต้องคุยให้รู้เรื่อง ยัยอัลมีแฟนแล้ว" ไลอ้อนพูดอย่างเห็นด้วย

" ไอ้จาร์มันทำเหมือนกลัวเสียยัยอัลเลย หรือมันจะรักยัยจริงๆแล้วว่ะ" ครีย์ยอนพูดลอยๆ ทุกคนมองหน้าของเขาทันที แด๊ดเสือแด๊ดสิงห์ถอนหายใจแรงๆเพราะะพวกท่านไม่เคยมลืมคำที่สัญญากันเอาไว้ ว่าในอนาคตเด็กๆจะรักกันหรืออะไรกันผู้ใหญ่จะไม่ยุ่งเกี่ยว

" รักบ้าอะไรนั้น เขาเรียกพวกมั่นหน้ามั่นโหนกต่างหากล่ะ" กรู๊บพูดขึ้นมาด้วยควาหงุดหงิด ทุกคนหันมามองและคิดตามคำพูดของกรู๊บ

" ก็คงใช่ เพราะยัยอัลตามตื้อไอ้จาร์มานาน พอยัยอัลไม่สนแม่งเลยทนไม่ได้ " ไลอ้อนพูดอย่างเห็นด้วย

" พวกผมขอตัวก่อนนะครับ" ครีย์ยอนบอกแด๊ดๆและมัมๆทั้งสามพี่น้องเดินออกหน้าบ้านทันที ทั้งสามคนเดินไปขึ้นรถเก๋งคันสีดำ กรู๊บเป็นคนขับรถ กรู๊บขับรถออกไปจากอาณาเขตบ้าน

" เจอตัวมันกระทืบอย่าให้มันตาย" ครีย์ยอนสั่งน้องสองคน กรู๊บแสยะยิ้มพลางมองกระจกหลัง ไลอ้อนพยักหน้ารับ

" อืม กูหมั่นไส้มันมานานแล้ว " ไลอ้อนตอบพี่ชาย อย่างรอคอยวันนี้มานาน

" จริง กูหมั่นไส้ความมั่นหน้ามั่นโหนกของมัน วันนี้แหละมึงไอ้เ..ี้ยจาร์" กรู๊บพูดออกมาด้วยความแค้นใจ เพราะเขายืนกลั้นอารมณ์หงุดหงิดตั้งนานยิ่งข่าวในทีวีแล้วจากัวร์ยิ่งน่ากระทืบให้ไส้แตก

" อย่าให้ถึงตายเลย เพราะยังไงซะมันก็เพื่อนเรา หึหึ" ครีย์ยอนบอกน้องให้ออมแรง

" กูไม่รับปาก" กรู๊บพูดเสียงเหี้ยมๆพลางมองไปด้านหน้า ไลอ้อนและครีย์ยอนมองหน้ากันพลางส่ายหน้า แต่ทั้งสองคนก็เข้าใจกรู๊บแหละเพราะที่แค้นมากเพราะจากัวร์ดูถูกพี่สาวของเขามากเกินไป

" เอาให้มันเจ็บมากกว่าน้องเขยไอ้เถื่อนนิดหน่อยก็พอ" ครีย์ยอนบอกน้องทั้งสองคน ไลอ้อนและกรู๊บมองหน้าครีย์ยอน

" ใครว่ะน้องเขยไอ้เถื่อน " ไลอ้อนถามด้วยความสงสัย ครีย์ยอนแสยะยิ้ม

" ไอ้เก็ตส์เนอร์ไงว่ะ หึหึ" เขาตอบคำถามของไลอ้อนอย่างสบายอารมณ์ พลางคิดถึงสภาพของเก็ตส์เนอร์

' กูไม่ใช้อาวุธหรอก ' คำพูดของเถื่อนผุดขึ้นมาในหัวของครีย์ยอน

' แล้วมึงใช้อะไรว่ะ" ครีย์ยอนถามด้วยความสงสัย

"ฝีมือของกูกับไอ้มาร์ล้วนๆ ตีน มือ เข่า หึหึ' คำตอบของเถื่อนที่เหมือนอารมณ์ดี แต่แววตาไม่ใช่

' น่าสนุกว่ะ' ครีย์ยอนตอบอย่างคิดตาม

" ไอ้เก็ตส์เนอร์ที่บอกทุกครั้งว่าวิจัยเป็นเพื๊อนนนนนเป็นเพื่อนเนี่ยนะ" ไลอ้อนถามด้วยความสงสัย ครีย์ยอนแสยะยิ้ม

" อืม " ครีย์ยอนตบสั้นๆ พร้อมกับมองไปด้านนอก

ครืดๆๆๆๆเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ครีย์ยอนสะดุ้งเล็กน้อย พลางล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมา

" สวัสดีครับคุณ ไทเลอร์" ครีย์ยอนกรอกเสียงทักทายไทเลอร์

' น้องอัลถึงบ้านแล้วใช่ไหมครับ' เสียงไทเลอร์กรอกกลับมาถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วงเธอมากๆ ครีย์ยอนขมวดคิ้วเข้าหากัน พลางมองหน้ากรู๊บและไลอ้อน

" ยังครับ" ครีย์ยอนกรอกเสียงกลับไปด้วยความงงงวย

' แต่เลขาของผม บลาๆๆๆๆๆ" ไทเลอร์รีบบอกและเล่าให้ครีย์ยอนฟังว่า ไลอ้อนมาที่ประชาสัมพันธ์มารับเธอไปเที่ยวเล่นห้างเพื่อคลายเครียด อัลม่าเลยเดินลงมา แต่พอเขาถามกับประชาสัมพันธ์สาวกับได้คำตอบว่าไม่รู้ เขาแทบเข่าทรุด

" ยัยอัลไม่ได้กลับบ้านนะครับ" ครีย์ยอนยังเน้นย้ำคำเดิมอยู่ ไทเลอร์ถึงกับใจหาย

' ผมเป็นห่วงน้องอัลครับ ' ไทเลอร์พูดกลับมาด้วยความร้อนรนใจ พลางคิดว่าอัลม่าจะไปไหน ครีย์ยอนมองหน้าน้องๆ เขาถึงกับขบกรามแน่นๆ

" แค่นี้ก่อนนะครับ" ครีย์ยอนบอกไทเลอร์ พร้อมกดสายวาง

" ยัยอัลหายตัวไปว่ะ" ครีย์ยอนบอกไลอ้อนและกรู๊บ ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากัน พลางขบกรามแน่นๆ

" เอามันอย่าให้ตาย " ครีย์ยอนยังเน้นย้ำคำเดิม กรู๊บรียสอดส่ายสายตามองออกไปด้านนอกรถ

ตื้ดดดด เสียงรอสายของจากัวร์ ครีย์ยอนพยายามควบคุมสติด้านในเอาไว้ เพราะเริ่มเป็นห่วงน้องสาว

" มันไม่รับโทรศัพท์ว่ะ" ครีย์ยอนบอกกับทั้งสองคน

" โทรหาไอ้ออ" กรู๊บบอกครีย์ยอนอย่างใช้ความคิดด้วยความรวดเร็ว

ตื้ดดดดดดดดเสียงรอสายของออดี้

'สวัสดีเพื่อน ' ออดี้กรอกเสียงกลับมาด้วยความสดใสเหมือนทุกครั้ง.

" พี่ชายมึงอยู่ไหน" ครีย์ยอนถามออดี้

' ไอ้จาร์ไปข้างนอก' ออดี้ตอบด้วยความงงงวย เพราะกำลังพัดให้แม่สนได้ฟื้นขึ้นมา เพื่อให้ท่านได้รับรู้ข่าวในทีวีที่มีน้ำฟ้าเป็นนางเอกในคลิป ถึงไม่มีคลิปในห้องมาเปิดให้ดู แต่ทุกคนที่เห็นล้วนเข้าใจหมดแหละว่าเข้าไปทำอะไร

" หือ" ครีย์ยอนตอบสั้นแค่นั้นพร้อมตัดสายวาง

" ล่าตัวไอ้เ..ี่ยจาร์ " ครีย์ยอนสั่งน้องชาย

" จัดให้" กรู๊บตอบอย่างเต็มใจ พร้อมกับขับรถเป็นเรื่อยๆ. ครีย์ยอนได้โทรไปสั่งลูกน้อยให้ออกตามหาจากัวร์และอัลม่าทันที

บ้านน้ำฟ้า

" ยัยฟ้านี้แกเป็นนางแบบหรือนางเอกหนังAV" คุณหญิงมีพ้อมถามลูกสาสด้วยความตกใจ น้ำฟ้าที่นั่งหน้าบูดบึ้งและงอง้ำได้ปลายตามองคลิปที่วอนเน็ต

" ขายหน้าเขาไหม ที่นี่บริษัทของพ่อคงดังเพราะมีลูกสาสเป็นผู้หญิงขี้มั่วเอาไม่เลือกแน่ๆ " คุณภาคภูมิพูดออกมาประชด เพราะแต่ก่อนพนักงานนั้นชอบน้ำฟ้ามากๆ พักหลังๆน้ำฟ้าเริ่มแสดงอาการวีนใส่พนักงาน ทุกคนเลยถอย

" ก็แค่คลิปคนหน้าเหมือนฟ้า มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละค่ะที่มองไม่ออก" น้ำฟ้าพูดแก้ตัว

ติ่งๆเสียงข้อความของน้ำฟ้าเข้ามา เธอรีบยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มากดเปิดดู

' แหวนเพชรปลอมยังกล้าใส่อวดนะคะ คริๆๆๆ'ข้อของความนักข่าวที่เขียนพาดหัวเพจ น้ำฟ้ามองดูรูปแหวนเพชร เธอขบกรามแน่นๆ

" คุณแม่สะสมของปลอมเหรอคะ" น้ำฟ้าถามด้วยความสงสัย คุณหญิงมีพ้อมยักไหล่ให้ไม่แคร์ พลางก้มลงมองเพรชในนิ้วของตัวเอง

" ปลอมที่ไหน พวกโง่เท่านั้นแหละมองว่าปลอม" ท่านพูดออกมาอย่างไม่สนใจคำถามของน้ำฟ้า

" คุณแม่มั่นใจนะคะ" น้ำฟ้าถามเพื่อความแน่ใจ เธอมองสำรวจความวาวของเพชรตามตัวของแม่ของเธอ มันก็เหมือนทุกอย่างเลย

" เพชร CZ เกรดเอ" คุณหญิงมีพ้อมพูดขึ้นมา น้ำฟ้าอ้าปากค้าง

" ไม่เหมือนเพชรตรงไหนเอาปากกามาวงสิ" ท่านพูดออกมาลอยๆด้วยความมั่นใจ น้ำฟ้าถึงกับอึ้ง

" คุณแม่นั้นเขาไม่เรียกเพชรค่ะ " น้ำฟ้ากลั้นใจพูดออกมา เธอ้มอ่านคอมเมนต์เป็นแสน แต่ละคอมเมนต์คือ.....เกินบรรยาย

" ของจริงสิ ขนาดแกยังดูไม่ออกเลย แล้วใครจะดูออก" คุณหญิงมีพ้อม พูดออกมาด้วยความภูมิใจ น้ำฟ้าส่ายหน้า

" ดูดทีละใบนะคะคุณแม่ " น้ำฟ้าบอกกับแม่ด้วยความเป็นห่วง เพราะลำพังเธอข่าวของเธอวันเดียวก็เยอะแยะไปหมดแล้ว แต่พอมาเธอข้อความส่งมาหาเธอเท่านั้นแหละ

" ดูดอะไร" คุณภาคภูมิถามลูกสาวด้วยความสงสัย น้ำฟ้ายิ้มที่มุมปาก

" ก***าค่ะ" น้ำฟ้าตอบพร้อมกับดันตัวลุงขึ้นยืนและเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง เข้าเดินเข้ามาในห้องนอน พลางยืนมองตัวเองในกระจก เธอยืนหมุนตัว พลางคิดถึงคำพูดของจากัวร์

' เรารักกันครับ' คำพูดของจากัวร์ที่เธอแค้นใจ

" เรื่องส่วนตัว แหวะ!" น้ำฟ้าพูดพึมพำด้วยความหงุดหงิด

" กูมาก่อนมัน" น้ำฟ้าพูดพึมพำ พลางก้มหน้าลงและพิมพ์ข้อความลงในอินสตาแกรมของตัวเอง เธอพิมพ์อธิบายเรื่องทุกเรื่องที่เป็นข่าวของเธอ ให้ทุกคนได้เข้าใจเธอๆพิมพ์หัวเราะไปด้วยความสะใจ

" อิอิอิอิ" น้ำฟ้าหัวเราะคิดคักอย่างมีจริต

" แค่นี้พวกโง่ก็ให้อภัยฉันแล้ว" น้ำฟ้าพูดพึมพำคนเดียว พลางเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย

???™™#จากัวร์