ขังรัก SM+++

โคตร..........สุด

บริษัทยักษ์ใหญ่ที่สุดได้กระจายข่าวออกไปว่าจะมีการแถลงข่าวในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า แด๊ดสิงห์ แด๊ดเสือ มัมแสนรัก มัมมาริสา ครีย์ยอน อัลม่า รันน่า ซีล่า ต่างกลับมาบ้านเพื่อมาพูดคุยและปรึกษากันเรื่องที่เกิดขึ้น

" ขอโทษนะครับ" เสียงของไทเลอร์ดังมาจากประตูทางเข้าห้องรับแขกของบ้านแด๊ดเสือ ทุกคนในห้องรับแขกมองไปทันที อัลม่าก้มหน้าลงมองตักตัวเองอย่างละอายใจมากๆ ไทเลอร์เดินเข้ามา

" นายคงจะมาบอกเลิกกับน้องสาวของฉันล่ะสิ" ครีย์ยอนถามเพื่อความมั่นใจ เพราะอัลม่าบอกว่าเธอไปหาไทเลอร์แล้ว แต่เขาเงียบไม่รับโทรศัพท์เลย เธอคิดว่าเขาโกรธหรือไม่กับรังเกียจเธอแน่นๆ ไทเลอร์มองหน้าครีย์ยอนพลางหันหน้าไปมองอัลม่าที่เอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมาสบตากับเขาเลย

" ผมขอคุยกับน้องอัลได้ไหมครับ" ไทเลอร์ถามเพื่อขออนุญาตผู้ใหญ่ที่นั่งมองหน้าของเขาอยู่ พวกท่านไม่รู้จะพูดอะไรออกไป เพราะข่าวคือข่าว อัลม่าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับไทเลอร์

" ลุงไม่โกรธถ้าคุณไทเลอร์จะถอยหลังออกห่างลูกสาสของลุง" แด๊ดเสือบอกไทเลอร์อย่างแฟร์ๆ อัลม่าก้มหน้าลงมองตักตัวเองอีกรอบ ไทเลอร์ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น

" ผมขอคุยกับน้องอัลสักครู่นะครับ" ไทเลอร์ถามย้ำอีกครั้ง

" อืมได้สิ!" แด๊ดสิงห์ตอบในลำคอ พลางอนุญาตให้ไทเลอร์และหลานสาวได้พูดคุยกัน อัลม่ามองหน้าของลุงสิงห์

" ไปเถอะหลาน เรื่องทุกอย่างจะได้จบ อย่างเสียใจถ้าเขาถอยหลังให้" แด๊ดสิงห์สอนหลานสาวอย่างอ่อนโยน แด๊ดเสือดึงลูกสาสเข้ามากอด

" จำเอาไว้ว่าอัลไม่ได้ตัวคนเดียว ครอบครัวไม่เคยโทษว่าอัลผิดนะลูก" แด๊ดเสือบอกลูกสาว อัลม่าพยักหน้าให้ พลางดันตัวลุกขึ้นยืน ไทเลอร์มองหน้าของอัลม่านิ่งๆเธอเดินนำหน้าไทเลอร์ออกไปด้านนอก ไทเลอร์เดินตามหลังอัลม่าออกไปทันที

หมับ! มือของไทเลอร์ยื่นไปสอดประสานมือของอัลม่า เขาจูงมือของเขาไปที่บ้านของเขา อัลม่าก้มมองมือของตัวเองตลอดเวลา มือของไทเลอร์ช่างอบอุ่นมากจริงๆ เขาจูงมือของเธอไปที่ประตูเชื่อมต่อบ้านของเขา

" พี่เลอร์" อัลม่าเรียกชื่อของเขาเสียงแผ่วเบา ไทเลอร์ปลายตามองเธอเล็กน้อย พลางจูงมือของเธอข้ามเขตไปที่บ้านของเขา

ตุบ! ไทเลอร์หันหน้ามาพร้อมกับดึงร่างของเธอเข้ามากอด

" พี่ขอโทษที่ไม่ได้รับโทรศัพท์น้องอัล พี่ประชุมอยู่ครับ" ไทเลอร์บอกคนในอ้อมกอด อัลม่าปล่อยน้ำตาไหลออกมาอาบแก้มทันที

" อัลๆๆๆคิดว่าพี่ไม่อยากคุยกับอัลแล้ว" อัลม่าพูดแทบไม่ออก เพราะมันมีก้อนอะไรไม่รู้แข็งๆมาจุกที่ลำคอของเธอ ไทเลอร์ยิ้มที่มุมปาก

" พี่ขอโทษที่ทำให้น้องอัลคิดมาก " ไทเลอร์ขอโทษเธออีกครั้งด้วยความสำนึกผิดมากๆ เขาน่าจะรีบมาตั้งแต่ตอนนักข่าวไปที่ รพ. แล้วแต่เพราะประชุมสำคัญเลยมาไม่ได้ แถมตอนนี้เขาก็แว๊บมาแป๊บเดียวเท่านั้น เพราะประชุมยังไม่เสร็จเลย แต่เพราะเขาเป็นห่วเลยให้พักการประชุมแป๊บนึง อัลม่ายกมือขึ้นกอดตอบกลับเขา เธอยิ้มทั้งน้ำตา

" พะ..พี่เลอร์ไม่ใจดีจังเลยค่ะ" อัลม่าพูดออกมาสั่นเครือแทบฟังไม่รู้เรื่องเลย ไทเลอร์คลายอ้อมกอดออกพลางยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้เธอ นิ้วเรียวๆอุ่นๆ ค่อยๆบรรจงเช็ดอย่างอ่อนโยนไม่รังเกียจ

" พี่ไม่สนอดีตของน้องอัลครับ น้องอัลจะรักใครชอบใครมันคืออดีต" ไทเลอร์บอกให้เธอได้เข้า พลางก้มลงไปเอาหน้าผากชนหน้าผากมนของเธอ จมูกโด่งที่เป็นสันคมชนจมูกเล็ก

" พี่เลอร์" อัลม่าเรียกชื่อของเขาเบาๆ ทั้งสองคนสบตากัน ไทเลอร์ค่อยๆยื่นปากเข้าไปใกล้ๆปากของเธอ แต่เขาหยุดเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของไทเลอร์ดังขึ้น อัลม่าอมยิ้ม หน้าแดง พลางหรี่ตามองไปทางอื่น ไทเลอร์ขบกรามแน่นๆ พลางล้วงมือเข้าไปในเสื้อสูทสีดำด้านใน เขาถอนหายใจแรงๆ เพราะเฮนเดอร์นั้นเอง

" อืม" ไทเลอร์ส่งเสียงกลับไป

' อีก15 นาที ครับนายน้อย' เสียงเฮนเดอร์พูดผ่านโทรศัพท์มา เพื่อย้ำเตือนว่าเวลาใกล้หมดเเล้ว

" อืม" ไทเลอร์ส่งเสียงในลำคอตอบกลับไป พร้อมกดสายวาง

" น้องอัลไปทำงานกลับพี่นะครับ" ไทเลอร์เอ่ยชวนอัลม่า พร้อมจูงมือของเธอเดินตรงไปยังรถเก๋งกันกระสุนสีดำ ไทเลอร์เปิดประตูรถให้เธอ อัลม่ามองหน้าของไทเลอร์พลางอมยิ้ม ไทเลอร์เห็นคราบน้ำตาแล้วก็สงสาร เขายิ้มอบอุ่นให้เธอ พลางยกมือขึ้นมาโยกหัวของเธอเบาๆ

" เราไปกันเถอะ" ไทเลอร์บอกอัลม่าที่เอาแต่เงียบอยู่ เธอพยักหน้าพร้อมก้าวขึ้นไปนั่งบนรถทันที ไทเลอร์ปิดประตูรถ พร้อมเดินไปฝั่งคนขับทันที

บริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์แบรนด์ดัง

ห้องประชุมใหญ่ของบริษัทได้จัดขึ้น เพื่อตอนรับนักข่าว โต๊ะเก้าอี้ เรียบร้อยเป็นห้าสิบหกสิบตัว

" อย่าทำให้วุ่นวายไปมากกว่าเดิมตาจาร์" พ่อนัยบอกลูกชายเสียงเรียบ ในใจของท่านรู้สึกใจไม่ดี ซีคลูแะแม่สนมองหน้าจากัวร์แล้วถอนหายใจแรงๆ

" พี่ไม่รักยัยอัล แล้วไปจูบยัยอัลทำไม น้องไม่เข้าใจเลย" ซีคลูถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ทุกคนมองหน้าจากัวร์ แต่เขากลับมองตัวเองในกระจกเพื่อสำรวจเสื้อผ้าหน้าผมว่าเรียบร้อยหรือเปล่า

" พี่จาร์น้องถามพี่อยู่นะคะ" ซีคลูพูดด้วยความหงุดหงิด จากัวร์ยักไหล่ให้ไม่ตอบ เพราะนี้ไม่ใช่คนแรกที่ถามเขา เดวิล เวคิน เถื่อนมาคัส ฟอลตัล และอีกมากมายโทรถามเขาแต่ไม่ใช่ฝั่งของแด๊ดเสือเลย จากัวร์ตอบคำถามกลับไปให้เพื่อนๆเซ็ง

' รอฟังในทีวี'

" ไอ้ลูกเวร" พ่อนัยด่าจากัวร์ได้แค่นี้ เพราะท่านปวดหัวมากๆ แม่สนเป็นลมสามรอบ แถมแด๊ดกาย โทรมาถามเรื่องที่เกิดขึ้นท่านยังไม่ตอบหรืออธิบายอะไรให้ใครได้ฟังตอนนี้

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ทุกคนหันไปมองทันที

" ได้เวลาแล้วค่ะ" เสียงเลขาบอกจากัวร์ เขายักไหล่ให้พร้อมเดินไปตรงไปที่ประตูห้องทันที พ่อนัย แม่สน ออดี้ ซีคลูมองตามหลังเขาพลางถอนหายใจแรงๆ จากัวร์เดอนเข้ามาในห้องประชุมด้วยความมั่นใจ นักข่าวตั้งกล้องไว้รอถามเขา ไมโครโฟนทุกตัวตั้งเรียงราย นักข่าวมองการกระทำของจากัวร์พลางหันมาซุบซิบกัน บางคนปากคว่ำส่งให้เขา แต่จากัวร์ไม่แคร์เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิด

" สวัสดีครับพี่ๆนักข่าว" จากัวร์เอ่ยปากทักทายนักข่าวก่อนเพราะดูท่าทางแล้วคงไม่มีใครจะทักทายเขาก่อนแน่ๆเพราะเอาแต่ซุบซิบกัน นักข่าวประมาณ สี่สิบช่องหันมามองหน้าจากัวร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขา

' คุณจากัวร์นอกใจแฟนจริงๆเหรอคะ' คำถามของนักข่าวสาว

" ไม่ครับ" จากัวร์ตอบอย่างสุภาพไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับคำถามไร้สาระ นักข่าวอ้าปากค้างกับคำตอบ เพราะน้ำฟ้าคือแฟนที่จากัวร์เปิดตัวและควงบ่อยๆ

' แต่เธอบอกนะครับว่าคุณหมออัลม่าพยายามเข้าหา อ่อยคุณมานานแล้ว' นักข่าวพูดลอยๆขึ้นมาเหมือนเล่า จากัวร์ยิ้มที่มุมปาก

" ครับ แต่ผมต้องย้ำว่าผมไม่ได้นอกใจใครทั้งนั้นครับ" จากัวร์ตอบเน้นน้ำคำเดิม

' ตอบง่ายมากนะคะ' นักข่าวสาวเหมือนเริ่มไม่ชอบคำตอบของจากัวร์ๆหันไปมองหน้านักข่าวสาว เขาปากคว่ำยักไหล่ให้

' เบื่อแล้วเลยเขี่ยทิ้งใช่ไหมครับ' นักข่าวผู้ชายถามออกไปตรงๆ จากัวร์มองหน้านักข่าวผู้ชายพลางยิ้มอ่อนโยน

" ความรักของผมเริ่มจากร้อยเต็มครับ แต่......" จากัวร์พูดเสียงเจ้าเล่ห์ พลางมองหน้านักข่าวทุกคนให้ทั่วถึง เขาอยากบอกว่าน้ำฟ้าไม่ได้มีเขาคนเดียว เธอกินไปเรื่อย เธอไม่ยอมหยุดที่เขาเลย ความรักที่มีเต็มร้อยเลยลดลงเหลือศูนย์หรือติดลบ

' แต่เบื่อของเก่า จากร้อยเลยลดลงเหลือศูนย์ใช่ไหมครับ' นักข่าวผู้ชายถามจี้ จากัวร์ปากคว่ำยักไหล่อีกครั้งอย่างกวนๆ

' แล้วคุณไปขอเธอแต่งงานทำไมถ้าหมดรักเธอแล้วคะ' นักข่าวถามจี้ จากัวร์หันมามองหน้านักข่าวสาว

" ผมไม่เคยขอเธอแต่งงาน และถ้าพวกคุณมองแหวนดีๆนั้นไม่ใช่แหวนจากทางร้านของคุณแม่ของผม " จากัวร์ตอบแบบชัดเจนเพื่อให้ทุกคนเข้าใจพร้อมๆกัน นักข่าวอึ้ง พลางหันมามองหน้ากัน

' เป็นไปได้อย่างไงครับ เธอท้องลูกของคุณด้วยนะครับ ' นักข่าวถามต่อ จากัวร์มองหน้านักข่าว

" หึหึ ท้องเหรอครับ หึหึ" จากัวร์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี พร้อมเน้นถามคำถาของนักข่าว

" ผมไม่ต้องการพูดเรื่องพวกนี้ เพราะผมเลิกกับน้ำฟ้าได้หนึ่งเดือนแล้ว " จากัวร์ตอบแบบไร้อารมณ์

' เลยไปคบกับคุณหมออัลม่าใช่ไหมล่ะ ' นักข่าวคนหนึ่งถามกวนๆ จากัวร์มองหน้าทันที

" เรื่องส่วนตัว ไม่ขอตอบครับ" จากัวร์ตอบอย่างสุขุมที่สุด ถึงแม้ในใจเริ่มจะเดือดดาลขึ้นมาแล้ว

' อย่างว่าตื้อมากนาน อ่อยมานาน เหมือนสุภาษิตที่ว่า นำหยดลงหินสินะครับ' นักข่าวถามต่อ

" ผมไม่สนใจว่าพวกคุณจะมโนอะไรต่อ แต่ผมบอกได้คำเดียวผมกับอัลม่าเรารักกันมาก" จากัวร์พูดออกมาเสียงดัง พร้อมกับความมั่นใจเต็มร้อย นักข่าวอึ้งไปหลายต่อหลายคำตอบ เพราะทั้งเลิกกับน้ำฟ้าแล้วไหนจะเรื่องแหวน และอีกมากมาย

' รักกัน!!!!!!!!!!!!!" ทุกคนที่อยู่ในห้องรับรอง บ้านแด๊ดเสือ และทุกคนทั้งประเทศได้ยินคำพูดของจากัวร์อย่างชัดเจนมากๆ แม่สนถึงกับเป็นลม พ่อนัยรีบเข้ามาพยุง มัมมาริสาเป็นลมล้มลงแต่แด๊ดเสือรับร่างของท่านเอาไว้ก่อน

" ไม่จริง!!!!!!!!!!!!" เสียงของน้ำฟ้าดังขึ้นมาทางประตูเข้าห้องทุกคนหันไปมองทันที นักข่าวต่างถ่ายรูปหมุนกล้องไปซูมทีทหน้าของน้ำฟ้า จากัวร์นั่งนิ่งๆพลางเอ็นตัวพิงไปด้านหลัง

" พี่จาร์ขอฟ้าแต่งงาน พี่จาร์คือพ่อของลูกในท้องของฟ้า" น้ำฟ้าพูดเสียงดัง นักข่าวหันมามองหน้าจากัวร์ เขายักไหล่ให้

" งั้นก็แหกตากันดูนะครับ" จากัวร์ดันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับโยนซองสีน้ำตาลไปให้นักข่าว เขาเดินออกจากห้องไปทันที นักข่าวรีบไปหยิบซองสีน้ำตาลมาและเปิดออกดู พวกเขาได้รับหลักฐานมากมายในนั้น ทุกคนหยิบเอาหลักฐานคนละอันเพื่อเอาไปเปิดดูที่้ห้องทำงาน เพราะต้องใช้คอมพิวเตอร์เท่านั้นที่จะเปิดได้ น้ำฟ้าอ้าปากหวอ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร นักข่าวได้ของที่จากัวร์ให้แล้วก็รีบแยกย้ายกันเดินออกจากห้องไปทันที น้ำฟ้ายืนอึ้งและงงมากๆ จนผู้จักการมาเอาตัวของเธอเดินออกไปจากห้อง

ห้องรับรอง

" ตาจาร์นี้ไปบอกนักข่าวแบบนี้ทำไม" พ่อนัยถามจากัวร์ที่เดินเข้าในห้อง แม่สนยังเป็นลมไม่ฟื้นเลย

" ก็จริงนี้ครับ ยัยอัลรักผมมานานแล้ว ผมพูดผิดตรงไหน" จากัวร์ตอบพ่อนัยอย่างมั่นใจ

" แต่ยัยอัลมีแฟนแล้วนะคะพี่จาร์" ซีคลูบอกเน้นย้ำให้จากัวร์ได้ยินชัดๆ

" แฟนมโนไงยัยคลู" จากัวร์บอกสวนกลับอย่างหมั่นไส้น้องสาว เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทุกคนจะเข้าข้างอัลม่าทำไม

" แกรักหนูอัลเหรอตาจาร์" พ่อนัยถามด้วยความสงสัยและอยากรู้ จากัวร์อึ้ง พลางยักไหล่ให้พ่อนัย

" เปล่า แต่ยัยอัลรักผมๆเลยสนองให้เธอสมหวังไงครับ" จากัวร์พูดออกมาแบบแฟร์ ทุกคนอ้าปากค้าง ออดี้ยิ่งหนัก เขาแทบไม่ เชื่อว่าพี่ชายจะเห็นแก่ตัวเเบบนี้

" พี่จาร์ พี่นี้แม่ง.....โคตร.........เลยว่ะ" ออดี้พูดอะไรไม่ออกเพราะจากัวร์เกินเหยียวยาแล้ว ปากบอกไม่รัก แต่กลับทำเหมือนขาดอัลม่าไม่ได้แล้ว

" ไอ้ออกูพี่มึง" จากัวร์ย้ำเตือนออดี้ๆพยักหน้ารับ พ่อนัยถอนหายใจแรงๆพลางมองแม่สนที่ยังไม่ได้สติอยู่ ซีคลูพูดอะไรไม่ออก.เพราะเหนื่อยใจแทนพ่อกับแม่

" ใช่ไงครับ พี่คือพี่ของผมๆเลยด่าไม่ได้เยอะไงครับ" ออดี้พูดสวนทันควัน จากัวร์แสยะยิ้มร้ายที่มุมปาก

" กูทำให้ความฝันยัยอัลสมหวัง มึงควรดีใจนะไอ้เ..ี้ยออ" จากัวร์พูดแบบภูมิใจมากๆ พ่อนัยถึงกับหน้ามืดขึ้นมาอีกคน ท่านเดินถอนหลังและไปนั่งลงข้างๆแม่สน

' เวรกรรมอะไรของกูว่ะเนี่ย' ท่านพลางถามและคิดในใจ อย่างไม่ไหวจะทน

" พี่จาร์!!" ซีคลูและออดี้เรียกชื่อพี่ชายคนโตด้วยความเบื่อหน่าย จากัวร์ยิ้มที่มุมปาก

" เรียกอะไรว่ะ" จากัวร์มองหน้าน้องทั้งสองคนพลางถามอย่างอารมณ์ดี เพราะเขาไม่ได้เดือดร้อนอะไร อัลม่ามีแต่ได้กับได้ไม่เห็นเสียหายอะไรเลย

" พี่เมาใบกระท่อมอยู่ใช่ไหมถึงได้เพ้อขนาดนี้เนี่ย" ออดี้ถามเสียงดัง จากัวร์เดินออกไปจากห้องทันทีโดยไม่สนจะอยู่ฟังคำถามของคนในครอบครัว

??????????