ขังรัก SM+++

จากัวร์ จากัวร์คือลูกชายของพ่อนัยและแม่สน เขาดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัทใหญ่ที่มีลูกน้องเนอะแยะ ผู้ชายที่ร้ายทั้งต่อหน้าและลับหลัง เขาเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจที่สุด อัลม่า เธอคือคุณหมอสาวที่มูฟออนจากผู้ชายที่ชื่อจากัวร์ เพราะเธอเจ็บมามากพอแล้ว รพ. เอกชนในเครือแด๊ดสิงห์และแด๊ดเสือ อัลม่าสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนที่เธอจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปให้ห้องรักษาคนไข้ " สวัสดีค่ะ" หมออัลม่ากล่าวคำทักทายคนไข้ที่นั่งรอหมออยู่ จากัวร์ถึงกับขบกรามแน่นๆ เขามองด้วยแววตาเกลียดชังและขยะแขยง " หมอ รพ. นี้แม่งน้อยจังว่ะ " จากัวร์พูดออกมาเสียงเข้ม หมออัลม่ามองหน้าของคนไข้พลางยิ้มหวาน " ค่ะ น้อย" หมออัลม่าตอบเสียงหวาน พลางเดินมาหยุดที่ตรงหน้าของคนไข้ เธอหรี่ตามองดูแผลที่ขาของจากัวร์ พลางยื่นมือไปหยิบถุงสีขาวในกล่องมาสวมใส่ที่มือของเธอ จากัวร์ขบกรามแน่นๆกว่าเดิมในใจเดือดดาลไม่พอใจ เพราะเขารู้ว่าเขากำลังโดนไลอ้อน ครีย์ยอน กรู๊บ แกล้งเขา " ฉันต้องการ ไอ้เ..ี้ยไล หรือ ไอ้เ..ี้ยครีย์ หรือไม่ก็ไอ้เ..ี้ยกรู๊บ ฉันไม่ต้องการหมอที่เป็นผู้หญิงที่เดินเข้ามาเสนอให้ผู้ชายก่อนอย่างเธอ" จากัวร์พูดออกมาตรงๆ หมออัลม่าถอนหายใจแรงๆ พยาบาลที่ยืนอยู่ข้างๆรถเข็นเครื่องมือทำการรักษาถึงกับอึ้ง แต่ก็งงว่าทำไมคนไข้ถึงพูดแบบนี้ " งั้นคุณจากัวร์ คุณก็ไป รพ. อื่นที่เขาดีเริสประเสริฐศรีเลยสิคะ จะมาที่ทำไมเสียเวลาดิฉันรักษาคนไข้ที่อยู่ในห้องไอซียู" หมออัลม่าเริ่มหงุดหงิด พยาบาลที่ยืนอยู่มองหน้าคนทั้งสองสลับกันไปมาด้วยความตกใจ เพราะปกติหมออัลม่าผู้อ่อนโยน ยิ้มเก่ง ไม่เคยเบรคแตกขนาดนี้ จากัวร์เหยียดยิ้มร้าย " ช่วยด้วยครับ!!!!! หมออัลม่าจะฆ่าผม!!!!!! " จากัวร์ตะโกนเสียงดังลั่นห้อง พลางมองหน้าหมออัลม่าด้วยรอยยิ้มสะใจ พยาบาลถึงกับอ้าปากหวอ " ส่งเข็มมา ฉันจะเย็บปากคนไข้" หมออัลม่ายิ้มหวานพลางหันหน้าไปบอกพยาบาลที่ยืนอ้าปากหวอ " ช่วยด้วยครับ!!!!! หมออัลม่าจะฆ่าผม!!!! เธอจะฉีดยาตายให้ผมครับ!!!!" จากัวร์ตะโกนลั่นห้อง หมอ พยาบาล คนไข้มากมายมายืนรุมอยู่หน้าห้อง แต่ยังไม่มีใครกล้าเคาะประตูหรือเปิดเข้าไป เพราะหมออัลม่าคือลูกสาวรอง ผอ. ที่นี่ หมออัลม่ายิ้มหวานให้จากัวร์ " เข็มมาสิ " หมออัลม่าบอกกับพยาบาล จากัวร์หยุดและมองหน้าหมออัลม่าด้วยความเกลียด " เกิดอะไรขึ้นว่ะ" ดร. ครีย์ หมอกรู๊บ หมอไลอ้อนเปิดประตูเข้ามาด้วยความตกใจ เพราะมีพยาบาลไปเรียกให้พวกเขามาที่นี่ พยาบาลบอกว่าหมออัลม่าจะฆ่าคนไข้ๆเลยตะโกนขอความช่วยเหลือ " ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่ครีย์ พี่ไล กรู๊บ ก็แค่คนไข้อย่างคุณจากัวร์เยอะก็เท่านั้นเองค่ะ" หมออัลม่าบอกกับพี่ๆด้วยน้ำเสียงสบายๆ ซิว ในใจของเธอก็เกลียดชังจากัวร์เหมือนกัน สมัยก่อนเธอไม่น่าโง่ ตาบอดรักไอ้ผู้ชายคนนี้เลย ขอบคุณพระเจ้าที่เปิดทางให้ลูกได้เห็นความจริง จากัวร์มองหน้าเพื่อนๆ " มาทำแผลให้กู มึงสามคนใครก็ได้" จากัวร์สั่งเพื่อนๆทั้งสามคน ดร. ครีย์ยอน หมอไลอ้อน หมอกรู๊บ หรี่ตาลงมองดูแผลที่ขาของจากัวร์ พลางแสยะยิ้ม " ไม่อ่ะ " ดร. ครีย์ยอนตอบพลางเดินออกจากห้องไป จากัวร์มองหน้าหมอไลอ้อน " ปล่อยแม่งมันเน่าและค่อยตัดทิ้งแค่ขาข้างเดียวเอง แต่โชคดีมึงยังเหลืออีกข้างอยู่ หึหึ" ไลอ้อนพูดออกมาน้ำเสียงสบายๆ พร้อมเดินออกจากห้องไป จากัวร์มองตามหลังไลอ้อนด้วยความเจ็บใจ เขาหันมามองหน้าหมอกรู๊บ " พี่อัลครับ มีคนไข้อีกมากมายต้องการพี่ไปรักษาอยู่นะครับ " หมอกรู๊บบอกกับพี่สาวพร้อมกับเดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้หันมามองหน้าจากัวร์เลย จากัวร์มองตามหลังหมอกรู๊บด้วยความเจ็บใจ " ขอตัวนะคะ" หมออัลม่ามองหน้าจากัวร์พร้อมกับยิ้มหวานให้ จากัวร์ปากคว่ำและแสยะยิ้มให้ หมออัลม่าหมุนตัวหันหลังให้จากัวร์ๆถึงกับขบกรามแน่นๆ " บ้าจริง!" จากัวร์สบทคำด่าไม่พอใจออกมาเบาๆ " เดี๋ยว! เป็นหมอไม่ใช่เหรอ" จากัวร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความหงุดหงิด หมออัลม่าแสยะยิ้ม พลางหันหน้ามามองหน้าจากัวร์ " นึกว่าจะแน่นๆ" หมออัลม่าพูดออกมาเสียงดัง โดยไม่กลัวจากัวร์เลย พยาบาลที่ยืนอยู่เงียบถึงกับอ้าปากค้างๆ ' แรงทั้งคู่' พยาบาลพลางคิดในใจ