ห้องพักคนป่วย
" แม่ง... พวกเวร" จากัวร์สบทออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ เพราะตื่นเช้ามาทุกเช้าสามสี่วันมานี้เจอแต่หน้าเพื่อน เขาด่าแล้วก็แล้วแต่เหมือนพวกมันสามตัวทำหูทวนลมใส่ เขาคิดว่าเพื่อนสามคนจะคิดได้บ้างเปลี่ยนตัวเอาอัลม่ามา แต่กับคิดไม่ได้
' ทำไมเมียไม่มาดูแลผัวว่ะ ไม่ห่วงผัวเลยหรือว่ะ ' จากัวร์พลางคิดในใจด้วยควาหงุดหงิดให้อัลม่า เพราะเธอหายเงียบเข้ากลีบเมฆเลย ไม่โผ่ลหน้ามาให้เขาได้เห็นแม้แต่เงา เขานอนรอให้เธอมาหาตั้งสามวันสี่วันแล้ว
' ใจดำเกิ๊นนนนน อัลม่า ' จากัวร์เอาแต่คิดตำหนิอัลม่า ทั้งสามหนุ่มมองแล้วส่ายหน้าทันที
" โดยร่วมอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆครับคุณลุงคุณป้า " ไลอ้อนตรวจอาการของจากัวร์เสร็จเรียบร้อยเขาบอกอาการให้คนที่เป็นห่วงที่สุดฟัง ซีคลู ออดี้นั่งฟังเงียบๆ มองหน้าพี่ชายนิ่งๆ
" ขอบคุณพวกหลานๆมากน่ะที่ไม่กระทืบมันตายนะ" พ่อนัยกล่าวคำขอบคุณทั้งสามหนุ่ม เพราะถ้าเป็นคนอื่นจา
