ขังรัก SM+++

(รู้สึก) ผิดหวัง (งั้นเหรอ)

บริษัทนำเข้าโซฟาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย

จากัวร์นั่งทำงานอยู่ในห้องด้วยความหงุดหงิดเพราะทุกๆเช้าก่อนที่เขาจะมาทำงานเขาต้องแวะเข้าไปที่ รพ. ก่อน เพื่อล้างแผลที่ขาของเขา

' แผลหายแล้ว ต่อไปไม่ต้องมาล้างแผลแล้วนะคะ' พยาบาลบอกเขา จากัวร์มองหน้าอัลม่าทันที เธอไม่พูดอะไรเลย เธอแค่ถอดถุงมือสีขาวออกจากมือและโยนทิ้งขยะไปเท่านั้น

' เป็นหมอทำไมไม่บอกคนไข้เองว่ะอัลม่า ' จากัวร์ถามอัลม่าเสียงแข็ง พลางมองหน้าอัลม่าอย่างตำหนิ ไม่ชอบใจ อัลม่ามองหน้าจากัวร์นิ่งๆ พยาบาลอ้าปากค้าง งกับคำพูดของคนไข้ เพราะทุกๆวันเธอได้ยินคำพูดของคนไข้คนนี้ไม่ซ้ำคำเดิมเลย

' ปากดีอย่างนายไม่มีใครเขาอยากคุยด้วยหรอกนะจากัวร์' อัลม่าตอบกลับเสียงห้วนๆ พยาบาลอ้าปากหวอ เพราะเธอกำลังจะอยู่ระหว่างสงครามอีกครั้งแล้ว

' อัลม่า! เธอเป็นหมอไม่ใช่.... อย่ากัดคนไข้แบบนี้สิว่ะ' จากัวร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเสียงเยือกเย็น อัลม่ายิ้มหวานให้

' ปากเหม็นๆอย่างนายใครเขาอยากคุยด้วยจากัวร์' อัลม่าพูดเสร็จก็หมุนตัวจะเดินออกจากห้องคนไข้

' หึหึ แต่เธอก็รักฉันไงอัลม่า ' จากัวร์พูดออกมาน้ำเสียงเย้ยหยัน อัลม่าขบกรามแน่นๆ พลางกำมือเข้าหากัน เธอหันหน้ามาพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก

' ซิ! แต่ก่อนฉันตาบอดไงจากัวร์ เลยโง่รักผู้ชายห่วยแตกอย่างนาย' อัลม่าพูดออกมาน้ำเสียงสบายๆ จากัวร์กำมือเข้าหากันแน่นๆ พร้อมกับมองหน้าอัลม่าด้วยความเกลียดชัง ในใจก็รู้สึกไม่อยากเชื่อคำพูดของเธอสักเท่าไร พยาบาลยกมือขึ้นปิดปากของตัวเอง ตาเบิกกว้างๆ เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมทั้งสองคนถึงเป็นแบบนี้

' เข้าใจแล้ว ก็จบนะจากัวร์' อัลม่าพูดขึ้นมาอีกรอบ พร้อมกับเดินออกจากห้องไปทันที จากัวร์จบกรามแน่นๆ

' เชื่อตายแหละ' เขาพูดพึมพำอย่างไม่อยากเชื่อ พยาบาลมองหน้าของจากัวร์ทันที

ก๊อกๆๆๆ เสียงประตูหน้าห้องของเขาดังขึ้น จากัวร์สะดุ้งเล็กน้อยพลางเงยหน้าขึ้นไปมองที่ประตูทันที เลขาสาวเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับช่อดอกไม้ใหญ่ เขาเหยียดยิ้มที่มุมปาก

' หึ! ว่าแล้วจะไปได้สักกี่น้ำ ' เขาพลางคิดในใจอย่างผู้ชนะ เลขาสาวเดินถือช่อดอกไม้เข้ามาหาจากัวร์

" ท่านประธานค่ะมีคนส่งดอกไม้มาให้ค่ะ " เลขาสาวบอกพร้อมกับวางช่อดอกไม้ใหญ่ลงบนโต๊ะของเจ้านาย จากัวร์มองช่อดอกไม้ด้วยความหยิ่งผยอง

" หึ! " เขาทำเสียงออกจากจมูก พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม

" ใคร!" เขาถามด้วยความสงสัย แต่ในใจเขาคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงคนเดิมๆที่หายเงียบจากเข้าไปนานแล้ว

' อัลม่า ' เขาเรียกชื่อผู้หญิงที่เขาคิดเอาไว้ เลขาสาวมองหน้าเจ้านายพลางอมยิ้ม

" คุณน้ำฟ้าแฟนของเจ้านายค่ะ " เลขาตอบเสียงดัง เพื่อให้เจ้านายได้ยินชัดๆ จากัวร์ถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างๆให้กับดอกไม้ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

' จริงเหรอว่ะ' เขาเกิดคำถามในใจอย่างไม่อยากเชื่อ แต่เขาก็ก้มลงไปมองช่อดอกไม้มันเป็นดอกลิลลี่สีขาว ที่เขาแพ้เกสรดอกไม้นั้นเอง

" เอาไปทิ้ง" จากัวร์บอกเลขาสาว เพราะเขากลัวเกสรลอยเข้ามาในจมูกของเขา เดี๋ยวเขาเกิดจามไม่หยุดขึ้นมา เลขาสาวอ้าปากค้างพลางก้มมองช่อดอกไม้ด้วยความเสียดาย

" เอา ไป ทิ้ง " จากัวร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเหี้ยมๆ พลางดันตัวให้ออกห่างช่อดอกไม้ เพราะเขากลัวเกสรของมัน เขานึกโมโหน้ำฟ้ามากๆ เพราะคบกันมา สองปี เธอไม่เคยสนใจรู้เรื่องของเขาเลย นอกจากเรื่องบนเตียงที่แสนรู้ไปหมด หรือบางทีก็แกล้งไม่รู้บ้าง

" ค่ะท่านประธาน " เลขาสาวตอบพร้อมกับยื่นมือไปหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมา เธอทำหน้าด้วยความเสียดาย เพราะช่อนี้คงราคาแพงไม่ใช่น้อยๆเลย

" เดี๋ยว! " เสียงเรียกเลขาของจากัวร์เยือกเย็นมากๆ เหมือนน้ำแข็งขั้วโลกเหนือก็ว่าได้ เลขาหยุดเดินและหันกลับมามองหน้าท่านประธานอีกครั้ง

" แค่นี้เหรอ?" จากัวร์ถามเลขาสาวเสียงเข้ม แววตาว่างเปล่าแต่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าด้านใน เลขาสาวมองหน้าท่านประธานแล้วยิ้มๆ

" เปล่าค่ะ" เขาตอบเสียงหวาน จากัวร์รู้สึกสบายใจเล็กน้อย พลางยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

" ไหนล่ะ" เขาถามเสียงเรียบ พลางมองหาอะไรบางอย่างกับเลขาๆทำหน้างงงวย

" ท่านประธานหาอะไรคะ?" เลขาสาวถามด้วยความสงสัย จากัวร์ถอนหายใจแรงๆ พลางมองหน้าเลขาด้วยความตำหนิไม่พอใจ เพราะเขาคิดว่ายังมีช่อดอกไม้จากอัลม่ายังไม่ได้เอาเข้ามาให้เขา

" ช่อดอกไม้ไงอยู่ไหน" จากัวร์ถามน้ำเสียงเริ่มหงุดหงิดไม่พอใจอีกรอบ เลขามองหน้าท่านประธานด้วยความมึนงง เธออ้าปากหวอไม่เข้าใจ เพราะช่อดอกไม้มันมีช่อเดียวคือช่อนี้ แล้วเธอจะไปหาที่ไหนมาให้เจ้านายล่ะ

" เอ่อ...คือก็นี้ไงค่ะท่านประธาน" เลขาสาวตอบหน้าตาย จากัวร์ขบกรามแน่นๆ อารมณ์หงุดหงิดผุดขึ้นมา

" ผมไม่ใช่เพื่อนเล่น " เขาสวนกลับทันที เลขาใจหายวาบเพราะกลัวสายตาเจ้านาย เพราะไม่รู้ว่าเจ้านายเหมือนถึงอะไร เธอไม่รู้ว่าทำอะไรผิดเพราะพักหลังมานี้เจ้านายหงุดหงิดง่ายเปลี่ยนไปมากๆ หรือจะเป็นเพราะแฟนไม่มาหาเหรอ ก็ไม่ใช่เพราะน้ำฟ้าก็มาหาบ่อยๆ แต่อาทิตย์นี้แค่ไปถ่ายแบบต่างประเทศเองนี้น๊าาา

" ช่ออื่นนะ" จากัวร์ถามเสียงห้วนๆ แววตาดุดัน เลขาสาวอ้าปากค้าง

" ไม่มีค่ะท่านประธาน" เลขาสาวตอบ พลางทำหน้างงงวย จากัวร์มองหน้าเลขานิ่งๆ

" ไส หัว ไป" เขาเค้นเสียงรอดไรฟันไล่เลขาสาวที่ยืนทำหน้าใสซื่อใส่เขาอยู่ เลขาสาวรีบเดินออกจากห้องทันที เพราะกลัวโดนมากกว่านี้ จากัวร์ก้มลงมองเอกสารตรงๆของเขา พลางรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ เพราะมันสามเดือนแล้วที่มันเงียบ

" หึ! จะไปได้สักกี่น้ำว่ะอัลม่า " เขาพูดพึมพำคนเดียวเหมือนปลอบใจตัวเอง

ก๊อกๆๆ

" พี่จาร์ทำอะไรอยู่คะ" เสียงหวานๆสดใสของน้องสาวอย่างซีคลูดังมาจากหน้าประตู เธอเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มสดใส จากัวร์มองหน้าน้องสาวแล้วถอนหายใจแรงๆ เพราะแต่ก่อนถ้ามีซีคลูต้องมีอัลม่ามาด้วย

" ทำงานไง" เขาตอบเสียงห้วนๆกลับไปหาน้องสาวพลางก้มลงอ่านเอกสารตรงหน้าเหมือนไม่สนใจ ซีคลูย่นจมูกใส่พลางเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ตรงกันข้ามพี่ชาย

" คลูมาชวนพี่ไปทานข้าวเที่ยงที่ห้างค่ะ" ซีคลูเอ่ยชวนพี่ชาย จากัวร์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าน้องสาว

" ถ้ามีเพื่อนเราไปด้วยพี่ไม่ไปเด็ดขาด" เขาพูดออกมาเสียงเรียบ ซีคลูมองหน้าพี่ชายพลางถอนหายใจแรงๆ

" ไม่มีหรอกค่ะ เพราะยัยอัลไม่ว่าง" ซีคลูตอบพี่ชาย พลางทำหน้าเศร้าเพราะเพื่อนรักมีผ่าตัดด่วน เลยมาทานข้าวเที่ยงด้วยไม่ได้ จากัวร์ได้ยินแล้วรู้สึกเสียดายอย่างบอกไม่ถูก เพราะแต่ก่อน

' พี่จากัวร์อัลตักแกงส้มให้ค่ะ' อัลม่าเอาใจเขาสารพัด

' ไม่!' เขาตอบปฏิเสธกลับหน้าขรึมๆ แววตาว่างเปล่า

' งั้นแกงจืดไหมคะ อัลตักให้' อัลม่ายังไม่หยุดเอาใจเขา เธอพยายามทุกอย่าง

' ไม่ ตักเองได้' จากัวร์ตอบกลับไปเสียงแข็ง อัลม่าทำหน้าเศร้า เขาเหยียดยิ้มสะใจ แต่ตอนนี้สิทุกอย่างรอบข้างของเขาไม่มีอัลม่าแล้ว มันแปลกไปหมด ดอกไม้ก็ไม่มีมาส่งสามเดือนแล้ว แล้วนี้ก็ใกล้วันวาเลนไทน์แล้วด้วย

" พี่จาร์ๆๆค่ะ" เสียงของซีคลูเรียกพี่ชายที่จู่ๆก็นิ่งเงียบไปเหมือนคิดอะไรเลย จากัวร์สะดุ้งเล็กน้อยพลางมองหน้าน้องสาว

" คิดถึงยัยอัลเหรอพี่จาร์" ซีคลูถามพี่ชายตรงๆ จากัวร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

" ปากดี พี่มีแฟนแล้ว" จากัวร์เตือนน้องสาว ซีคลูมองหน้าพี่ชายพลางยักไหล่ให้

" มีแฟนแล้ว แต่แฟนพี่ไม่รู้ใจอะไรพี่เลยนะคะ คริๆๆๆๆ" ซีคลูพูดตรงๆ เพราะเธอเดินผ่านโต๊ะเลขาเห็นช่อดอกไม้ที่พี่ชายแพ้เกสรอยู่ในขยะ พอเธอถามเลขาถึงรู้ว่าน้ำฟ้าส่งมาให้

" ซีคลูไม่ใช่เรื่องของน้อง" จากัวร์เตือนน้องสาวอีกครั้ง

" ค่ะ " เธอตอบสวนกลับพี่ชาย เพราะดูท่าทางพี่ชายคงกู่ไม่กลับแล้วแน่ๆ จากัวร์ก้มทำงานต่อในใจรู้สึกผิดหวังแปลกๆ

' รู้สึกผิดหวังงั้นเหรอว่ะ ไม่อ่ะ เพราะอีกไม่นานหรอก ยัยหมอบ้าอัลม่าต้องมาง้อโดยการส่งดอกไม้มาให้เขาเหมือนดังเคยแน่ๆ หึหึ' จากัวร์พลางคิดในใจ ซีคลูมองพี่ชายเงียบๆเพื่อรอพี่ชายทำงานเสร็จ

ห้างดัง

ซีคลูเข็นรถเข็นพี่ชายเดินเข้ามาในห้าง ร้านทุกร้านเริ่มตกแต่งด้วยรูปหัวใจสีแดง ชมพู เพราะใกล้ถึงวันวาเลนไทน์แล้ว

" อีกไม่กี่วันก็วาเลนไทน์แล้ว" ซีคลูพูดขึ้นมาลอยๆ จากัวร์แอบคิดในใจถึงอัลม่า เขาคิดว่าอัลม่าต้องซื้อดอกไม้มาขอจีบเขาใหม่เหมือนดังเคยแน่ๆ

' ใช่แล้ว ต้องใช่แน่ๆ' เขาพลางคิดในใจ แต่ทุกครั้งที่เขาได้รับเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เขาโยนทิ้งเสียด้วยช้ำไป แต่มาครั้งนี้เหมือนเขากำลังรอของมีค่าจากอัลม่าเลย ซีคลูเข็น รถเข็นพี่ชายเข้าไปในร้านอาหารเจ้าประจำ ' วันหนึ่ง' ร้านอาหารที่พึ่งมาเปิดสาขาในไทยได้ไม่นาน แต่ลูกค้าแน่นร้านมากๆ เพราะอร่อยเวอร์

" พี่จาร์ทานอะไรดีคะ" ซีคลูถามพี่ชายที่กำลังอ่านรายการอาหารอยู่

" อะไรก็ได้สั่งมาเถอะ" จากัวร์ตอบน้องสาวเสียงอ่อนโยน เพราะเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว แต่จู่ๆสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นแฟนสาวที่เดินควงใครอยู่ น้ำฟ้ายิ้มหวานแถมทำท่าทางออเซาะออดอ้อนผู้ชายคนนั้นด้วย จากัวร์มองจนลับตาของเขาไป

" พี่จาร์มองอะไรคะ?" ซีคลูถามพี่ชายด้วยความอยากรู้ หลังจากเธอสั่งอาหารเสร็จแล้ว จากัวร์มองหน้าน้องสาวพร้อมปากคว่ำยักไหล่ให้เฉยๆ เพราะเขาไม่อยากพูดเรื่องนี้กับใคร ทั้งสองพี่น้องคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆเพื่อรออาหารมาเสิร์ฟ

ฟอด! แก้มสากของจากัวร์โดนหอมโดยใครบางคนจากทางด้านหลัง เขาขบกรามแน่นๆพลางยิ้มที่มุมปากเฉยๆ ซีคลูมองนิ่งๆไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เพราะเธอเห็นบ่อยๆแบบนี้

" คิดถึงจังเลยค่ะ" เสียงหวานๆของน้ำฟ้าดังมาจากด้านหลังของเขา พร้อมนั่งลงข้างๆจากัวร์ เธอซบหน้าลงที่ไหล่กว้างของเขา มือกอดแขนของจากัวร์แน่นๆ

" เหรอ" จากัวร์ถามสั้นๆ

" ค่ะ ฟ้าลงเครื่องมาก็ตรงหามาพี่จาร์เลยนะคะ" น้ำฟ้าตอบพร้อมกับบอกเขาน้ำเสียงออดอ้อน จากัวร์แสยะยิ้มที่มุมปาก พลางนั่งนิ่งๆ

" หึ!" เขาทำเสียงออกมาทางจมูกโด่ง พอดีกับอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ พอเสิร์ฟเสร็จพนักงานก็ถามน้ำฟ้าทันที

" อุ๊ย! พี่ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ" พนักงานถามด้วยความตื่นเต้นดีใจ น้ำฟ้ายิ้มหวานให้

" ค่ะ" เธอตอบ พร้อมลุกขึ้นจากเก้าอี้และถ่ายรูปคู่กับพนักงานสาว เสร็จเเล้วก็นั่งลงข้างๆจากัวร์

" ขอฟ้าทานด้วยคนนะคะ ฟ้าหิ๊วหิวค่ะ" น้ำฟ้าบอกจากัวร์ พลางมองอาหารบนโต๊ะ จากัวร์ปลายตามองน้ำฟ้าแว๊บเดียว

" ........." เขาไม่พูดอะไรเลย ซีคลูมองหน้าพี่ชายด้วยความสงสัย เพราะปกติพี่ชายจะพูดมากกว่านี้

" น้องพี่ขอข้าวเปล่าเพิ่มด้วยนะคะ" น้ำฟ้าบอกพนักงาน พลางซบหน้าลงที่ไหล่กว้างของจากัวร์อีกครั้ง

" ฟ้าคิ๊ดถึงคิดถึงพี่จาร์มากๆนะคะรู้หรือเปล่า เป็นห่วงพี่จาร์ด้วยกลัวแผลโดนน้ำ กลัวไม่มีใครดูแลเอาใจใส่พี่จาร์" น้ำฟ้าพูดเสียงเศร้า เป็นห่วงเขามากๆ ซีคลูได้ยินแล้วอยากอ้วกออกมา แต่เพราะทุกอย่างคือพี่ชายตัดสินใจ เธอเลือกที่จะเงียบ

" พี่จาร์ได้รับดอกไม้ที่ฟ้าส่งมาให้ไหมคะ. ฟ้าเห็นว่ามันสวยดีค่ะเลยคิดถึงพี่จาร์ขึ้นมา" น้ำฟ้าถามเขาเพื่อให้เขาได้รู้ว่าทุกๆครั้งเธอคิดถึงเขามากขนาดไหน จากัวร์ขบกรามแน่นๆ พลางยื่นมือไปตักอาหารมาวางใส่จานตัวเองและตักให้น้องสาว เขานั่งทานอาหารนิ่งๆไม่พูดอะไรออกมา น้ำฟ้าถึงกับหน้าเสีย

" โกรธฟ้าเหรอค่ะพี่จาร์ ฟ้าขอโทษนะคะที่รักของฟ้า" น้ำฟ้าง้อเขาเสียงหวาน พลางมองหน้าจากัวร์ที่ตักอาหารให้น้องสาวและตัวเองตลอดเวลา

" ฟ้าขอโทษนะคะ ถ้าฟ้าทำพี่เสียใจ ฟ้าขอโทษ" น้ำฟ้าพยายามพูดออดอ้อนและง้อเขาเหมือนที่เคยๆทำ แต่จากัวร์ยังเงียบจนเขาทานข้าวอิ่ม แต่น้ำฟ้ายังไม่ได้ทานเลย

" น้องอยากทานขอหวานไหม" จากัวร์ถามซีคลู เพราะทุกครั้งน้องสาวจะต้องตบท้ายด้วยของหวานตลอด ซีคลูยิ้มกว้างๆ

" ค่ะ น้องทานค่ะ" เธอตอบพี่ชายผู้แสนอบอุ่น จากัวร์ยิ้มเอ็นดูพลางยื่นมือไปยี้ผมน้องสาวเบาๆ น้ำฟ้าหน้าซีดเผือดเพราะเธอเหมือนอากาศธาตุก็ว่าได้

" ฟ้าขอตัวนะคะ " น้ำฟ้าพูดออกมาพลางหันมามองหน้าจากัวร์ เขาปลายตามองน้ำฟ้าเล็กน้อยเเต่ก็ไม่พูดอะไร น้ำฟ้าดันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินจากไป ซีคลูมองหน้าของพี่ชาย จากัวร์ไม่พูดอะไรอีก แต่เขายิ้มอ่อนโยนให้น้องสาว น้ำฟ้าเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านอาหาร พลางหันไปมองในร้านอีกครั้ง

" หึ จะงอนไปสักกี่น้ำจากัวร์" เธอพูดพึมพำด้วยความมั่นใจในตัวเอง เพราะการง้อของเธอนั้นก็แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น จากัวร์ยอมใจอ่อนและให้อภัยเธอตลอดมา น้ำฟ้าเดินไปทันทีเพื่อไปหาเชสเตอร์

ไรท์จะบอกรีดที่น่ารักทุกคนว่า. เรื่องนี้จากัวร์คือร้าย ร้ายมากกกกกกกกกก ร้ายจนรีดอยากให้เปลี่ยนพระเอกเลยจ้า ?????