ขังรัก SM+++

คนไข้วีไอพี

หน้านี้ไรท์อาจใช้ศัพท์ทางการแพทย์ไม่ถูก ต้องขออภัยด้วยนะคะ

รพ. เอกชน

ปี๊ป่อ.......ปี๊ป่อๆๆๆๆๆๆๆ. เสียงไซเรนของ รถ รพ. วิ่งบนถนน เพื่อขอทางให้คนเจ็บในรถ รถที่วิ่งอยู่บนถนนต่างรีบหลบเข้าข้างทางเพื่ออำนวยความสะดวกแก่เจ้าหน้าที่

ปี๊ป่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พยาบาลและหมอยืนรอที่ประตูทางเข้าฉุกเฉิน หมอไลอ้อนและหมออัลม่ายืนรอรับคนบาดเจ็บ พร้อมกับพยาบาลอีกสามคน

" ห้องพร้อมแล้วค่ะ" เสียงพยาบาลเอ่ยบอกหมอทั้งสองคน หมอไลอ้อนและหมออัลม่าพยักหน้ารับเข้าใจ พร้อมยืนมองทางอย่างใจจอใจจ่อ

ปี๊ป่อๆๆๆๆๆๆๆๆ เอี้ยด!ๆๆๆๆ รถ รพ. วิ่งเข้ามาจอดเทียบทางเข้าห้องฉุกเฉิน พร้อมกับหมอไลอ้อนเปิดประตูท้ายรถทันที

" คนเจ็บไม่หายใจแล้วค่ะ" พยาบาลที่ติดตามคนเจ็บรายงานอาการให้หมอทั้งสองคนทราบ

" รีบเอาลงมา !" หมอไลอ้อนสั่งพยาบาลเสียงดัง ทุกคนรีบทำตามทันที หมออัลม่าและหมอไลอ้อนประกบรถเข็นซ้ายขวาออกกว้างๆ พร้อมกับช่วยเข็นรถเข็นลงมาจากรถ รพ. พร้อมกับตรงไปยังห้องฉุกเฉินทันที

พยาบาลติดเครื่องวัดชีพจรและคลื่นหัวใจอยางรวดเร็ว

..................................... สัญญาณบนหน้าจอไม่มีการตอบสนองใดๆ หมออัลม่าตรวจดูม่านตาของคนบาดเจ็บ พลางมองหน้าหมอไลอ้อน

" cpr ด่วน" หมอไลอ้อนสั่งพยาบาลเพื่อนำเครื่องปั๊มหัวใจไฟฟ้ามา พยาบาลรีบเร่งทันที เพื่อให้ทันเวลาช่วยคนที่หัวใจไม่เต้นแล้ว หมออัลม่ามองหน้าหมอไลอ้อน เขาทำสัญญาณให้หมออัลม่าทำการรักษาคนเจ็บ

" กำลังไฟปกติ! " หมออัลม่ายื่นมือไปหยืบเครื่องมือมา มือของเธอกำแน่นๆ

" ปั๊มหัวใจครั้งที่หนึ่ง พร้อมค่ะ!" หมออัลม่าพูดเสียงดัง พร้อมกับทาบเครื่องมือลงไปที่หน้าอกของคนบาดเจ็บ

ตุบ! ร่างใหญ่ของคนบาดเจ็บเด้งขึ้นตามเครื่องมือของหมออัลม่า

" อีกครั้ง!" หมออัลม่าสั่ง พร้อมกับทาบลงไปที่หน้าอกอีกครั้ง

ตุบ! ร่างใหญ่ของคนเจ็บเด้งขึ้นมาตามเครื่องมือ หมออัลม่าปลายตามองสัญญาณหัวใจ

" เพิ่มกำลังไฟฟ้า" เธอสั่งพยาบาลทันที เพราะสัญญาณหัวใจยังไม่แสดงผลเลย

" เพิ่มกำลังไฟฟ้าค่ะ" พยาบาลบอกหมออัลม่าๆจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาแบบชาวตะวันตก เธอสูดหายใจเข้าปอดลึกๆพร้อมกับทาบเครื่องมือลงที่หน้าอกของคนบาดเจ็บทันที

ตุบ ! ร่างใหญ่ของผู้ชายเด้งขึ้นมาตามเครื่องมือ

ติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด เสียงสัญญาณหัวใจและชีพจรของคนบาดเจ็บได้กลับคืนมาทันที

" คนไข้มีสัญญาณชีพและหัวใจเต้นแล้วค่ะ" พยาบาลบอกหมออัลม่า เธอเงยหน้ามองหน้าหมอไลอ้อนพลางยิ้มดีใจ หมอไลอ้อนยกนิ้วโป้งให้น้องสาว ทั้งหมออัลม่าและหมอไลอ้อนช่วยกันตรวจตามร่างกายของคนไข้ เพื่อเย็บแผลเล็กแผลใหญ่ตามร่างกาย เสร็จแล้วจึงย้ายคนไข้ไปที่ห้องวีไอพี

" นายของพวกผมเป็นยังไงบ้างครับ" ผู้ชายชุดดำถามหมออัลม่าที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินก่อนหมอไลอ้อน หมออัลม่ามองหน้าผู้ชายชุดดำห้าคน

" พวกคุณเป็นอะไรกับคนเจ็บคะ?" หมออัลม่าถามเพื่อความแน่ใจ เพราะเธอกลัวมีการทำร้ายซ้ำอีกครั้ง

" พวกเป็นลูกน้องครับ พอดีเจ้านายโดยลอบทำร้ายระหว่างทางครับ" ผู้ชายชุดดำตอบหมออัลม่าๆมองหน้าผู้ชายชุดดำห้าคนเพื่อพิจารณาท่าทางของพวกเขา เธอมองเห็นว่าทั้งห้าคนไม่ได้มีอะไรที่เป็นอันตรายแต่ทั้งห้าคนดูท่าทางกระวนกระวายใจมากๆ

" เจ้านายของพวกคุณปลอดภัยแล้วค่ะ ดิฉันได้ย้ายไปที่ห้องพักxxx เรียบร้อยแล้วค่ะ แต่ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะคะ เพราะคนเจ็บยังต้องอยู่ในห้องปลอดเชื้อก่อน" หมออัลม่าบอกเล่าอาการของผู้ชายด้าน ทั้งห้าคนยิ้มดีใจและถอนหายใจพร้อมๆกัน เพราะถ้าเจ้านายเป็นอะไรไปพวกเขาคงไม่รอดเหมือนกัน

" พวกเราอยากได้ห้องที่ปลอดภัยที่สุด รพ. ของคุณหมอมีหรือเปล่าครับ" ผู้ชายชุดดำถามหมออัลม่า เพราะเขากลัวคนร้ายจะมาลอบทำร้ายซ้ำอีกครั้ง

" มีค่ะ " หมออัลม่าตอบพร้อมกับยิ้มให้ทั้งห้าหนุ่ม

ตอนเย็นคอนโดของจากัวร์

จากัวร์นั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก เขาจ้องมองถ่ายของแฟนสาวที่กำลังโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารเสริมชนิดหนึ่ง ในหัวของเขามีมากมายคำพูดที่อยากพูดมากมาย เขากำลังคิดเรื่องก่อนอาหารเย็นก่อนเขาจะมาที่นี่

' พี่คบกับน้ำฟ้ามาสองปี แต่เธอไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพี่เลยเหรอคะ' ซีคลูถามพี่ชายด้วยความสงสัยขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน ซีคลูแค่เกิดความสงสัยในใจเท่านั้นเพราะดอกไม้ช่อนั้นทำให้เธอมองออกว่าน้ำฟ้าไม่ใส่ใจพี่ชายของเธอเลย เพราะพี่ชายของเธอแพ้เกสรดอกไม้อย่างแรง

' ..............' จากัวร์ไม่ตอบน้องสาว แต่เขาเดินช้าๆเข้าไปในบ้าน พ่อนัย แม่สนและออดี้นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ซีคลูเดินพยุงพี่ชายเข้ามาในห้องรับแขกเพื่อทักทายบุพการี

' สวัสดีครับ/ค่ะคุณพ่อ/คุณแม่" ทั้งสองพี่น้องกล่าวคำทักทายคุณพ่อนัยและคุณแม่สน ท่านทั้งสองพยักหน้ารับพร้อมยกมือรับไหว้ลูกทั้งสอง แม่สนยิ้มให้ลูกๆทั้งสองคน

" น้ำฟ้าล่ะตาจาร์' แม่สนถามลูกชายด้วยความสงสัย

' ฟ้ายุ่งครับ ' จากัวร์ตอบคำถามคุณแม่สน พลางเดินไปนั่งโซฟาอีกตัว

' ยุ่ง!ๆเรื่องอะไรคะพี่จาร์' ซีคลูถามพี่ชาย ทั้งๆที่เธอก็พอเดาออกมายุ่งเรื่องอะไร นางแบบสาวสวย หนุ่มๆล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนี้แต่เธอการแปลกใจว่าทำไมพี่ชายถึงไม่สนใจจะห้ามแฟน พี่ชายซิวมาก

' อืม' จากัวร์ตอบในลำคอพลางปลายตามองน้องสาวเล็กน้อย พ่อนัยและแม่สนมองหน้าลูกชาย ออดี้ยิ้มร้ายที่มุมปาก เพราะเขารู้ว่ายุ่งเรื่องอะไรและพี่ชายก็คงรู้แล้วแน่ๆ แต่ไม่พูดอะไรเขากับพี่ชายฝาแฝดหน้าเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันมีเรื่องเดียวเท่านั้นคือผู้หญิง

' แล้วลูกวางแผนอนาคตยังไงตาจาร์' แม่สนถามลูกชายด้วยความสงสัยและเร่งเร้าเหมือนอยากให้ลูกชายแต่งงานแล้ว เพราะท่าทางของท่านนั้นท่านอยากมีหลานแล้วเห็นน้องสาวอย่างต้นไผ่มีหลานสองคนแล้วน่ารักน่าชั่ง ท่านก็อยากมีบ้าง ยิ่งตอนนี้ครอบครัวของกองฟางก็ครึกครื้น จะเงียบก็แต่ครอบครัวดอกแก้ว ครอบครัวแด๊ดสิงห์ และของท่านนั้นแหละไม่มีหลานเหมือนกันกับครอบครัวอื่น ท่านอยากเลี้ยงหลานหยอกหลาน ออดี้และซีคลูยิ้มเข้าใจแม่สนและพ่อนัย

' ไม่มีอนาคตครับ!' จากัวร์ตอบเสียงเรียบ พลางทำหน้าตาเฉยชาไม่กังวลอะไรเลยเหมือนเขาอายุ 17-18 ปีเอง แม่สนยกมือขึ้นทาบอกของตัวเอง มันเหมือนกับท่านฝันร้ายเลย ก็ลูกชายคนโตของท่านคบกับนางแบบสาวสองปีแล้ว

' คุณพระ แล้วไอ้ที่ควงหนูน้ำฟ้าไปนั้นมานี้ๆคืออะไรลูก' แม่สนอุทานเบาๆด้วยความตกใจพลางถามด้วยความสงสัย พ่อนัยมองหน้าลูกชายตัวดีสองคน พลางขบกรามแน่นๆ เพราะคนหนึ่งกินไปทั่ว อีกคนก็กินเบื่อแล้วก็ทิ้ง

' ไม่มี! หมายความว่ายังไงไม่มีของแกนะตาจาร์' พ่อนัยถามลูกชายด้วยความสงสัย เพราะท่านก็เห็นควงนางแบบดังทุกวัน แต่ก็มีเปลี่ยนไปบ้างบางวันไปควงเด็กนักศึกษาเหมือนเถื่อน จากัวร์ถอนหายใจแรงๆและมองหน้าพ่อนัย

' คุณพ่อครับ คุณพ่อเข้าใจความหมายดีครับ ' จากัวร์พูดออกมาซิวๆ พ่อนัยอ้าปากหวอ แม่สนแทบลมจับ ท่านหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อให้มีสติฟังลูกชายคนโต

' คุณพระ!' แม่สนอุทานอีกครั้ง ออดี้กลั้นขำ ซีคลูขยับไปนั่งข้างๆแม่สน พลางดึงท่านมากอด

' แต่แกก็ควงน้ำฟ้าออกงานนั้นงานนี้ อีกอย่างแกย้ายไปอยู่ด้วยกันกับน้ำฟ้าแล้วนี้ตาจาร์ แกยังจะพูดว่าไม่มีแผนในอนาคตอย่างงั้นเหรอจากัวร์' พ่อนัยกลั้นใจพูดขึ้นก่อนความดันขึ้น ออดี้กำมือเข้าหากันแน่นๆ หน้าของเขาแดงเพราะกลั้นขำเพราะพี่ชายกับเขาก็คิดเหมือนกัน ถึงแม้เขาจะควงแป๊บๆไม่เปิดตัวก็ตามแต่พี่ชายควงนานและเปิดตัวไปงั้นๆ เพื่ออวดคนอื่นไปวันๆเท่านั้น แต่ก็ยังไม่ได้คิดจริงจังกับใคร

' ผมกินที่คอนโดไงครับคุณพ่อ ผมไม่พาเข้ามาในบ้านก็ดีแล้วนี้ครับ' จากัวร์บอกเหตุผลให้บุพการีฟังชัด เพราะเขาพามาที่บ้านสองครั้ง น้ำฟ้าอยากค้างคืนที่นี่แต่เขาปฏิเสธทุกครั้ง เพราะเขาไม่ชอบให้เธอขึ้นไปห้องนอนของเขา

' 2 ปี ไม่มีอนาคตเป็นไปได้เหรอตาจาร์ลูก' แม่สนถามลูกชายด้วยความสงสัย จากัวร์ยิ้มอ่อนโยนให้แม่สน

' ครับคุณแม่ ' เขาตอบอย่างชิวๆและดันตัวลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากห้องรับแขก โดยเขาไม่ได้สนใจว่าแม่สนและพ่อนัยจะอยู่ในอารมณ์หรืออาการไหนทั้งนั้น

ฟอด!! จากัวร์โดยหอมแก้มแรงๆเขาถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจเพราะเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาหันมามองหน้าเธอทันที น้ำฟ้าซบหน้าลงบนไหล่กว้างของเขาและทำท่าทางออดอ้อนออเซาะเหมือนเคยทำ

" ฟ้าคิดถึ๊ง............คิดถึงพี่จาร์รู้ไหมคะ ฟ้าอยู่สิงคโปร์น่าเบื๊อ......น่าเบื่อ" น้ำฟ้าพูดออกมาอ้อนๆ พลางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาพร้อมกับรอยยิ้มหวานเยิ้มตาเป็นประกายให้เขา มือของเธอลูบที่อกหน้าแกร่งและกว้างมากๆของเขา มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกหนึ่งเม็ดและสอดมือเข้าไปด้านในเสื้อ

" ..............." จากัวร์เงียบเฉยๆเพราะเขาอยากรู้ว่าเธออยากพูดอะไรต่ออีก น้ำฟ้าใช้มือลูบและบิดจุกสีชมพูอ่อนบนหน้าอกเขาเบาๆ

" พี่จาร์ได้รับดอกไม้ของฟ้าไหมคะ ฟ้าตั้งใจส่งให้พี่จาร์เพราะความคิดถึงพี่จาร์เลยนะคะ" น้ำฟ้าถามเขาเสียงหวาน พลางค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเขา เธอกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ มือของเธอพยายามจะสอดเข้าไปในกางเกงเพื่อทักทายอาวุธชิ้นใหญ่คับร่องของเธอมากๆ

" ได้สิ!" จากัวร์ตอบเสียงเรียบ พลางหรี่ตาลงมองริมฝีปากแดงของเธอ เขารู้ว่าน้ำฟ้ารู้เรื่องเดียวเกี่ยวกับเขา และก็เป็นเรื่องบนเตียงเท่านั้น น้ำฟ้ายิ้มกว้างๆ มือของเธอลูบขึ้นมาหน้าอกอีกครั้ง

" มันเป็นดอกไม้ที่ฟ้าชอบมากเลยนะคะ" น้ำฟ้าบอกกับจากัวร์ด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ จากัวร์ทำหน้านิ่งๆ

" เหรอ!" จากัวร์ถามกลับสั้นๆ สมองของเขาพลางคิดไปเรื่อยๆ

' มันคงหมดเวลาของน้ำฟ้าแล้วจริงๆ' จากัวร์ถอนหายใจแรงๆพลางขยับตัวออกห่างน้ำฟ้าเล็กน้อย เพราะเหตุผลของเขาคือใครที่คบกับเขาแล้วส่งดอกไม้นี้มาให้เขานั้นหมายความว่า ' เธอคนนั้นโคตรโง่' น้ำฟ้าถึงกับตกใจพลางมองหน้าจากัวร์ด้วยความสงสัย

" งอนหรือโกรธอะไรฟ้าคะพี่จาร์" น้ำฟ้าถามเสียงเศร้าพลางขยับตัวตามไปนั่งติดเขาจากัวร์ขบกรามแน่นๆ

" ฟ้าจะง้อพี่จาร์เองนะคะ" น้ำฟ้าบอกกับเขาเสียงหวาน พลางดันตัวลุกขึ้นและค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกให้พ้นร่างกายของตัวเอง จนไม่เหลืออะไรเลย จากัวร์มองด้วยสายตาว่างเปล่าใบหน้านิ่งเฉยเพราะถ้าเขาอยากเขามีที่ๆเขาควรไประบายอยู่แล้ว น้ำฟ้านั่งลงไปคล่อมตักแกร่งของเขา พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆจากัวร์ ใบหน้าหล่อเหลาของจากัวร์ดูน่าหลงใหลไปหมด นายแบบหรือใครๆแทบเทียบไม่ได้เลย

" ฟ้าคิดถึงพี่จาร์ม๊ากกกกกกมากนะคะ" น้ำฟ้าบอกเขาเสียงแหบแห้ง มือของเธอประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเอาไว้ ทั้งสองคนสบตากันนิ่งๆ ด้านล่างของเธอพยายามถูให้ดอกกุหลาบเสียดสีกับเป้ากางเกงของเขา น้ำฟ้าค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปหาเขาเพื่อจะประกบปากของเธอกับปากของเขา

" ..........." จากัวร์หันหน้าหนีและถอนหายใจแรงๆ

" พี่จาร์งอนฟ้าเรื่องอะไรคะ" น้ำฟ้าถามเสียงเศร้าใบหน้าเศร้าเสียใจ พลางใช้จมูกคลอเคลียที่ลำคอของเขา ด้านล่างเริ่มถูให้เสียดสีเป้ากางเกงของเขาแรงขึ้น

" เราห่างกันสักพักเถอะฟ้า" จากัวร์พูดออกมาเสียงเรียบ น้ำฟ้าหยุดชะงักการจูบปลุกเร้าอารมณ์ของเขาทันที เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของจากัวร์

" พี่จาร์!" เธอเรียกชื่อของเขาเบาๆด้วยความไม่อยากเชื่อ จากัวร์หันหน้ามามองหน้ามาสบตากับน้ำฟ้า เขาเหยียดยิ้มที่มุมปาก

" เราห่างกันสักพักดีแล้ว" จากัวร์ยังพูดย้ำคำเดิมพลางยื่นมือไปจับร่างเปลือยเปล่าของน้ำฟ้ายกออกจากตักแกร่งของตัวเอง เขาดันตัวลุกขึ้นยืน

หมับ! น้ำฟ้าคว้าข้อมือของมาเอาไว้ เธอเงยหน้ามองหน้าของเขาทันที จากัวร์ไม่หันมามองหรือสนใจคนด้านหลัง

" ฟ้าทำอะไรผิดคะ" น้ำฟ้าถามด้วยความสงสัย

" คงไม่ลืมข้อตกลงใช่ไหม" จากัวร์ถามน้ำฟ้าเสียงเรียบ เขาแกะมือของเธอออกจากข้อมือของเขา

' ถ้าคนใดคนหนึ่งจะเลิกห้ามใครคนใดคนหนึ่งยื้อเด็ดขาด' นี้คือคำพูดของจากัวร์ที่ก่อนทั้งสองคนจะคบกัน และการที่เขาและเธอย้ายมาอยู่ด้วยกันไม่มีใครรู้ ผู้จัดการของน้ำฟ้าก็ไม่รู้ เพราะเขาหิวเธอ เขาก็ส่งข้อความไปหาเธอมาให้เขามากระแทก เธออยากให้เขากระแทกเธอก็ส่งข้อความหาเขา มันก็แฟร์ๆกันแล้วนี้ แถมเธอไม่ได้มีเขากระแทกคนเดียวด้วยเขารู้มาตลอดแต่ไม่พูดเพราะของแบบนี้แบ่งๆกันกินกันกระแทก แต่ถ้าเธอคนนั้นคือคนที่เขา ' รักมากแล้ว ' ผ่านมาเป็นร้อยเขาก็ไม่แคร์ เขาขอแค่เธอมีเขาและรู้จักเขา เข้าใจเขาก็พอ

" แต่...." น้ำฟ้าพูดได้คำเดียว

" รู้แก่ใจตัวเองน้ำฟ้า" จากัวร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมา พร้อมกับเดินออกจากห้องไปทันที น้ำฟ้ามองตามหลังของเขาพลางขบกรามแน่นๆ เพราะเธอคิดว่าสองปีที่ผ่านมาจากัวร์จะต้องเลือกเธออยู่แล้ว เขาต้องวางแผนอนาคตแต่งงานกับเธออยู่แล้ว ถึงแม้เขาจะกินคนอื่นนอกจากเธอก็ตาม

ผับเดวิล

" เอาเหล้าไหมพี่จาร์" ออดี้ถามพี่ชายที่เดินเข้ามานั่งลงที่โซฟา ฟอลตัล เวคิน ที่นั่งคลอเคลียสาวๆอยู่หันมามองทันที

" ไม่ !" จากัวร์ตอบเสียงเรียบ พลางมองสาวสวยที่นั่งข้างๆฟอลตัล เขายิ้มที่มุมปากให้เธอ

" อยากได้อย่างอื่นว่ะ" จากัวร์พูดออกมา พลางมองตามเรือนร่างของสาวสวย

" ไปเอาใจเพื่อนพี่หน่อยครับน้องนัด" ฟอลตัลบอกสาวสวย เธอยิ้มหวานให้จากัวร์ทันที พลางดันตัวลุกขึ้นเพื่อจะมานั่งบนตักแกร่งของเขา จากัวร์ดันตัวลุกขึ้นยืน

" ขอกระแทกเน้นๆก่อนค่อยคุยได้ไหมคนสวย" จากัวร์ถามด้วยความสงสัย เขาหรี่ตาลงมองริมฝีปากของเธอ

" ค่ะ" นัดดาตอบอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของจากัวร์ เธอเดินเจ้ามาโอบเอวของเขาทันที ฟอลตัล เวคิน ออดี้มองตามหลังคนทั้งคู่ทันที

" แล้วไม่อยากกระแทกพวกเราบ้างเหรอคะพี่ๆ" สาวๆที่นั่งอยู่บนตักออดี้ถามด้วยความสงสัย ออดี้ยิ้มเอ็นดู

" หึหึ ใจเย็นๆครับ เดี๋ยวพี่จะกระแทกให้สาสมใจเลย " ออดี้พูดออกมาอย่างหื่นๆ

ในห้อง

จากัวร์เดินเข้ามาในห้อง นัดดามองเตียงกว้างๆ และรอบๆห้อง เธอตื่นเต้นมากๆ จากัวร์ปล่อยมือออกจากเอวของเธอ

" ถอดกางเกงออกก็พอ" จากัวร์บอกกับนัดดาสาวสวยถอดกางเกงตัวจิ๋วด้านใน เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเขา พลางทำตามทันที เธอค่อยๆถอดกางเกงตัวจิ๋วออกจากขาเรียว

" พร้อมแล้วค่ะ" เธอบอกเขาเสียงหวานพลางขึ้นไปนอนอ้าขารอบนเตียงกว้าง จากัวร์มองดอกกุหลาบสีสวยที่รอให้แท่งรักของเขาเข้าไปทักทายด้านในอยู่ เขาขบกรามแน่นๆ พร้อมกับจัดการเข็มขัด กางเกงของตัวเอง แท่งรักขนาดใหญ่ชี้โด่อวดนัดดาทันที เขายื่นมือไปเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบเครื่องป้องกัน

" ขอนัดทานไอติมแท่งก่อนได้ไหมคะ" นัดดาถามจากของร้านไอติมแท่งสีขาวปลายหัวสีชมพูอ่อน จากัวร์ก้มลงมองที่แท่งรักของตัวเอง

" คราวหน้าแล้วกัน" เขาบอกกับเธอพร้อมกับสวมเครื่องป้องกันใส่ที่แท่งรัก เสร็จแล้วเขายื่นมือไปจับขาเรียวขานัดดาขึ้นมาพาดไหล่กว้างหนึ่งข้าง นิ้วเรียวบดขยี้เม็ดกุหลาบแรงๆ

" อ๊าาาาาาาาา ซี๊ดดดดดดดด" นัดดาครางออกมาด้วยความสุขสมกับนิ้วเรียวที่บดขยี้เม็ดกุหลาบน้ำหวานของเธอเริ่มไหลซึมออกมา

สวบ! ปึ่ก! แท่งรักขนาดใหญ่สอดเข้าไปที่ร่องสวาทอย่างรวดเร็ว

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา" ทั้งสองคนครางพร้อมๆกัน มือของเขาจับเอวคอดแน่นๆ

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แรงกระแทกหนักหน่วงเน้นๆเข้าออกร่องสวาท

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาซี๊ดดดดดดดดดดดด" ทั้งสองคนครางพร้อมๆกัน พร้อมกับก้มลงมองที่จุดเชื่อมต่อ

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เขากระแทกแท่งรักเข้าใส่ร่องสวาทแรงๆเพราะอารมณ์ปรารถนาที่มาจากห้องเมื่อกี้

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ทั้งสองคนครางแข่งกันเสียงดัง

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงครางสุขสมของทั้งสองคน

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่กปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เขารีบเร่งแรงกระแทกแรวๆถี่ๆเข้าออกร่องสวาททันที

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา/ กรี๊ดดดดดดดดดดด" ทั้งสองคนขึ้นสวรรค์พร้อมกัน พร้อมกับจากัวร์ถอดแท่งรักออกจากร่องสวาท เขาดึงเครื่องป้องกันออกพร้อมกับสวมอันใหม่เข้าไปที่แท่งรัก

หมับ! เขาจับร่างของเธอพลิกคว่ำหน้า ก้นงอนโก่งขึ้น

สวบ! ปึ่ก! เขาสอดแท่งรักเข้าไปที่ร่องสวาทเปียกแฉะอีกครั้ง พร้อมกับเริ่มบทรักบทใหม่กับนัดดา บทแล้วบทเร่าแต่ไม่มีการจูบปากหรือซุกไซ้ตามร่างกายเลย เพราะจากัวร์ต้องการแค่กระแทกด้านล่างเท่านั้น

ห่างกัน ??? สำจาร์ ???