บทที่ 3 บุญคุณ VS ความแค้น (3)
1023 Words
จีจี้หรือมีชื่อจริงว่า ลิ้นจี่ นั่งกอดอกมองค้อนสิงหราช ก่อนจะหันไปเบะปากใส่ธารธาราอดีตเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียน เธอเกลียดธารธาราเพราะความสวย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหนอดีตเพื่อนร่วมชั้นก็ยังสวยเหมือนเดิม
หลังจากเจอกันตรงลิฟต์สิงหราชได้ชวนลิ้นจี่มาที่ร้านกาแฟของโรงพยาบาลด้วยกัน เพราะธารธาราอยากดื่มอะไรเย็นๆ หวานๆ ให้ชื่นใจ ลิ้นจี่มีเหรอจะปฏิเสธรีบเดินตามสองหนุ่มสาวทันที
“มองฉันแบบนั้นไม่ปวดคอเหรอยัยลิ้นจี่”
“จีจี้ย่ะ เรียกให้มันถูกด้วย จีจี้ ไม่ใช่ลิ้นจี่”
“แต่ฉันจำได้ เธอชื่อลิ้นจี่ เด็กหญิงลิ้นจี่ นางสาวลิ้นจี่ ว่าแต่สวยขึ้นเป็นกองไปทำอะไรมา ตาโตเชียว ผิวก็ข๊าวขาว”
ลิ้นจี่ถึงกับยิ้มขวยเขินเมื่อได้ยินคำว่า สวยขึ้นเป็นกอง ตาโต ผิวขาว ก็ใช่สิจะไม่ให้สวยได้อย่างไรในเมื่อเธอหมดเงินไปทุบหน้าเหลาดั้งไม่รู้กี่ล้าน บินเข้าบินออกประเทศเกาหลีเป็นว่าเล่น ทว่ากลัวสิงหราชจะรู้จึงปฏิเสธตาใส เลือกให้คำตอบประหนึ่งดาราไร้เดียงสาที่คิดว่าคนดูไม่มีสมอง
“ทำเทิมที่ไหนกัน คนมันสวยมาตั้งแต่เกิด พี่สิงห์ขาอย่าเข้าใจผิดนะคะ จีจี้ไม่ได้ทำอะไรเลย จมูกโด่งอันนี้แม่ให้มา ตาโตๆ เป็นคุณป๊าที่ให้มา ส่วนปากอวบอิ่มได้มาจากคุณยาย ผิวพรรณงดงามได้มาจากคุณย่า ธรรมชาติทั้งนั้นค่ะ ไม่มีเติมแต่ง อ้อ มีจัดฟันแค่นั้นเอง”
“ใครเชื่อก็โง่ละ” ธารธาราเอ่ยลอยๆ เสียงเบาทำให้ลิ้นจี่ไม่ได้ยิน สวนสิงหราชได้ยินเต็มสองรูหูเกือบจะหลุดขำ ใช่เธอพูดถูกใครเชื่อก็ควายแล้ว เห็นอยู่เต็มสองตาสวยขนาดนี้เอาอะไรมาธรรมชาติ ถามก่อนเหลือตรงไหนบ้างที่ยังธรรมชาติ
“เธอพูดอะไร โง่ๆ ฉันได้ยินไม่ชัด” ลิ้นจี่มองธารธาราตาขวาง คำพูดเมื่อสักครู่ได้ยินไม่ชัด เหมือนตัวเองถูกด่าว่าโง่เลย
คนด่าเพื่อนที่ไม่ชอบขี้หน้าว่าโง่อมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะแก้ตัวตาใสทั้งที่ในใจกำลังยิ้มเยาะ
ยัยลิ้นจี่โง่ตั้งแต่เด็กจนโตจริงๆ แก้ตัวแบบนั้นได้ยังไง ใครเขาจะไปเชื่อ ไอ้ที่นั่งกันอยู่ตรงนี้ไม่ได้กินหญ้าแทนข้าวนะ จะพูดอะไรช่วยเกรงใจข้าวที่กินแต่ละมื้อบ้าง
“ฉันพูดว่า ถ้าคุณสิงห์ขาไม่เชื่อก็โง่แล้ว เนอะคุณสิงห์ขา”
“ครับ โง่มากถ้าเชื่อ เอ๊ย ถ้าไม่เชื่อ”
“นั่นสิคะ จีจี้รู้อยู่แล้วพี่สิงห์ขาต้องเชื่อ”
“โง่ของจริง เรากลับกันเถอะค่ะ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอพาแฟนกลับบ้านก่อนนะครับ”
คำพูดของชายหนุ่มทำให้ลิ้นจี่ตาโตตกใจ ก่อนจะมองสองหนุ่มสาวด้วยความสงสัย ใช่สิเธอยังไม่ได้ถามเลยสองคนนี้รู้จักกันได้ยังไง แล้วมาโรงพยาบาลกันทำไม
“เดี๋ยวนะคะ เมื่อกี้เหมือนจีจี้จะหูฟาด แฟน? ใครคะ? ใครเป็นแฟนใคร?” คนสวยด้วยมีดหมอมองใบหน้าของธารธารากับสิงหราชสลับกันอย่างไม่อยากเชื่อ คิดว่าตัวเองคงหูเพี้ยน
ผู้ชายเลิศเลอเพอร์เฟกต์อย่างพี่สิงห์ขาเนี่ยนะจะไปคบกับยัยทอมปากตลาด ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ พี่สิงห์ขาไม่ตาต่ำขนาดนั้นหรอก ทว่าคำตอบจากปากของชายหนุ่มทำให้ลิ้นจี่อ้าปากค้าง เกิดคำถามขึ้นมาในใจ Really? OMG! เธอไม่อยากเชื่อ
“ผมกับธาราเรากำลังคบกัน ใช่ไหมครับคุณแฟน”
“ค่ะ เจอปุ๊บรักปั๊บ ตกลงเป็นแฟนเลย”
“ไม่จริง พี่สิงห์ขาโกหก พี่สิงห์ขาไม่ตาต่ำหรอก”
“จริงสิจ๊ะลิ้นจี่จ๋า ฉันกับคุณสิงห์ขาเป็นแฟนกัน ฉันไม่ได้เป็นคนจีบเขาก่อนนะ เขาเองที่มาจีบ ก็คนสวยธรรมชาติอะเนอะ ไม่ผ่านมีดหมอมาสักเล่มใครบ้างจะไม่หลง จริงไหมคะคุณสิงห์ขา”
“ครับ ผมนี่แหละจีบน้องธาราก่อน”
คำเรียกขานว่าน้องเกือบทำให้หญิงสาวอ้วกพุ่ง รู้สึกขนลุกขนพองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ธารธารามองสิงหราชด้วยหางตา เข้าใจแล้วทำไมสาวน้อยสาวใหญ่ถึงอยากถวายตัวเป็นของเล่นของชายหนุ่ม
ปากหวานไม่มีใครเกิน แหมมานงมาน้อง เรียกไอ้เรียกอียังรู้สึกระคายหูน้อยกว่าอีก แต่ก็เอาเถอะเพื่อหักหน้ายัยลิ้นจี่เน่า ไม่ว่าเขาจะเรียกอะไรเธอจะยอมเออออห่อหมกทุกอย่าง ขอแค่ทำให้อดีตเพื่อนร่วมชั้นอยู่ไม่สุขได้ก็พอ
บอกแล้วไงบุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ เพราะยัยลิ้นจี่ตัวร้ายสร้างวีรกรรมสมัยเรียนด้วยกันไว้เยอะมาก ตอนนี้ถึงเวลาเอาคืน ผ่านมาสิบปีก็ยังไม่สายที่จะแก้แค้น
“ไปเป็นแฟนกันตอนไหนคะ ลิ้นจี่ เอ๊ย จีจี้ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“แล้วทำไมเธอต้องรู้ด้วยล่ะยัยลิ้นจี่เน่า คุณสิงห์ขากับฉันจะเป็นแฟนกันตอนไหนมันก็เรื่องของเราสองคน คุณหนูลิ้นจี่คนสวยด้วยมีดหมอเกาไม่เกี่ยว”
“ไม่เชื่อ ยังไงจีจี้ก็ไม่เชื่อ พี่สิงห์ขาถูกบังคับใช่ไหมคะ” ลิ้นจี่หันไปสอบถามสิงหราชเสียงอ้อน หากเขาตอบว่าใช่ เธอพร้อมจะกางแขนปกป้องแล้วกำจัดยัยทอมปากตลาดให้สิ้นซาก แต่คำตอบจากปากชายหนุ่มทำให้หญิงสาวหน้าแตกดัง...เพล้ง!
“เปล่าครับ ผมเต็มใจเอง ไม่มีใครบังคับ ผมนี่แหละบังคับน้องธาราให้รับรัก ผมอยากคบกับน้องธาราจริงๆ โชคดีมากที่น้องธารายอมตกลง” การละครแล้วหนึ่ง พูดอย่างเดียวกลัวลิ้นจี่จะไม่เชื่อจึงเอื้อมมือไปคว้ามือธารธารามากุม ราวกับรักมากมายทั้งที่ก่อนหน้านี้เถียงกันแทบตาย ไม่มีทางรักเธอชอบเธอ
- Writer
