“ชอบสุด ๆ ไปเลยงั้นเหรอ” พยัคฆ์ยกยิ้มแต่ดวงตากลับฉายวาวโรจน์ดั่งเสือร้ายที่พร้อมจะฉีกเหยื่อเป็นชิ้น ๆ
ลิ้นหนาดุนกระพุ้งแก้มปั่นประสาทคนที่ได้เห็น ก่อนที่ใบหน้ายียวนจะโน้มเข้ามาประชิด สองแขนแกร่งตวัดร่างกายเธอเข้าไปแนบชิดจนแม้แต่มดสักตัวก็คงแทรกกลางไม่ได้ ไม่พอแค่นั้นฝ่ามือหนายังลูบไล้ไปทั่วสัดส่วนโค้งเว้าเธอด้วย
“นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ !” ดอกรักเสียงดังอย่างลืมตัวเมื่ออีกคนสัมผัสร่างกายเธออย่างไม่ให้เกียรติ
พยัคฆ์จับมือที่พยายามผลักร่างเขาออกไว้ด้วยมือข้างเดียว แม้ดอกรักจะดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่อาจหลุดพ้นพันธนาการนี้ได้เลย
จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามต้นคอหอมราวกับมันเป็นพื้นที่โปรดปราน แม้เธอจะเบี่ยงหน้าหนีเท่าไหร่ ปากร้อนก็ยังตามไปขบเม้มไม่ห่าง
เธอเจ็บหนึบไปทั้งกายและใจ แผ่นหลังเล็กเสียดสีกับเปลือกไม้ขรุขระจนเจ็บแสบไปหมด ไหนจะแขนทั้งสองข้างที่ถูกบิดไปไว้ด้านหลังจนดอกรักเจ็บตึงไปทั้งหัวไหล่ แต่น
