หลังจากเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านมากว่าสัปดาห์แล้วที่ดอกรักต้องสอนและช่วยเหลืองานของพยัคฆ์สลับกับคาเฟที่เธอดูแล
แม้ชายหนุ่มจะยังพ่นคำพูดทำร้ายจิตใจเธออย่างไม่ลดละ แต่เหมือนดอกรักจะมีภูมิคุ้มมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ทำให้เรื่องแค่นี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปานตายดั่งกาลก่อน
ในขณะเดียวกันพัดชาที่กำลังทานอาหารอยู่ตรงข้ามลูกชายก็รู้สึกว่าลูกชายของเธอกระตือรือร้นไปทำงานจนอดสงสัยไม่ได้
แม้จะพอรู้ว่าลูกชายตัวเองเป็นพวกทำงานหนักทว่าไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าพยัคฆ์จะรั้งตัวผู้ช่วยให้อยู่กับตัวเองด้วย และผู้ช่วยที่พัดชาหมายถึงก็มีแค่ดอกรักคนเดียวอีกต่างหาก
“งานเป็นไงบ้าง"
“ก็ดีครับ"
“แล้วคนที่แม่ให้ไปสอนเป็นไง"
“หมายถึงเด็กคนนั้นนะเหรอครับ” ดวงตาคมเหลือบมองผู้เป็นมารดาเล็กน้อย
“อื้ม แม่น่ะอยากได้หนูรักมาเป็นสะใภ้มาก ๆ เลยล่ะ แต่ก็ช่างเถอะ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็เล่นมีคนมาตามเทียวจีบอยู่ทุกเดือนลูกชายแม่คงทำคะแ
