Ilang beses pang napakurap-kurap ng kanyang mga mata si Dameil sabay lunok ng kanyang sariling laway. Bahagyang nanigas siya habang gumagalaw ang kanyang adams apple at kahit na anong pilit niya sa katawan ay hindi niya magawang humarap sa babaeng nakayakap pa rin sa kanyang beywang ngayon dahil baka masumbatan niya lang ito ng kung anu-anong masasakit na mga salita sa mga sandaling iyon. Baka rin masigawan niya ito ng wala sa oras at ayaw niyang gawin iyon ngayon sa babae na alam niyang labis nitong ikakatakot sa mga oras na ito. Nais niyang ipaintindi kay Grezia na hindi lahat ng tao ay dapat niyang pagkatiwalaan sa lugar na iyon. Kagaya na lang ng mga lalakeng balasubas na iyon, hindi ng mga ito nakilala na kasama niya ang babae nang dahil sa kanyang distansya dito kaya naman napag-inte
