ว่าจะไม่ยุ่งแล้วเชียว
810 Words
ตอนที่10 ว่าจะไม่ยุ่งแล้วเชียว
ไอ้พวกตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องได้รับนิ้วกลางจากยัยแสบมินนี่ พากันมองมายังผมด้วยสายตาชื่นชม แถมยังพร้อมอกพร้อมใจกันยกนิ้วโป้งให้อีก
“เจ๋งวะ/เยี่ยม/นายแน่มาก”
“ไอ้พวกบ้า”
ผมทำเป็นไม่สนใจพวกมันด้วยการยกแก้วกาแฟขึ้นดูด ผ่านไปสักพักยัยมินนี่ก็ยกกาแฟมาเสิร์ฟที่โต๊ะพวกมันทั้งสามคน คราวนี้ผมบอกกับตัวเองว่าจะนั่งมองดูเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลยคอยดูดิ
“กาแฟที่สั่งได้แล้วค่า”
ยัยมินนี่มองเลยมายังผมพร้อมกับแลบลิ้นให้ นี่ถ้าเธอเป็นผู้ชายด้วยกันสาบานได้ว่าผมคงยกนิ้วกลางให้คืนไป และเดินเข้าไปบวกแล้ว
“น้องมินนี่ชอบหมาไหมครับ”
ไอ้คนผมยาวถามขึ้นพร้อมกับยักคิ้ว
“ชอบมั้งคะ”
มินนี่ทำหน้างงๆ เอ๋อๆ เหมือนที่ผมเคยเห็นเธอชอบทำบ่อยๆ
“ถ้าแฟนพี่ชอบหมา พี่จะไม่ซื้อหมาให้หรอกครับ แต่พี่จะให้เธอเลี้ยงพี่เลย เพราะพี่สันดานหมาน่าจะแทนกันได้”
ผมพ่นกาแฟในปากออกพรวด จนไอ้คนปล่อยมุกและมินนี่หันมามองผมเป็นตาเดียวกัน
มุกเชี้ยไรของมึงวะ?
“เอ่อ ถ้าให้เลือกระหว่างเลี้ยงหมากับเลี้ยงพี่ มินนี่คงจะเลือกเลี้ยงหมาค่ะ” คำพูดซื่อๆ หน้านิ่งของมินนี่ทำให้ผมแทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว
“มุกอะไรของมึงวะเหมือนชงให้น้องเค้าด่าเลย” ไอ้คนหัวเกรียนโวยวาย
“มินนี่ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนสิครับจะรีบไปไหน”
ไอ้คนผมยาวคว้าแขนของมินนี่เอาไว้ ผมต้องรีบมองไปทางอื่นพยายามไม่แส่เข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านด้วยการเริ่มนับ1-100ในใจ
“ปล่อยนะคะพี่ พี่บี/วาวาช่วยด้วย” เสียงมินนี่ร้องขอความช่วยเหลือ
“จะดีดดิ้นทำไมล่ะครับคนสวย พี่ไม่ได้จะฉุดน้องไปข่มขืนสักหน่อย”
“จริงด้วย ไม่เห็นต้องเล่นตัวขนาดนั้นเลยนี่หว่า”
“แล้วพวกพี่จะทำอะไรคะ ปล่อยสิ”
น้ำเสียงเธอเริ่มสั่นทำเอาผมลืมลำดับของตัวเลขที่กำลังนับไปสนิท
“เมื่อกี้พี่พนันกับเพื่อนๆ เอาไว้ว่าน้องมินนี่คนสวยใส่เกงในสีอะไร”
ไอ้คนผมยาวยิ้มกวนประสาท โดยยังจับข้อมือของมินนี่เอาไว้ไม่ยอมปล่อย ผมรู้สึกได้ว่ามีแวบหนึ่งที่เธอหันขวับมามองทางผม แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“พี่แค่อยากรู้แค่นี้แหละ ฮา ฮา”
“อย่านะ ช่วยด้วย หยุดนะ”
มินนี่เอี้ยวตัวหนีการคุกคามของไอ้ผมยาวที่พยายามจะใช้มืออีกข้างของมันจับชายกระโปรงของเธอเปิดขึ้น ผมมองเลยไปยังเคาน์เตอร์พนักงานสองคนของร้านกาแฟพากันยืนทำหน้าตาตื่นตกใจ โดยที่ไม่มีใครคิดจะออกมาช่วยเหลือยัยมินนี่เลยสักคนเดียว
“น้องเขาบอกให้หยุด มึงหูแตกอ่อ”
ในที่สุดผมก็ฟิวส์ขาดลุกขึ้นยืนชี้หน้าพวกมัน จังหวะนั้นเองมันก็ปล่อยแขนของมินนี่ ด้วยอารามตกใจเธอเลยวิ่งเข้ามาหลบด้านหลังของผมใช้มือข้างหนึ่งเกาะแขนผมเอาไว้
“นี่ ไม่ต้องมาจับเลยนะเมื่อกี้เธอยกนิ้วกลางให้ใคร”
ผมหันไปดุเธอก่อนจะค่อยๆ แกะนิ้วมือที่จับแขนผมออกทีละนิ้ว
“ก็… ก็นายทำลามกใช่ฉันก่อนเองนะ”
มินนี่เถียงผมทันควัน
“ฉันได้ยินพวกมันพูดกันว่าจะดูสีกางเกงในเธอ ฉันก็เลยถาม”
ผมยกนิ้วชี้จิ้มหน้าผากของยัยเฉิ่มมินนี่ “เมื่อกี้แค่เธอบอกว่าใส่กางเกงในสีอะไรก็จบ พวกมันก็ไม่ต้องเปิดกระโปรงเธอดูแล้ว คราวนี้เข้าใจยัง”
“แล้วใครจะไปรู้ละ จู่ๆ โดนถามว่าใส่กางเกงในสีอะไรเป็นใครก็ต้องโมโหด้วยกันทั้งนั้นแหละ”
ระหว่างที่ผมกับยัยมินนี่ยืนเถียงกันไอ้พวกนั้นก็เข้ามายืนตรงหน้าผมแล้ว สีหน้าท่าทางของแต่ละคนเหมือนจะหิวตรีนสุดๆ
“ไอ้หน้าหล่อ มึงอยากเป็นพระเอกเหรอสัส” ไอ้ผมยาวชี้หน้าผม
“โชว์หญิงเหรอ เดี๋ยวรู้เลยมึง”
“สักลายแล้วทำเก๋าว่างั้น วันนี้มึงเจ็บตัวแน่”
“หลบไปก่อน เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
ผมยกแก้วกาแฟขึ้นดูดยาวๆ จนหมดแก้วด้วยความเสียดาย
“นายไม่เป็นไรแน่นะ”
มินนี่ถามผม สีหน้าเธอเหมือนจะเป็นห่วง… มั้ง
- Writer
