รถฟอร์จูนเนอร์สีขาวจอดเทียบหน้าบ้าน อรนลินก้าวลงมาพร้อมกับคนขับ เจ้าของบ้านมายืนรอรับด้วยสีหน้ากังวลผสมความเป็นห่วง เรนิกาถลาเข้ามากอดเพื่อนทันทีที่พบหน้า
“เป็นอะไรหรือเปล่าอร พวกมันได้ทำอะไรอรไหม!”เรนิกาถามรัว มือจับร่างกายเพื่อนเพื่อสำรวจ
“ไม่เป็นไรเรน มันไม่ได้ทำอะไรอร พวกมันกลับไปหมดแล้ว อรถึงเข้าไปเห็นห้องตัวเอง”
“พรุ่งนี้พี่ว่าจะพาไปแจ้งความน่ะเรน”
พาวินีมองดูเพื่อนบุตรสาว อรนลินไม่น่าต้องมาพบเจอเรื่องราวร้ายๆ แบบนี้ เหตุผลอะไรที่ทำให้คนพวกนั้นต้องการทำร้ายผู้หญิงตัวคนเดียว อรนลินน่าสงสารเสียทั้งพ่อและแม่ ญาติพี่น้องไม่มีต้องดิ้นรนทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตลอด
“เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าลูก”พาวินีบอก
“ค่ะแม่”
ทุกคนรวมตัวกันในห้องนั่งเล่น สีหน้าแต่ละคนบ่งบอกถึงความไม่สบายใจ อรนลินรู้สึกผิดที่ทำให้ทุกคนพลอยเครียดเรื่องตนเองไปด้วย ทั้งที่ไม่ใช่ธุระเลย แต่เธอไม่รู้จะพึ่งใครอีกแล้วหลังจ
