หกโมงเช้าร่างบางลุกจากเตียงนอนบิดกายขับไล่ความเมื่อยแล้วลุกยืน เมื่อคืนบุตรชายไม่ได้เข้ามานอนด้วย ตอนนี้ชุณห์ติดคุณยายมากกว่าแม่ตัวเองเสียอีก เธอเลยต้องปล่อย ช่วงนี้งานล้นมือจนแทบไม่มีเวลาเล่นกับลูกชายเท่าไหร่นัก หยิบผ้าขนหนูจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำเรียบแล้วออกมา
ชุดแซกสีน้ำตาลถูกนำมาสวมใส่ทับด้วยสูทสีดำ ผมถูกปล่อยเคลียแผ่นหลังคาดด้วยโบว์สีขาว เรนิกามองตัวเองในกระจกอีกครั้งเพื่อตรวจความเรียบร้อย แล้วหยิบกระเป๋าสีแดงขึ้นสะพายออกจากห้อง ลงบันไดมาได้กลิ่นหอมอ่อนของอาหาร มาถึงขั้นสุดท้ายเลยสาวเท้าเข้าห้องครัวเห็นมารดายืนสาละวนในครัว ลูกสาวโอบกอดมารดาจากด้านหลังไว้แน่น
“แม่ทำอะไรคะ”หญิงสาวถาม แล้วชะเง้อมองหม้อใบใหญ่บนเตา
“ข้าวต้มทะเลลูก”
“น่าทานจังเลยค่ะ”เรนิกาบอกพร้อมกลืนน้ำลาย
“ไปนั่งก่อนสิ เดี๋ยวแม่ให้คนยกไปให้”
“วันนี้ทำไมแม่ลงครัวเองล่ะคะ ปกติเรนเห็นให้ป้านวลทำตลอด”
“ก็ครอบครัวเ
