รถฟอร์จูนเนอร์สีขาวเคลื่อนไปยังจุดหมายคือโรงเรียนสำหรับชั้นประถม รัชพลเปิดประตูลงจากรถเพื่อติดต่อกับอาจารย์ด้านใน ตอนนี้เกือบบ่ายสามแล้วหากไม่รีบอาจไม่ทันโรงเรียนเลิก บรรดาคุณครูคงวุ่นวายน่าดูเพราะผู้ปกครองอาจทะยอยมารับบุตรหลานกัน รัชพลติดต่อผู้อำนวยการโรงเรียนเพื่อสอบถามค่าเทอม และเอกสารที่ต้องตระเตรียมรวมถึงอุปกรณ์การเรียน ตารางสอน ที่นี่เป็นโรงเรียนเอกชนค่อนข้างเน้นภาษาอังกฤษซึ่งเขาคิดว่าค่อนข้างดีทีเดียว หากต้องการปูทางให้บุตรหลานตั้งแต่ยังเด็ก
เกือบชั่วโมงธุระเรียบร้อยชายหนุ่มออกมาจากห้อง เพื่อเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเห็นร่างคุ้นตายืนฉุดกระชากอยู่กับชายคนหนึ่ง ความจริงเขาไม่คิดอยากวุ่นวายด้วยแต่ทว่าสำนึกส่วนดีมันดันตีตื้นขึ้นมาเลยตัดสินใจจอดรถเพื่อลงมาสอบถาม
“มีอะไรให้ช่วยไหม”รัชพลถามขึ้น สองคนหันมอง
“ไม่มีหรอก!”อรนลินตอบ
อรนลินสะบัดข้อมือจ้องมองอดีตแฟนแววตาขุ่นเคือง จนป่านนี้แล
