บทที่12 พยายามใกล้ชิด
1048 Words
บทที่12
พยายามใกล้ชิด
ผมอึ้งกับสิ่งที่ลูกผมพูดมากเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาแต่ถ้าผมโอนให้จะหายโกรธจริงหรือเปล่า ผมไม่ได้รู้สึกแย่นะที่รู้ว่าตัวเองมีลูกแต่มันรู้สึกแย่ตรงที่ผมปล่อยเวลาให้มันผ่านไปถึง4ปี พวกเธอจะโกรธผมก็ไม่แปลก
“ถ้าพ่อโอนให้จะหายโกรธพ่อจริงๆ ใช่ไหมมีญ่า”
“ขึ้งอยู่กับจำนวนเงิงค่ะ”
“งั้นพ่อให้หมดบัญชีเลย พ่อมีอยู่ในบัญชี45ล้าน พ่อให้หนูกับแม่หมดเลย”
“มี๊เอาไงคะ” ความอยากได้เงินของมีญ่าทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไป ตอนนี้เธอหันไปอ้อนวอนขอให้ผู้เป็นแม่หายโกรธเพราะเธออยากได้เงิน เธอชอบเงิน ยิ่งเยอะยิ่งดี
“อย่าเห็นแก่เงินมีญ่าพี่ไม่ชอบ!”
ซี๊ดด ผมกลัวมีก้า กลัวลูกตัวเองจริงๆนะทั้งน้ำเสียง แววตา สีหน้าคือโหดแท้ มีญ่าเองก็ดูสงบปากสงบคำทันทีเมื่อถูกพี่ชายดุ ผมมองหน้าวีนัสด้วยความรู้สึกผิดแต่เธอกลับขอตัวพาลูกๆ ขึ้นไปพักผ่อน เธอเองก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
กลางดึกคืนนั้น
ผมรอให้ทุกคนเข้านอนจนหมดเพราะคืนนี้ผมจะแอบเข้าไปนอนกับลูกๆ ผมค่อยๆ ย่องไปที่ตู้กุญแจแล้วใช้แสงไฟจากโทรศัพท์ส่องแต่ว่าพวงกุญแจมันหายไปไหน ใครเอาไปทำห่าอะไรสงสัยกุญแจมีตีน
“หานี่อยู่ใช่ไหมโบ๊ท!”
“แม่! เอ่อ...ผมแค่มาออกกำลังกายเฉยๆ แล้วแม่เอากุญแจไปทำไมทะเลาะกับพ่อเหรอ”
“ไอ้ลูกคนนี้เพราะแม่รู้ไงล่ะว่าเราต้องมาตามหามัน แม่เลยเก็บเอาไว้ โบ๊ทแม่ถามจริงๆ โบ๊ทจริงจังใช่ไหมถ้าเล่นๆ แม่ขอให้หยุดคิดอะไรสกปรกๆ เดี๋ยวนี้เลย”
“แม่ผมไม่ได้เล่นนะที่ผ่านมาก็เอาจริงทุกรอบ”
เพี้ยะ!
“โอ้ยย แม่ผมเจ็บนะ”
“ทำอะไรนึกถึงจิตใจลูกเราบ้าง พ่อเบย์บอกว่ามีก้าดูเป็นเด็กเก็บความรู้สึกไม่เก่ง ตั้งแต่มาไม่ยิ้ม ไม่คุยกับใครเลยอย่าทำให้ลูกเกลียดตัวเองไปมากกว่านี้เลยเข้าใจไหม”
“ครับ”
“อีกเรื่องนึงอย่าคิดทำอะไรต่ำตมเด็ดขาดไม่งั้นแม่จะเอาเลือดหัวเราออก!”
“ค้าบบบบ”
ผมเดินคอตกเข้ามาในห้องแต่พอนึกได้ว่าห้องของวีนัสอยู่ติดกับห้องผมแถมระเบียงก็เป็นระเบียงเดียวกันผมจึงใช้วิชาตัวเบาปีนข้ามไปหาเธอ ประตูกระจกห้องนี้ผมเคยงัดประจำเวลาเล่นซ่อนแอบกับหลานๆ จึงทำให้ผมเข้ามาในห้องที่แอร์เย็นฉ่ำได้อย่างง่ายดาย
แสงไฟจากข้างนอกทำให้ผมเห็นสามคนแม่ลูกนอนกอดกันกลมยิ่งผมเดินเข้าไปใกล้ๆ หัวใจผมยิ่งสั่นไหว เห็นเด็กๆหลับปุ๋ยแล้วผมใจบางจนเผลอลูบหัวทั้งสองคนเบาๆ
“พ่อขอโทษนะครับมีก้า มีญ่า พ่อสัญญาว่าจะทำหน้าที่ของพ่อให้ดี พ่อจะปกป้องหนูกับแม่ด้วยชีวิตของพ่อเอง”
ผมหอมทั้งสองคนก่อนจะหอมหน้าผากของวีนัสจากนั้นก็รีบปีนกลับห้องตัวเองก่อนที่วีนัสจะตื่น
///วีนัส///
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้เมื่อ4ปีที่แล้ว ในวันที่ฉันต้องอยู่กับเขาเป็นวันสุดท้ายฉันเองก็นอนไม่หลับกระสับกระส่ายจนประตูห้องใต้ดินเปิดเข้ามา คุณโบ๊ทเขาก็ทำแบบนี้แอบหอมแก้มฉัน หอมหน้าผากฉันและนอนกอดฉันทั้งคืน
วันต่อมา
ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อลงมาช่วยงานบ้านวันนี้คุณแม่ของคุณโบ๊ทลงมือเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้เด็กๆ ฉันจึงอาสามาเป็นลูกมือ ถึงเวลามีก้าก็จับน้องอาบน้ำก่อนจะพากันลงมาข้างล่างท่ามกลางเสียงชื่นชมของคุณปู่อาทิตย์และคุณพ่อไบร์ท
“เจ้าโบ๊ทยังไม่ตื่นอีกเหรอคะคุณไบร์ท”
“ยังไม่ลงมาเลยครับ”
“ไม่เก่งเลย มีญ่าเก่งกว่า!”
“ใช่หลานสาวปู่เก่งที่สุดอยู่แล้วพ่อโบ๊ทไม่ได้เรื่องป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก ไปปลุกกันไหมลูกปู่พาไป”
ไม่ทันที่เด็กๆ จะขึ้นไปคุณโบ๊ทก็เดินลงมาด้วยสภาพที่เหมือนคนอดนอน มาถึงก็แอบถือวิสาสะนอนบนโซฟาโดยหนุนขาอวบๆของมีญ่าทำเอามีญ่ามองหน้าคุณปู่ด้วยความตกใจ
“ตบมันเลยลูกปู่อนุญาต”
เพี้ยะ!!
ฝ่ามือน้อยๆ ตบเข้าเต็มหน้าของคุณโบ๊ทเขาทำเสียงโอดโอยจนมีญ่าแอบตบอีกรอบเธอหัวเราะชอบใจมีก้าคันไม้คันมือรีบง้างสุดแขนแล้วตบดัง เพี้ยะ!! ตบเน้นๆ จนหน้าชาไปแถบ
“โอ้ยย! พ่อเจ็บ โอ้ยยย”
คิกๆๆ เสียงมีญ่าหัวเราะชอบใจเมื่อฉันยกอาหารมาเสิร์ฟทุกคนก็เดินมานั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ครอบครัวของอาจารย์วาโยกลับไปแล้วเด็กๆ เลยไม่มีเพื่อนเล่นเลย
“เรื่องเรียนของเด็กๆ วีนัสว่าไงลูก ให้เรียนที่เดียวกับเจ้าบาสกับคาเวียร์ไหม มีบอดี้การ์ดดูแลระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนาด้วย”
“ก็ได้ค่ะหนูแล้วแต่คุณน้า”
“แม่จ่ะลูก แม่” ต้นหอมเน้นคำว่าแม่จนลูกชายตัวดีแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว
“ค่ะคุณแม่^^”
“เอ่อออ คุงย่าขาที่ลองดองมีญ่ามีแมวด้วยนะคะ”
“จริงเหรอคะมีญ่าไม่อยู่มันคงเหงาแย่เลย มีญ่าอยากเลี้ยงไหมคะเดี๋ยวย่าพาไปซื้อย่าก็ชอบแมวนะ”
“มีญ่าอยากเลี้ยงแก้วมังกองค่ะ”
ก๊ากกกก ทุกคนขำลั่นแม้แต่มีก้าก็ยกมือขึ้นมาปิดปาก เด็กไม่รู้ไม่ผิดนะทุกคน ฉันรีบอธิบายให้ลูกเข้าใจว่าแก้วมังกรเป็นผลไม้ไม่ใช่สัตว์ เธอคงได้ยินแม่บ้านคุยกันว่าที่สวนหลังบ้านมีแก้วมังกร เธอเลยเข้าใจว่าเป็นสัตว์เลี้ยง
-------------------------------------------------
หลงรักมีญ่าขึ้นทุกทียัยตัวแสบ
- Writer
