Malayo na ang itinatakbo ng sasakyan at hindi ko alam kung saan na kami nakakarating. Si Zachary ang nagda-drive at si Accalia ang nasa front seat. Samantalang kami ay nakaupo sa ikalawang hanay at katabi ko ngayon si Andrius na mahimbing na natutulog sa balikat ko, kaya naman hirap na hirap akong gumalaw at huminga. Nakaramdam ako ng awa para sa kaniya, mukha siyang pagod dahil sa dami ng trabaho ngunit hindi nito nabawasan ang kakisigang taglay.
“We are here,” Zachary said and he carefully stopped the car. Napatingin ako sa unahan at madilim na espasyo lang ang nakita ko.
Mabilis na nagbulungan ang mga kasama namin sa loob at isa-isa na ring bumaba ng sasakyan. Gusto kong ilibot ang paningin ngunit hindi naman ako makagalaw ng maayos dahil sa tayo ko, at kahit ayokong putulin ang
