หญิงสาวเจ็บช้ำกับคำถามไร้เยื่อใยของเขานัก “หม่อม.. ข้าน้อยมาหานายท่าน จำเป็นต้องมาเพราะมีธุระด้วยหรือเจ้าคะ”
หึ! ต้าเสินสบถในใจขณะมองหญิงสาวที่แสร้งถามเสียงนุ่มนวล ทำหน้าอ่อนหวาน ไม่แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา กำลังจะพูดต่อแต่เห็นซูวี่เดินมา จึงปิดปากเงียบไม่พูดอะไร
“อวี่กงไปไหน” เขาเอ่ยถามเมื่อนางรินน้ำชาให้แขกผู้มาเยือน
“ไม่ทราบเจ้าค่ะนายท่าน”
“แล้วทำไมเจ้าต้องมาทำงานนี้ด้วย มันไม่ใช่หน้าที่ของแม่ครัวนี่”
“ที่ครัวไม่มีใครว่างเจ้าค่ะ มีเพียงป้าสี่และบ่าวเท่านั้นที่พอจะว่าง บ่าวก็เลยขอรับอาสามาแทนเจ้าค่ะ” นางตอบเลี่ยง ๆ เพราะไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน และพูดจาอย่างนอบน้อมมากขึ้น
“อือ คิดได้หรือยังว่าจะทำอะไรกับปลา”
“ซุปปลากับปลาทอดถั่วเหลืองหมักเจ้าค่ะ นายท่านอยากให้บ่าวเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นไหมเจ้าคะ” บางทีเขาอาจจะอยากเปลี่ยนรายการอาหารเพราะแขกสาวคนสวยคนนี้ก็ได้
“แล้วแต่เจ้าเลย ไ
