องครักษ์หนุ่มแค่นยิ้ม มองอีกฝ่ายด้วยสายตารักลึกซึ้งเกินคำว่าเพื่อน
“ที่สองก็ยังดี ดีกว่าไม่มีอันดับอยู่ในใจของเจ้า”
“ท่านนี่นะ จิ๊ ๆ ๆ” อวี่กงส่ายหน้าไปมาขณะเพ่งมองเพื่อนรักตั้งแต่วัยเด็ก “ถ้าเอาคำพูดพวกนี้ไปพูดกับสตรี เชื่อเถอะว่าพวกนางต้องเข้าใจผิดคิดว่าท่านหลงรักพวกนางแน่ ๆ”
“แล้วเจ้าล่ะ รู้สึกแบบนั้นไหม”
“ถ้าข้าเป็นสตรีก็คงคิดไปแล้ว ดีนะที่ข้าเป็นบุรุษเช่นเจ้า”
“ถ้าเจ้าจะคิดข้าก็ยินดีนะ” ตบท้ายคำพูดด้วยสายตายียวน
“ข้าเกือบจะใจเต้นกับน้ำเสียงของเจ้าอยู่แล้ว ถ้าไม่เห็นสายตาของเจ้าเสียก่อน ฮึ!”
เจ้าของใบหน้ายิ้มยากโน้มลงไปหาใบหน้างดงามคล้ายสตรีเกือบจะแนบชิด
อวี่กงรีบขยับหน้าหนี กลบเกลื่อนอาการใจเต้นรัวด้วยการตีหน้าดุใส่
“เล่นบ้าอะไรของเจ้า!” ต่อว่าเสียงขุ่น
คนถูกตำหนิยักไหล่ เบะปากยั่วเย้าใส่อีกฝ่ายเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง ถ้าเขาไม่หลบเสียก่อน มั่นใจเลยว่าไ
