“อาหารกลางวันวันนี้มีปลานึ่ง กุ้งต้มหวาน ซุปเยื่อไผ่และผัดผักบุ้งเจ้าค่ะ” เธอเริ่มทำงานที่นี่ได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว และทั้งหนึ่งอาทิตย์นี้เธอถูกสั่งให้ทำผัดผักบุ้งทุกวัน วันละหนึ่งมื้อแล้วแต่เขาจะสั่งมา “นายท่านเจ้าคะ” เรียกเขาอีกครั้งเมื่อเขายังก้มหน้าก้มตาอยู่กับงานบนโต๊ะ เหมือนไม่ได้ยินเสียงของเธอ
“อือ” ชายหนุ่มขานรับ เงยหน้ามองหญิงสาวเล็กน้อยแล้วก้มหน้าทำงานที่ค้างอยู่อีกเล็กน้อยให้จบ เขาลุกขึ้นเมื่อเสร็จงาน “บ่ายนี้เจ้าว่างหรือไม่” เอ่ยถามขณะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
“ไม่ว่างเจ้าค่ะ” เธอไม่ว่างเพราะตั้งใจจะทดลองผสมแป้งทำขนมปังดูสักหน่อย “แต่ถ้าใช้เวลาไม่นานก็น่าจะได้ ท่านชายจะให้ข้าทำอะไรเจ้าคะ”
“ไปตกปลาเป็นเพื่อนข้าหน่อย”
“ตกปลาที่ไหนเจ้าคะ”
“ทางทิศตะวันออกของคฤหาสน์แห่งนี้ติดกับลำธาร ที่นั่นปลาค่อนข้างชุมเพราะชาวบ้านเข้าไม่ถึง ถ้าตกได้ปลาตัวใหญ่ข้าจะยกให้เจ้า เอาไว้ทำซุปปลาดื่มไล่หวั
