Seeing You

Rattan Ball

Chapter 2

I am now standing sa harap ng paaralan na aking papasukan at pinagmasdan ang mga estudyanteng pumapasok. I am now in my 4th year of high school. Nakasuot ako ngayon ng itim na blouse na may purple ribbon at itim na palda na hanggang tuhod ang haba na may highlights of purple bilang mga babae at tanging medyas lang namin ang kailangang puti  ang kulay.

Buti walang hassle ang pag-enrol ko kahit late enrolee ako. Naglabas muna ako ng buntong hininga bago ako pumasok.

“Uy, si King na ba yun?”

“Oh shacks. Siya na nga pre.”

I gave them a look when I heard that and the two guys were startled.

“Ah go-good morning, King,” they greeted at automatic na nag-bow pa silang dalawa sa harapan ko.

Siguro dahil sa poker face kong mukha kaya sila na-intimidate but I gave them a nod to greet them back. I continued walking diretso sa loob ng paaralan and all the students that would pass by will greet with the same greeting and I would greet them back with a nod.

Huwag kayong malito about the title. Yes I am a girl but the title of being a ‘King’ here in this school has its meaning. Actually, ang tawag sa school na pinapasukan ko ay C.H.E.S.S – Council of High Excellent Student’s School. Our school has its own “student government” that helps our teachers and principal in improving it. The positions in it are based on the rankings of the CHESS game itself; we have the ‘King’ for the highest rank, next the ‘Queen’, and then the ‘Bishop’ is like the ‘secretary’ of the council, then the Rook will be our ‘treasurer’ and lastly the Knight, the ‘disciplinary officer’. So you see, since tawag nila sa akin ‘King’, yes I am the president of the student council.

Dati, this high school agreed that there should be a specific gender in each position na dapat lalaki lang ang King habang babae naman ang Queen. Bishop and Rook are mixed gender and the Knight should only be a boy. Also, qualifying for the Knight, you have to at least be belonging to a sport in our school, pero lahat iyon ay nagbago nang maglakas loob akong tumakbo bilang ‘King’ and since then, babae ka man o lalaki, you can take any of the said position, only that you have to meet some requirements to be one.

The reason behind all these at kung bakit “chess” pa talaga ang theme ng school is because our school is actually one whole big school that was divided into two, the ‘Blacks’ and the ‘Whites’, just like how the chess is made. Ako ay nag-aaral sa Raven East High School, the ‘black chess pieces’ of the game and it’s a public school while our rival na katabi lang talaga namin, the Ashen West Academy, the ‘white chess pieces’ of chess, is a private school. Matagal na kaming magkaribal since that time the school was split into two. Magkaiba nga rin ang tawag namin sa student government namin. Student Council lang sa amin dito sa Raven East pero, Campus Royalties naman sa kabila.

Being the King of this school, unang-una ko talagang pupuntahan ay ang Student Council room. Pagkabukas ko ng pinto, lahat ay napatingin sa kinatatayuan ko at halos lahat ay nagulat.

“Uhm hi King!” masayang bati ni Zairie, ang Queen ng school namin. She’s now in her 3rd year high school and I like her as the Black Queen because she’s very kind and diligent.

“Good morning,” bati naman ni Leander, the Bishop. He’s also in his 3rd year at magpinsan sila ni Zairie. He’s also okay as the Bishop.

“Morning,” simpleng bati naman ni Kimbrae, the Rook, habang hawak-hawak ang phone niya at may nakapasak na earphone sa kaliwa niyang tainga. She’s in her 2nd year of highschool now and she’s really good with numbers. Not only that, sa gothic niyang itsura, bagay na bagay niya ang title na Black Rook.

“Magandang umaga, King,” magalang na bati naman ni Caren, our Knight. She’s now in her 2nd year also at sa kanilang apat, siya ang pinakaseryoso sa lahat. Hindi ko siya masisi dahil for being the Black Knight, kailangan niya talagang mag-emit ng aura of authority for the students to follow her. Member and varsity siya sa club ng Arnis dito sa school.

“Good morning din sa lahat,” bati ko naman pabalik at agad naman akong dumiretso sa aking upuan para maupo. “May mga concerns ba tayo ngayon?”

“King,” sabi ni Zairie kaya napatingin ako sa kanya. “Dahil first day of classes palang, maraming naligaw mas lalo na ang mga freshies kaya sila na-la-late sa kanilang first class.”

“Okay,” sagot ko. “Knight, may mga reports ba ng mga accidents on their first day? O di kaya bullying?”

“Wala naman King,” sagot ni Caren. “Ang tanging masasabi ko lang ay may mga ibang estudyante na hindi nakasuot ng kanilang ID pagkapasok nila ng paaralan.”

“At ano ang ginawa mo?” tanong ko.

“Karamihan ay mga baguhang estudyante kaya pinagsabihan lang namin ang iba at pinasulat ang kanilang mga pangalan sa log book dahil oras na ulitin nila iyon kinabukasan, hindi na namin sila papahintulutan.”

“Magaling,” sagot ko. “Kung ganun, may nakaligtaan ba ako Bishop sa agenda natin ngayon?”

“Wala naman sa oras na ito King,” sagot ni Leander habang nakatingin sa isang log book. “Pero mamaya, pagkatapos ng mga klase natin, kakausapin tayo ni Ma’am Rhowena dito rin sa Student Council room.”

“Okay,” tumayo ako sa aking inuupuan. “Salamat Leander at salamat rin sa inyong lahat sa pagpunta ninyo dito ngayon. Magkita nalang tayo mamaya.”

“Opo King,” ngiting sagot ni Zairie.

“Right,” sagot ni Leander.

“Darating ako,” tamad na sagot ni Kimbrae.

“Masusunod,” sagot ni Caren.

Una akong lumabas ng student council room at dumiretso sa aking classroom para sa unang subject.

Since it is the first day, most of the time introductions ang nangyari. Some teachers have their own way kung paano kami magpapakilala pero pagkarating ng recess, inayos ko muna ang gamit ko saka ako lumabas ng aking classroom.

I checked my ‘to-do-list’ notebook again kung sakaling may kailangan pala akong gawin ngayong recess pero since all of it are mostly studying and personal times, sinara ko rin ito agad at dumiretso sa lugar dito sa aming paaralan na tanging ako lang ang nakakaalam.

It is located behind the school pero para siyang ‘restricted area’ dahil sa lugar na ito, kitang-kita ang border wall that separated the school. Para lang sa inyong kaalaman, ang area na ito is not really restricted at wala itong sign and it’s not including in our ‘don’ts’. Just saying it para hindi niyo sabihin na nilalabag ko ang aming patakaran.

Dahil sa patago siya kaya ako bumabalik sa lugar na ito. Dito kasi ako nakaka relax at nakaka concentrate sa ‘me’ time ko. Being the ‘King’ is such a hassle and it is a stressful position at idagdag mo pa na after classes, pupunta pa ako sa trabaho ko for my modelling tuwing may raket ako kaya I grab the chance every recess and lunch time na pumunta rito at mag-relax para ma-recharge. Most of the time nga, hindi na ako nakakapunta dito dahil nakukuha ang oras ko for my duties as the ‘King’.

It has a small concrete picnic table with concrete chairs surrounding it kaya I can study comfortably and sometimes, the breeze here can relax and calm my senses at wala ka pa masyadong maririnig na ingay. Mabuti nalang at nalaman ko ang lugar na ito.

Pagkaupo, agad kong binuksan ang bag ko for some paper works for the student council. Yup, kahit first day palang, may trabaho na ako. And yeah, I mentioned it’s my me time for being here at pwede ko naman itong gawin sa student council room but I can do better when I am here.

While I am reviewing one paper that I need to sign,

Bong!

Bahagya akong nagulat sa tunog at napalingon pa. Pero sa tagal din na nakatitig ako sa pader, wala akong narinig muli na tunog. I just shrugged my shoulders and continued my work. Baka something lang na bagay sa kabilang pader na tumama.

Bong! Bong!

With that sound, doon na talaga ako nagulat at napalingon.

Bong! Bong! Bong!

This time, tuloy-tuloy na siya na parang may nananadyang itama ang bagay na iyon sa pader. Tingin ko may tao sa kabila na ginagamit yung bagay na iyon pero dahil sa kabilang pader ito, hindi kaya…

Without hesitation, tinanggal ko ang eyeglasses ko to see through the wall. Nagulat ako nang may nakita akong lalaking naglalaro ng kanyang bola. What’s worse, mukhang tama ang kutob ko that he’s actually a student ng katabi lang ng aming paaralan, the Ashen West.

Dahil doon, binalik ko din agad ang eyeglasses ko at hinarap ang mesa… but I paused at my place. Nagdadalawang isip na ako na ituloy ang gawain ko at umalis nalang kung ganun ngang may Ashen West student sa kabila because…

If there is one rule here in this school na dapat hindi namin ilalabag ay ang number one rule: to not interact with our rival school… unless it is important and an emergency. Mostly nga, nag-uusap lang ang mga estudyante ng both schools kung mag-aaway lang sila. Magkita lang ang students from each side will always result to chaos.

Bong! Bong!

Naputol lang ang pag-iisip ko dahil tuloy-tuloy pa rin siya sa paglaro ng bola. Gusto ko siyang pigilan sa ginagawa niya pero kung gagawin ko yun, syempre kailangan ko siyang kausapin at ipaalam na may Raven East student sa kabila ng pader, which will not be good.

But I’ve decided to still stay sabay kinuha ko nalang ang earphones sa bag ko and plugged it in both of my ears and played some music to ignore the sound. Para makalimutan ko rin na may tao sa kabila. Buti nalang gumagana.

Nakakalahati ko na ang mga gawain ko nang biglang nahagilap ng mga mata ko ang isang rattan na bola that is rolling on the ground just beside me na ikinataka ko. Napatanggal ako ng earphones dahil doon pero sakto namang,

“Miss,” tawag ng lalaki.

Bahagya akong nagulat nang magsalita siya. Alam ko na ako ang tinatawag niya, pero dahil sa estudyante siya sa kabila, I ignored him at binalik ang earphones sa tainga ko.

“Uy Miss,” tawag niya muli. “Yohoo. May ipapakuha lang.”

Paulit-ulit niya akong tinatawag at kinakausap. Kahit may pasak na ang tainga ko, naririnig ko pa rin ang pangungulit niya. Nakakainis. Mas nakakairita pa ito kaysa yung nilalaro niya lang yung rattan na bola kanina.

“Miss, pakikuha naman nung bola. Sige na please,” pagpilit niya pa rin.

Hindi ko na rin nakayanan ang irita ko kaya nilingon ko siya. “I don’t know if you’re new here…” simula ko. “…but it is stated in the rule na bawal kausapin—“

Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil pagkalingon ko, nagulat ako. Nakapatong ang lalaki sa border wall pero kung bakit ako muli napatigil ay dahil…

…dahil sa mukha ng lalaking ito… malabo rin.

No it can’t be. May problema na ba talaga ang mata ko? Halos lahat na ba ng lalaki ay malabo ang mga mukha nila sa paningin ko? Bakit?

“Hey, I think I know you,” sabi bigla ng lalaki na ikinagulat ko. “You’re that girl na nakabangga ko nung isang araw. Yung suplada. What was your name again?”

Hindi ako nakaimik nang sabihin niya iyon. Wait, he’s that same guy kahapon? Kung ganun, kahit hindi ko siya tanungin, alalang-alala ko ang pangalan ng lalaking ito dahil sa malabo niyang mukha.

“Ni… ni… something with the ‘Ni’ in it,” sabi ng lalaki na parang nag-iisip.

Toogsh!

Nagulat nalang ang lalaki at nahulog sa kabila ng wall dahil natamaan ng rattan na bola ang mukha niya.

“Ano ba naman yan. Aray hah,” angal ng lalaki habang hinihimas ang mukha niya at umakyat muli sa wall para sumilip muli sa kabila pero nagulat siya dahil wala nang tao.

“O, saan na siya nagpunta?” tanong niya sa kanyang sarili.

Galing sa lugar na iyon, at pagkatapos kong itapon pabalik ang bola sa lalaking iyon, agad-agad akong naglakad ng mabilis paalis sa lugar na iyon.

Hindi ako makapaniwala na makikita ko muli ang lalaking iyon. Yeah it was really a big mystery to me na bakit sa lahat ng tao, siya lang ang may malabong mukha sa aking paningin and somehow, after that encounter yesterday, gusto ko siyang makilala at malaman kung bakit ganun nga pero pagkatapos ng nangyari kanina…

Looks like hindi ko malalaman kung bakit, dahil isa siya sa mga tao na dapat hindi ko pala dapat kinausap.

Just great. Naalala ko pa na sinabi ko na pala sa kanya ang pangalan ko. Argh. Hindi ko naman kasi alam na diyan pala siya nag-aaral sa Ashen West. Sana hindi niya maalala ang pangalan ko..H.E.S.S – Council of High Excellent Student’s School. Our school has its own “student government” that helps our teachers and principal in improving it. The positions in it are based on the rankings of the CHESS game itself; we have the ‘King’ for the highest rank, next the ‘Queen’, and then the ‘Bishop’ is like the ‘secretary’ of the council, then the Rook will be our ‘treasurer’ and lastly the Knight, the ‘disciplinary officer’. So you see, since tawag nila sa akin ‘King’, yes I am the president of the student council.

Dati, this high school agreed that there should be a specific gender in each position na dapat lalaki lang ang King habang babae naman ang Queen. Bishop and Rook are mixed gender and the Knight should only be a boy. Also, qualifying for the Knight, you have to at least be belonging to a sport in our school, pero lahat iyon ay nagbago nang maglakas loob akong tumakbo bilang ‘King’ and since then, babae ka man o lalaki, you can take any of the said position, only that you have to meet some requirements to be one.

The reason behind all these at kung bakit “chess” pa talaga ang theme ng school is because our school is actually one whole big school that was divided into two, the ‘Blacks’ and the ‘Whites’, just like how the chess is made. Ako ay nag-aaral sa Raven East High School, the ‘black chess pieces’ of the game and it’s a public school while our rival na katabi lang talaga namin, the Ashen West Academy, the ‘white chess pieces’ of chess, is a private school. Matagal na kaming magkaribal since that time the school was split into two. Magkaiba nga rin ang tawag namin sa student government namin. Student Council lang sa amin dito sa Raven East pero Campus Royalties naman sa kabila.

Being the King of this school, unang-una ko talagang pupuntahan ay ang Student Council room. Pagkabukas ko ng pinto, lahat ay napatingin sa kinatatayuan ko at halos lahat ay nagulat.

“Uhm hi King!” masayang bati ni Zairie, ang Queen ng school namin. She’s now in her 3rd year high school and I like her as the Black Queen because she’s very kind and diligent.

“Good morning” bati naman ni Leander, the Bishop. He’s also in his 3rd year at magpinsan sila ni Zairie. He’s also okay as the Bishop.

“Morning” simpleng bati naman ni Kimbrae, the Rook, habang hawak-hawak ang phone niya at may nakapasak na earphone sa kaliwa niyang tainga. She’s in her 2nd year of highschool now and she’s really good with numbers. Not only that, sa gothic niyang itsura, bagay na bagay niya ang title na Black Rook.

“Magandang umaga King” magalang na bati naman ni Caren, our Knight. She’s now in her 2nd year also at sa kanilang apat, siya ang pinakaseryoso sa lahat. Hindi ko siya masisi dahil for being the Black Knight, kailangan niya talagang mag-emit ng aura of authority for the students to follow her. Member and varsity siya sa club ng Arnis dito sa school.

“Good morning din sa lahat” bati ko naman pabalik at agad naman akong dumiretso sa aking upuan para maupo. “May mga concerns ba tayo ngayon?”

“King” sabi ni Zairie kaya napatingin ako sa kanya. “Dahil first day of classes palang, maraming naligaw mas lalo na ang mga freshies kaya sila na-la-late sa kanilang first class”

“Okay” sagot ko. “Knight, may mga reports ba ng mga accidents on their first day? O di kaya bullying?”

“Wala naman King” sagot ni Caren. “Ang tanging masasabi ko lang ay may mga ibang estudyante na hindi nakasuot ng kanilang ID pagkapasok nila ng paaralan”

“At ano ang ginawa mo?” tanong ko.

“Karamihan ay mga baguhang estudyante kaya pinagsabihan lang namin ang iba at pinasulat ang kanilang mga pangalan sa log book dahil oras na ulitin nila iyon kinabukasan, hindi na namin sila papahintulutan”

“Magaling” sagot ko. “Kung ganun, may nakaligtaan ba ako Bishop sa agenda natin ngayon?”

“Wala naman sa oras na ito King” sagot ni Leander habang nakatingin sa isang log book. “Pero mamaya, pagkatapos ng mga klase natin, kakausapin tayo ni Ma’am Rhowena dito rin sa Student Council room”

“Okay” tumayo ako sa aking inuupuan. “Salamat Leander at salamat rin sa inyong lahat sa pagpunta ninyo dito ngayon. Magkita nalang tayo mamaya”

“Opo King” ngiting sagot ni Zairie.

“Right” sagot ni Leander.

“Darating ako” tamad na sagot ni Kimbrae.

“Masusunod” sagot ni Caren.

Una akong lumabas ng student council room at dumiretso sa aking classroom para sa unang subject.

Since it is the first day, most of the time introductions ang nangyayari. Some teachers have their own way kung paano kami magpapakilala pero pagkarating ng recess, inayos ko muna ang gamit ko tsaka ako lumabas ng aking classroom.

I checked my ‘to-do-list’ notebook again kung sakaling may kailangan pala akong gawin ngayong recess pero since all of it are mostly studying and personal times, sinara ko rin ito agad at dumiretso sa lugar dito sa aming paaralan na tanging ako lang ang nakakaalam.

It is located behind the school pero para siyang ‘restricted area’ dahil sa lugar na ito, kitang-kita ang border wall that separated the school. Para lang sa inyong kaalaman, ang area na ito is not really restricted at wala itong sign and it’s not including in our ‘don’ts’. Just saying it para hindi niyo sabihin na nilalabag ko ang aming patakaran.

Dahil sa patago siya kaya ako bumabalik sa lugar na ito. Dito kasi ako nakakarelax at nakakacontrate sa ‘me’ time ko. Being the ‘King’ is such a hassle and it is a stressful position at idagdag mo pa na after classes, pupunta pa ako sa trabaho ko for my modelling tuwing may raket ako kaya I grab the chance every recess and lunch time na pumunta rito at mag-relax para ma-recharge. Most of the time nga, hindi na ako nakakapunta dito dahil nakukuha ang oras ko for my duties as the ‘King’.

It has a small concrete picnic table with concrete chairs surrounding it kaya I can study comfortably and sometimes, the breeze here can relax and calm my senses at wala ka pa masyadong maririnig na ingay. Mabuti nalang at nalaman ko ang lugar na ito.

Pagkaupo, agad kong binuksan ang bag ko for some paper works for the student council. Yup, kahit first day palang, may trabaho na ako. And yeah, I mentioned it’s my me time for being here at pwede ko naman itong gawin sa student council room but I can do better when I am here.

While I am reviewing one paper that I need to sign,

Bong!

Bahagya akong nagulat sa tunog at napalingon pa. Pero sa tagal din na nakatitig ako sa pader, wala akong narinig muli na tunog. I just shrugged my shoulders and continued my work. Baka something lang na bagay sa kabilang pader na tumama.

Bong! Bong!

With that sound, doon na talaga ako nagulat at napalingon.

Bong! Bong! Bong!

This time, tuloy-tuloy na siya na parang may nananadyang itama ang bagay na iyon sa pader. Tingin ko may tao sa kabila na ginagamit yung bagay na iyon pero dahil sa kabilang pader ito, hindi kaya…

Without hesitation, tinanggal ko ang eyeglasses ko to see through the wall. Nagulat ako nang may nakita akong lalaking naglalaro ng kanyang bola. What’s worse, mukhang tama ang kutob ko that he’s actually a student ng katabi lang ng aming paaralan, the Ashen West.

Dahil doon, binalik ko din agad ang eyeglasses ko at hinarap ang mesa… but I paused at my place. Nagdadalawang isip na ako na ituloy ang gawain ko at umalis nalang kung ganun ngang may Ashen West student sa kabila because…

If there is one rule here in this school na dapat hindi namin ilalabag ay ang number one rule: to not interact with our rival school… unless it is important and an emergency. Mostly nga, nag-uusap lang ang mga studyante ng both schools kung mag-aaway lang sila. Magkita lang ang students from each side will always result to chaos.

Bong! Bong!

Naputol lang ang pag-iisip ko dahil tuloy-tuloy pa rin siya sa paglaro ng bola. Gusto ko siyang pigilan sa ginagawa niya pero kung gagawin ko yun, syempre kailangan ko siyang kausapin at ipaalam na may Raven East student sa kabila ng pader, which will not be good.

But I’ve decided to still stay sabay kinuha ko nalang ang earphones sa bag ko and plugged it in both of my ears and played some music to ignore the sound. Para makalimutan ko rin na may tao sa kabila. Buti nalang gumagana.

Nakakalahati ko na ang mga gawain ko nang biglang nahagilap ng mga mata ko ang isang rattan na bola that is rolling on the ground just beside me na ikinataka ko. Napatanggal ako ng earphones dahil doon pero sakto namang,

“Miss” tawag ng lalaki.

Bahagya akong nagulat nang magsalita siya. Alam ko na ako ang tinatawag niya, pero dahil sa estudyante siya sa kabila, I ignored him at binalik ang earphones sa tainga ko.

“Uy Miss” tawag niya muli. “Yohoo. May ipapakuha lang”

Paulit-ulit niya akong tinatawag at kinakausap. Kahit may pasak na ang tainga ko, naririnig ko pa rin ang pangungulit niya. Nakakainis. Mas nakakairita pa ito kaysa yung nilalaro niya lang yung rattan na bola kanina.

“Miss, pakikuha naman nung bola. Sige na please” pagpilit niya pa rin.

Hindi ko na rin nakayanan ang irita ko kaya nilingon ko siya. “I don’t know if you’re new here…” simula ko. “…but it is stated in the rule na bawal kausapin—“

Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil pagkalingon ko, nagulat ako. Nakapatong ang lalaki sa border wall pero kung bakit ako muli napatigil ay dahil…

…dahil sa mukha ng lalaking ito… malabo rin.

No it can’t be. May problema na ba talaga ang mata ko? Halos lahat na ba ng lalaki ay malabo ang mga mukha nila sa paningin ko? Bakit?

“Hey I think I know you” sabi bigla ng lalaki na ikinagulat ko. “You’re that girl na nakabangga ko nung isang araw. Yung suplada. What was your name again?”

Hindi ako nakaimik nang sabihin niya iyon. Wait, he’s that same guy kahapon? Kung ganun, kahit hindi ko siya tanungin, alalang-alala ko ang pangalan ng lalaking ito dahil sa malabo niyang mukha.

“Ni… ni… something with the ‘Ni’ in it” sabi ng lalaki na parang nag-iisip.

Boogsh!

Nagulat nalang ang lalaki at nahulog sa kabila ng wall dahil natamaan ng rattan na bola ang mukha niya.

“Ano ba naman yan. Aray hah” angal ng lalaki habang hinihimas ang mukha niya at umakyat muli sa wall para sumilip muli sa kabila pero nagulat siya dahil wala nang tao.

“O, saan na siya nagpunta?” tanong niya sa kanyang sarili.

Galing sa lugar na iyon, at pagkatapos kong itapon pabalik ang bola sa lalaking iyon, agad-agad akong naglakad ng mabilis paalis sa lugar na iyon.

Hindi ako makapaniwala na makikita ko muli ang lalaking iyon. Yeah it was really a big mystery to me na bakit sa lahat ng tao, siya lang ang may malabong mukha sa aking paningin and somehow, after that encounter yesterday, gusto ko siyang makilala at malaman kung bakit ganun nga pero pagkatapos ng nangyari kanina…

Looks like hindi ko malalaman kung bakit… dahil isa siya sa mga tao na dapat hindi ko pala dapat kinausap.

Just great. Naalala ko pa na sinabi ko na pala sa kanya ang pangalan ko. Argh. Hindi ko naman kasi alam na diyan pala siya nag-aaral sa Ashen West. Sana hindi niya maalala ang pangalan ko.