Masuyong haplos ang nararamdaman ko sa pisngi ko nang bumalik na ang kamalayan ko. Kaagad akong nagmulat ng mga mata.
And the first person I saw is Gian.
Siya rin ang may-ari ng kamay na humahaplos sa pisngi ko.
Ikinurap-kurap ko ang mga mata para siguraduhing totoong s'ya ang nakikita ko. Nang tingnan ko ang kinauupuan n'ya saka lang ako nakasigurado na s'ya nga ang kaharap ko.
Sa wheelchair s'ya nakaupo at nakasuot din s'ya ng patien's gown. May ilang gasgas sa kanyang mukha at maging sa braso. May bandage pa nga sa kanyang kaliwang pisngi.
Sa sobrang relief na nararamdaman ko ay napaiyak na ako. Sobra-sobrang pagaan ng dibdib ang naramdaman ko.
I cried heard. Kaagad naman n'ya akong inalo. Nahihirapan man ay tumayo s'ya at naupo sa gilid ng kama para mayakap ako.
"Nakakainis
