2 วันผ่านไป...
"อึก.ก อื้อ.."ผมรู้สึกเหมือนโดนกดทับจนปวดร้าวร่างกายไปหมด..
"น้องเดย์!.."ผมกระพริบตาสองสามทีเพื่อปรับแสง ตื่นมาก็พบพี่แบล็คที่ทำหน้าตาตื่นตระหนกตกใ
จอยู่ข้างๆผม..
"พี่แบล็ค..แฮ่ก.ก.."แรงพูดผมแทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ พี่แบล็คเห็นท่าไม่ดีหยิบน้ำให้ผมดื่มก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆ
"โอเคมั๊ย เจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า.."พี่แบล็คเอ่ยด้วยสีหน้าท่าทางเป็นห่วง ผมขับรถชนกับสิบล้อ..ผมเห็นพี่วินครั้งสุดท้ายก่อนจะหลับไป..ตอนนี้เขาอยู่ไหน?
"พี่วินอยู่..ไหนหรอฮะ"สีหน้าและท่าทางของพี่แบล็คเปลี่ยนไปเมื่อผมเอ่ยถามถึงผู้ชายที่ชื่อ 'วินเนอร์'..เกิดอะไรขึ้นกับเขา?
"มันอยู่ในที่ของมันนั่นแหละเดย์.."ผมเดาไม่ออกจริงๆว่าพี่แบล็คกำลังสื่อถึงอะไรกันแน่
"..."ผมได้แต่กลอกตาไปมาอย่างครุ่นคิด หวังว่าพี่วินจะสบายดี..
"นี่ข้อความของวินฝากถึงน้องเดย์.."เขาเอ่ยพลางหยิบซองจดหมายสีชมพูออกมา สีหน้าพี่แบล็คไม่ดีเ
